7 Απριλίου Μέρα Δέκατη Τρίτη Wake up, it’s all right You don’t have the words, it’s okay Tindersticks Έπεσα σε μια κατάσταση, που ο γιατρός μου ονόμασε έλλειψη τόνου, κοινωνικού δηλαδή τόνου, γιατί ένας Δανδής του δικού μου σθένους, είναι πάντα καλά εφοδιασμένος μ’ αυτό, είχε γράψει ο Ντελακρουά, στην Γεωργία Σάνδη, το 1841. Το […]
Author: AntonisTsokos
Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης | Ημερολόγιο Εγκλεισμού #12
Χειμώνας 1999. Βλέπω (ξανά και για πολλοστή φορά το Stalker). Φοράω μακρύ μαύρο παλτό. Περπατάω κάμποση ώρα, φτάνω στο Au Revoir, κάθομαι στην μπάρα, μιλάω με τον κύριο Λύσανδρο. Δίπλα μου κάθεται ένας βέρος κυψελιώτης ευπατρίδης, εβδομηντάρης, ντυμένος στην πένα. Πίνει το ουίσκι των παλαιών: ποτήρι σωλήνας, τίγκα στα παγάκια, και από πάνω, ίσαμε το […]
Κωνσταντίνος Γαλάνης | Το πανδοχείο «Μετροπόλ»
Στο πανδοχείο «Μετροπόλ» σε καλωσορίζει ο Χρόνος πίσω απ’ τον χώρο υποδοχής. Εδώ πληρώνεις με αίμα συναισθήματα για να εξαργυρώσεις αναμνήσεις. Οι εφιάλτες στο πανδοχείο «Μετροπόλ» τρέφονται από σπασμένους καθρέφτες και χορταίνουν από αυτάρεσκα είδωλα. Περπατούν στις μύτες των ποδιών για να καλωσορίσουν τον επισκέπτη στο εκκρεμές της αμφιβολίας. Ρουφούν κάθε κομμάτι της εμφάνισής του […]
Αντώνης Θ. Παπαδόπουλος | Ο φόβος του
Ήταν καλό παιδί Τον αγαπούσαν κι ας τον πείραζαν, μια και φοβότανε την ίδια τη σκιά του. Όχι πως ήτανε δειλός. Μα πάλι κάπου τον τρόμαζε να βλέπει εκείνη τη σκιά να σέρνεται ύπουλα πίσω του, πατώντας στα δικά του αχνάρια. Πως ήτανε δική του τι μ’ αυτό; Ο κίνδυνος δεν είναι πάντα οι άλλοι. […]
Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης | Ημερολόγιο Εγκλεισμού #11
Είναι γεγονός: κάποια θεσπέσια θεότητα (η οσία Dominique Sanda; η αγία Romy Schneider; η Θεός Gene Tierney;) φρόντισε να χτυπηθεί τατουάζ στον εγκεφαλικό φλοιό μου η φραση του Ludwig Wittgenstein ῾᾽Από εδώ όπου είμαστε να πάμε εκεί όπου βρίσκεται η Απόφαση᾽᾽. Είναι γεγονός: αποφασίσαμε να αφήσουμε γένια, ο Μαντάς κι εγώ, μέχρι νεωτέρας και όσο […]
Αντρέας Μαντάς | Δωδέκατη μέρα
6 Απριλίου Μέρα Δωδέκατη Φωνές – Όνειρα Όνειρα – φωνές Ο David Meltzer, μου είπε : Χτύπησα στον ώμο την γριά, και αυτή έγινε στάχτη. Ο Joseph Byrd, μου είπε : Και ο ύπνος θα έρθει με διαφορετικά χρώματα, καθαρότερα απ’ όσα έχεις δεί ποτέ σου. Ο Richard Clerici, μου είπε : Λυπημένο αναστατωμένο πορτοκαλί […]
12 monkeys, 1995
Λυπάμαι από Την ερήμωση Νιζίνσκι 12 MONKEYS 1995 (φιλμ που στηρίχτηκε στο γαλλικό εγχείρημα του Κρις Μαρκέ, εν έτει 1965) Το παρελθόν, ολόκληρη η μνήμη κύριοι, συνήθιζε να λέει γελώντας συνωμοτικά ο Τζέιμς Κόουλ, έχει μαζευτεί εκεί επάνω, δείχνοντας με νόημα την επιφάνεια του κόσμου. Μια άπειρη έκταση που για κάποιους παραμένει ανείδωτη […]
Αλεξία Καλογεροπούλου | Εαρινή αγρανάπαυση
Καλύτερα να μην ερωτευτείς τούτη την άνοιξη. Κρύψε το στόμα σου, κράτα τα χείλη σφαλιστά, κανέναν μη φιλήσεις. Και της ανθοφορίας τις οσμές καλύτερα να αποφύγεις, μην μπουν εντός σου της άνοιξης τα αρώματα και θυμηθείς. Και τα ακροδάχτυλά σου κράτα κλειστά, μήτε ν’ αγγίζεις μήτε ν’ αγγίζεσαι. Εαρινή αγρανάπαυση. Η Αλεξία Καλογεροπούλου έχει […]
Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης | Ημερολόγιο Εγκλεισμού #10
Καίτοι παραμένω λάτρης της φράσης ῾῾Ο Μάκμπεθ σκότωσε τον ύπνο᾽᾽, και ακούω ξανά και ξανά το Rust Never Sleeps, και είχα επινοήσει (και εφαρμόσει) σε συνθήκες πιεστικές (καμία σχέση με τον τωρινό ζόφο, βέβαια) το ηρωικό κατενάτσιο πρόγραμμα 10 ώρες εργασία / 5 ώρες διάβασμα / 5 ώρες κραιπάλη / 4 ώρες ύπνος, κάθε φορά […]
Αντρέας Μαντάς | Ενδέκατη μέρα
5 Απριλίου Μέρα Ενδέκατη You lie there naked I lie there naked Both on the pavement Why are we different ? Minutemen In Der Finsternis Dieser Zeit. Να μην μείνουμε μόνοι. In Der Finsternis Dieser Zeit. Να μην μείνουμε μόνοι. Υπάρχουν εκείνα, που δεν λέγονται με την γλώσσα της λογικής, είπε ο Wittgenstein. Αλλά, δείχνονται […]