Τραγούδια και εποχές

Ο κύριος Χαμ βρίσκεται έτοιμος στην πολυθρόνα του, πίνοντας ένα ουίσκι διπλής απόσταξης. Από τα καλά. Η κυρία Χαμ φροντίζει τις τελευταίες λεπτομέρειες, τη γέμιση, τα ποτά, το καλό σερβίτσιο που γυαλίζει σαν μες στο νερό πάνω στο σκρίνιο.  Η κυρία Χαμ έχει το ένα της ποδάρι λίγο κοντύτερο από το άλλο και έτσι καθώς […]

Οι νύχτες θα είναι πιο δύσκολες, Άντζι. Μου το ‘χαν πει οι ιατροί όταν συμφωνήσαμε πως θα βάλω τα δυνατά μου. Ύστερα έφυγαν και άρχισε η προσπάθεια. Τις νύχτες, λοιπόν, τις νύχτες ακούω το αίμα δυνατά να κυλάει. Και λέω Άντζι, μην φοβάσαι εδώ σε αυτό το κρεββάτι, είναι ο ήχος του αίματος που κυλάει, […]

Για όσους διανυκτερεύουν εκεί έξω με μια πληγωμένη αγάπη στην καρδιά τους, για αυτούς μόνο το μαγικό κονσέρτο B Rossette” του Σιν Τζιν Κιμ από το δράμα «White Tower».   Το μπαρ Σπιλ βρίσκεται κάπου στο κέντρο της πόλης. Διαθέτει τους θαμώνες του, το αρχαίο του ντεκόρ, μερικά κάδρα αφηρημένης τεχνοτροπίας. Η μπάρα του είναι […]

Στάθηκε στην άκρη της αποβάθρας. Πάντα στην κόχη του μοντέρνου γκρεμού, να τον παρασέρνουν οι συρμοί που εισβάλλουν φρενιασμένοι στον σταθμό. Πίσω του τα λαμπιόνια αναβοσβήνουν ρυθμικά και χρωματίζουν τα πάντα μες στο αίμα. Κανείς δεν γλιτώνει από τα κατακόκκινα φώτα. Σε κάποια άλλη περίσταση θα πρωταγωνιστούσε σε ένα παράξενο ποίημα, όμως σήμερα, ξυπνάει μες […]

Οι γκέι κοινότητες του Σαν Φρανσίσκο, της Νέας Υόρκης, του Παρισιού αποδεκατίστηκαν γράφουν τα αφιερώματα για την ασθένεια του AIDS που θυμηθήκαμε ξανά πως υπάρχει την 1η του Δεκέμβρη. Ένα εκατομμύριο άνθρωποι προσβάλλονται ετησίως, ολοένα και περισσότεροι νέοι παλεύουν για την ζωή τους κάπου έξω στον κόσμο. Και όλες τους οι ιστορίες είναι πιο συγκινητικές, […]

[…αιφνιδίως εξοκείλει…] Το Νησί των Αζορών Κριτική σε παρενθέσεις Χρύσανθος Μποσταντζόγλου, κατά κόσμον, Μποστ Η αισθητική υπήρξε φροντισμένη. Τα κάδρα είχαν τοποθετηθεί με την κατάλληλη σειρά, πάει να πει χρονολογικώς. Οι τάξεις διαδέχονταν η μια την άλλη και κάθε τόσο παρεμβάλλονταν σε μοναχικά πορτραίτα οι κορυφαίοι των εποχών. Στις εσοχές πλάι στα φωτιστικά που δημιουργούσαν […]

Θεατρικό που παίζεται ανάμεσα στα τραπεζάκια του δημοφιλούς αναψυκτηρίου, πάντα βράδυ Κυριακής, με ένα αλλότριο κοινό, τριάντα εννέα χρόνια τώρα. Για τέτοια επιτυχία σας μιλώ. (Στούντιο ηχογράφησης. Στο φόντο της αίθουσας εγγραφής μια ολιγομελής χορωδία. Και εμπρός τους η πριμαντόνα, σαν να λέμε μια ξεχωριστή φωνή με αστραφτερό χαμόγελο. Ο μαέστρος δίνει τον τόνο και […]

Εδώ πολυτεχνείο, εκεί Πολυτεχνείο, πουθενά το Πολυτεχνείο. Όλα γίνηκαν ανθολογίες και αναμνήσεις. Τώρα παιανίζει η Ελλάς η διαφωτισμένη με καθυστέρηση πεντακοσίων μόλις ετών. Ο ιδεαλισμός δείχνει τον δρόμο και ας μην φτιάξαμε ακόμη την καινούρια μας μεγάλη ιδέα, αυτή που θα μας πάει ίσια ως τον κατήφορο, και ξανά προς τη δόξα τραβά, χαίρε ω […]

*στην πίστα του χρόνου στέκει μοναχή της Τις Κυριακές τ’απογεύματα η Πατησίων χάνεται στα φανάρια της. Δεν την βρίσκεις πουθενά, κρύβεται μες στα Χαυτεία και ύστερα σβήνει. Μόνο το πλήθος που περνά, άρρωστο, κουρασμένο, το ερωτευμένο παράφορα πλήθος, κάτι κομπάρσοι από το χθες κιόλας, που περνούν τις ατέλειωτες οντισιόν. Και στις κάθετες οδούς μια σκοτεινή […]

Χρόνης Αηδονίδης 1928 – 2023 Και ήρθε ο ύπνος. Φάνηκε μέσα από τα ρουμάνια, ήσυχα που ερχόταν να πάρει ότι είναι δικό του. Πέρασε τα χωριά και τα κατάκλειστα τα σπίτια, τα ποτάμια πέρασε και τις πηγές που κλαίνε. Σπίτι γερμένα από τον χρόνο και από τον καημό προσπέρασε. Για ποιο βλέφαρο κίνησες και πας […]