Έργο κωμικοτραγικόν εμπνευσμένο από διαφήμιση του 1912 [Σκηνικό λαϊκής γειτονιάς των αρχών του παλιού αιώνα. Μια γκρεμισμένη μάντρα, μια χαμοκέλα, το λαδοφάναρο του δρόμου και το τσίγκινο φεγγάρι δουλεμένο στη στράτζα κάτω στο Βοτανικό. Κάτι χαρτονένιες στέγες που ελίσσονται κυβιστικά στο φόντο συμπληρώνουν τη θέα που απολαμβάνει η πλατεία. Τρεις φιγούρες κουτσαβάκικες, του παλιού, καλού […]
blues alley
Απόστολος Θηβαίος | Το δεντράκι
Αν θέλεις να μάθεις την ιστορία της πολιτείας που νυχτώνει, ρώτα τα δέντρα. Κάτι γέρικα σκαριά κατά μήκος των μεγάλων δρόμων. Τι σκουπίδι έχουν σηκώσει, άρρωστα, γέρικα να σαλεύουν με τον πρώτο άνεμο. Τα φύλλα ρίχνουν και στον Θεό τους προσεύχονται, χειμώνες ολόκληρους. Για τους εραστές που γράψανε με χαραγματιές τα ονόματά τους πάνω στο […]
Απόστολο Θηβαίος | Στις αρένες της Λούτσας
γαλάζιο και λυπητερό τούτο το διήγημα για την αγάπη Η κυρία Έρση κατοικεί το ετοιμόρροπο νεοκλασικό στη γωνιά του γαλάζιου μου στενού. Από μια άποψη ταιριάζουν, εκείνη και το κτίριο, έτσι όπως στέκουν σε πείσμα του χρόνου. Η κυρία Έρση το χειμώνα δεν βγαίνει, μόνο ταΐζει τα περιστέρια στο μπαλκονάκι με τα επιχρίσματα και […]
Απόστολος Θηβαίος | Σε είδα, Μαρία
[…όσο πιο θλιμμένες είναι οι ιστορίες, τόσο περισσότερο αγαπούν τα ανόητα τα τραγουδάκια…] Πέρασε από την αγορά. Σε κανέναν δεν μίλησε, είχε το στόμα του σφιγμένο, όλο πίκρα. Ήταν αψεγάδιαστος, ντυμένος τα γιορτινά του που εφάνταζαν αφόρητα μελαγχολικά, αν λογάριαζες την κατάσταση της υγείας του. Ήταν λιγνός, θαρρείς πως θα’δινε μια και θα σωριαζόταν […]
Απόστολος Θηβαίος | Μια λέξη τσακισμένη
Μια ιστορία για τις λέξεις που μας λείπουν, τις λέξεις που χρειαζόμαστε για να τελειώσουμε εκείνο το ποίημα, Ρέι Μια ιστορία για έναν κόσμο που δεν έχει βρει ακόμη τίτλο, Ρέι “Μα συνιστά μια ολόκληρη τάση, δεν έχεις τίποτε για να στενοχωριέσαι. Staycation, φίλε μου, staycation. Θα μπορείς να λες πως βρίσκεσαι στην πρώτη […]
Απόστολος Θηβαίος | Το φαράγγι
[… Και κροτάλων πάταγος…], καθώς οι εραστές παρασέρνονται από αδόκιμες ιστορίες. Όλα προσχηματικά θα μου πείτε, αφού η ποίηση φύεται εκ του φυσικού, εκεί έξω. Είναι το δάκρυ το αναιδές που λέει αλλιώς τα πράγματα της ζωής μας. Τι να σου κάνουν και οι ποιητές, οι εραστές τι να σου κάνουν, που ξεμακραίνουν πάντα αργά […]
Απόστολος Θηβαίος | Ποτέ δεν σε ξέχασα Ελπήνωρ
αφήγημα Το γνώριζε πως απόψε θα πέθαινε. Γνώριζε καλά πως εκείνο το βράδυ που ερχόταν καλοκαιριάτικο, με τις φασαρίες και τους θορύβους του θα είχε μια αποφασιστική σημασία για τη ζωή του. Κοίταξε από το ορθάνοιχτο παράθυρο, λίγη θάλασσα και τα αδύναμα φώτα του λιμανιού, οι παιδικές φωνές. Στην αντίθετη κατεύθυνση η νύχτα που κατεβαίνει […]
Απόστολος Θηβαίος | Λίσσομαι σε
[…Καμιά φορά πεισμώνω με τις ιστορίες και ξεχνώ τι ακριβώς θα ήθελα να πω. Μερικές φορές σπρωγμένος από το κύμα γέρνω σαν το καραβάκι που δεν θέλει άλλο τη βροχή. Σαν και εμένα και εκείνο, άλλο δεν την θέλει τούτη την πραγματικότητα, την άσχημη. Και ίσια από του κόσμου γλιστρά τις συντεταγμένες με την λευτεριά […]
Απόστολος Θηβαίος | Σε στυλ κυρίου Κουρμπέ ή Ο εύστοχος, κύριος Ρενουάρ
αφήγημα Τι όνειρο παράξενο ήταν εκείνο. Θα φταίει ο Ρενουάρ, ο ζωγράφος ντε, που δήλωνε εκατό και βάλε χρόνια πίσω – πώς αθροίζονται έτσι οι δεκαετίες, πες μου πώς -, πως αρκεί να το θελήσει η φύση και όλες οι τάξεις μεμιάς ανατρέπονται. Το πράγμα έχει λοιπόν ως εξής. Απόγευμα και σε στυλ Κουρμπέ, πάει […]
Απόστολος Θηβαίος | Μαλβίνα
«Στην Απόλλωνος για σούσι». Με τα μαύρα της γυαλιά και το αγορίστικο χτένισμα. Με το μαύρο της παλτό και με τα μαύρα της δάκρυα. Για τον Γ.Χ. , τον Γιώργο της που λογάριαζε από πάντα τον έρωτα μια πράξη βίας. Τον Χειμωνά, μετέωρο τότε και τώρα ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο, μια λεπτομέρεια στον […]