[…Ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ γεννήθηκε τον Απρίλη του 1564 και έφυγε στα 1616 στις 23 του Απρίλη. Και αυτή ήταν μια αφορμή, ασχέτως της τροπής που πήραν τα πράγματα…] Είχα αποκοιμηθεί και είναι πράγματι πολύτιμη ιστορία να κοιμηθεί κανείς δίχως τη μελατονίνη του που προβάλλει εντυπωσιακή, σχεδόν φιλήδονη στην διαφήμιση του συνεταιριστικού φαρμακείου που τέλειωσε […]
blues alley
Απόστολος Θηβαίος | Τα θαύματα της οδού Φειδίου
Έφυγαν και οι τελευταίοι. Κλειδώσανε τα μαγαζιά, βγήκαν στον κεντρικό δρόμο και καθένας τράβηξε για την μικρή του τη ζωή. Και πίσω τα καταστήματα, κάτι βιτρίνες μονάχα με αναμμένα φώτα, κούκλες και σιωπή να μοιάζουν με εικονοστάσια μες στην τόση ερημιά. Ο Αντώνης έφυγε και εκείνος. Λίγο αργότερα από το συνηθισμένο. Βλέπεις ήρθε […]
Απόστολος Θηβαίος | Μια σπουδαία γυναίκα
“Ξέρεις Χανς, κάποτε θα λέω πως γνώρισα μια σπουδαία γυναίκα”. Ο κύριος Χανς υπερασπίζεται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια Τον πήραν οι άνθρωποι του δήμου. Ο κύριος Χανς , ο αυτοεξόριστος δεν μένει πια εδώ τριγύρω. Και ποιος θα κάνει δικά του εκείνα τα χάρτινα κιβώτια. Και τα ρούχα, ο κύριος Χανς διέθετε […]
Απόστολος Θηβαίος | Οι πιο σκληρές μας μέρες
Πάντα Κυριακή να ξημερώνει “Περιφέρεται πέριξ της οικίας έχοντας προφανή και δόλιο σκοπό. Σημειώστε καλά εκείνο το δόλιο. Μπορούμε να το πούμε και παραπλεύρως, να επιστρατεύσουμε τον επιρρηματικό τύπο δηλαδή και να αναφέρουμε εκείνο το δολίως που συνοψίζει την απειλή. Καθίστε κυρία μου να συμβουλευτώ τους συναδέλφους. Έχουν συντάξει τόσες και τόσες αναφορές, αυτοί […]
Απόστολος Θηβαίος | Ραγισμένη Βιργινία
Μια τυχαία συνάντηση με την κυρία Νταλογουέη, την μυθιστορηματική, κινηματογραφική κυρία μας καλής κοινωνίας. Μια γυναικεία περσόνα της Βιρτζίνα Γουλφ που υπέκυψε κάποτε στον εαυτό της. Εμφανίστηκε στο βάθος του φόντου. Ένα σημάδι μες στην προοπτική της πόλης. Ήταν καλοντυμένη, μάλλον για μια βραδινή περίσταση. Όχι μεταξύ φίλων, μα ίσως μια υποχρέωση που επιβάλλει έναν […]
Απόστολος Θηβαίος | Μια κρυφή συνάντηση
[…Διαγωνίως φυσάει από καιρό η παγωνιά του θανάτου…] Πάνε δυο ώρες που γυροφέρνει εδώ πέρα. Περνάει δήθεν ανέμελος, βέβαιος πως θα ‘χει ξεχαστεί μέσα στην πόλη που βογκά σαν πληγωμένο ζώο. Να, τώρα θα στρίψει στον δρόμο από πάνω, τι δρόμο δηλαδή, ένα στενάκι πλακοστρωμένο ποιος ξέρει από τότε. Τις έχουν πάρει τις πλάκες […]
Απόστολος Θηβαίος | Άμλετ
Μάνος Ελευθερίου 1938 – 2018 Επέστρεψε όταν τα φώτα είχαν πια σωπάσει και το πλήθος εκείνο το αλλοτινό, είχε περάσει πια στις τάξεις των θολών πραγμάτων. Στάθηκε στην γαλαρία της πλατείας, το χειροκρότημα άκουσε, το θυελλώδες που τόσο πολύ εχόρτασε στον βίο του τον υποκριτικό. Και ύστερα περπάτησε, όπως του διδάξανε οι σκηνοθέτες της ζωής […]
Απόστολος Θηβαίος | Τις νύχτες, τα τραγούδια
για τον Δήμο Κάποιος δοκιμάζει να γράψει δυο τρία λόγια. Έξω παγωνιά, να πλανάται λέει το όνειρο της άνοιξης που όλα θα τα ζεστάνει. Τίποτε δεν του βγαίνει. Δοκιμάζει ξανά. […Τα πράγματα όλο κυλάνε. Και οι άνθρωποι ξεφτίζουν και χάνονται και ξανάρχονται πάλι σαν ονόματα μες σε ένα παράξενο προσκλητήριο που δεν κάλεσε κανείς. Και […]
Απόστολος Θηβαίος | Μπλου Τζέρι
Διήγημα Βγήκε από το σπίτι. Το φουστάνι το ‘χε ρίξει πρόχειρα. Γαλάζιο, σαν ρετάλι ουρανού. Έξω έβρεχε και μόλις βγήκε έξω στο δρόμο, ένα παγωμένο ρεύμα αέρα του χτύπησε το πρόσωπο. Για μια στιγμή το μακιγιάζ του κοκάλωσε, ένας Ινδός από τον πάγκο εμπρός του τον κοίταξε και άγγιξε άσεμνα τον εαυτό του. Αυτά τα […]
Απόστολος Θηβαίος | Λαίκή ερωμένη προσφέρουσα άνθη
Λαίκή ερωμένη προσφέρουσα άνθη φράση γραμμένη στο περιθώριο μιας ζωγραφιάς του Νίκου Χουλιαρά Τις περισσότερες φορές οι ιστορίες μας βρίσκουν. Θα μπορούσε κανείς να τις λογαριάσει για μικρά, πολύ μικρά μυθιστορήματα. Ωστόσο δεν σημαίνουν τίποτε, μονάχα φωνές κουβαλάνε, από φίλους και εντυπώσεις και λεπτομέρειες χαμένες μέσα από τα μάτια μας. Τις αποκαλύπτει ένας υπόγειος μηχανισμός, […]