Οι γκέι κοινότητες του Σαν Φρανσίσκο, της Νέας Υόρκης, του Παρισιού αποδεκατίστηκαν γράφουν τα αφιερώματα για την ασθένεια του AIDS που θυμηθήκαμε ξανά πως υπάρχει την 1η του Δεκέμβρη. Ένα εκατομμύριο άνθρωποι προσβάλλονται ετησίως, ολοένα και περισσότεροι νέοι παλεύουν για την ζωή τους κάπου έξω στον κόσμο. Και όλες τους οι ιστορίες είναι πιο συγκινητικές, […]
Απόστολος Θηβαίος
Απόστολος Θηβαίος | Το ζεύγος Ρότζερς
για να μάθει κανείς την αγάπη, κυρία Ρότζερς θα πρέπει να διδαχτεί όλες του κόσμου τις αιωνιότητες. Τότε, είπε ο ποιητής, αποκαλύπτεται τάχα, η ομορφιά που μας διαφεύγει Οι δυο τους στέκουν ακίνητοι μες στην γιορτινή πολυκοσμία. Είναι δυο αδειανά παλτά, έτσι όπως περιμένουν, άγνωστο τι, στην άκρη του δρόμου. Δεν μιλούν, μονάχα κοιτούν […]
Re – Union
[…αιφνιδίως εξοκείλει…] Το Νησί των Αζορών Κριτική σε παρενθέσεις Χρύσανθος Μποσταντζόγλου, κατά κόσμον, Μποστ Η αισθητική υπήρξε φροντισμένη. Τα κάδρα είχαν τοποθετηθεί με την κατάλληλη σειρά, πάει να πει χρονολογικώς. Οι τάξεις διαδέχονταν η μια την άλλη και κάθε τόσο παρεμβάλλονταν σε μοναχικά πορτραίτα οι κορυφαίοι των εποχών. Στις εσοχές πλάι στα φωτιστικά που δημιουργούσαν […]
Απόστολος Θηβαίος | Τίποτε που θα πρόσεχες
[…σαν κλάμα μακριά από παραλία…] Ντος Πάσος Άνοιξε με τα κλειδιά που είχε χάσει. Τώρα κάνανε για όλες τις πόρτες. Πρώτα η μυρωδιά και η καπελιέρα με τα βιβλία που δεν διαβάζει κανείς πια. Προχώρησε στην κουζίνα, τα βρήκε όλα ίδια. Μόνο τα πορτραίτα λείπανε, εκεί και το ραδιόφωνο, εκεί ένα χαρτί με δυο […]
Slim Line
Θεατρικό που παίζεται ανάμεσα στα τραπεζάκια του δημοφιλούς αναψυκτηρίου, πάντα βράδυ Κυριακής, με ένα αλλότριο κοινό, τριάντα εννέα χρόνια τώρα. Για τέτοια επιτυχία σας μιλώ. (Στούντιο ηχογράφησης. Στο φόντο της αίθουσας εγγραφής μια ολιγομελής χορωδία. Και εμπρός τους η πριμαντόνα, σαν να λέμε μια ξεχωριστή φωνή με αστραφτερό χαμόγελο. Ο μαέστρος δίνει τον τόνο και […]
Απόστολος Θηβαίος | Αντίο Κοραλία
για εκείνους που όλα τα χάσανε «Η Κοραλία», οι άλλοι σάστισαν σαν χαμήλωσε τα μάτια του. Οι παρέες που ήταν σκόρπιες και γελούσαν μεταξύ τους συγκεντρώθηκαν γύρω από τον φίλο. Είχε χλωμό το πρόσωπό του και αν η λύπη είχε μορφή θα ήταν η δική του. Επειδή καμιά φορά τα πράγματα αντλούν τις μορφές τους […]
Το επισκεπτήριο
Εδώ πολυτεχνείο, εκεί Πολυτεχνείο, πουθενά το Πολυτεχνείο. Όλα γίνηκαν ανθολογίες και αναμνήσεις. Τώρα παιανίζει η Ελλάς η διαφωτισμένη με καθυστέρηση πεντακοσίων μόλις ετών. Ο ιδεαλισμός δείχνει τον δρόμο και ας μην φτιάξαμε ακόμη την καινούρια μας μεγάλη ιδέα, αυτή που θα μας πάει ίσια ως τον κατήφορο, και ξανά προς τη δόξα τραβά, χαίρε ω […]
Απόστολος Θηβαίος | Το θεατράκι πιο πέρα, με τον γαλάζιο φωτισμό
Στην αρχή , όταν ο κύριος Χαρτ με πλησίασε νόμιζα πως θα με διώξει. Άντε δίνε του, ίσως καμιά κλωτσιά, αθέλητα, όχι από σκοπό. Θα νόμιζε πως είμαι κλέφτης και άλλωστε ποιος νοιάζεται αν ο ένας κλωτσάει τον άλλον. Η βιτρίνα να ‘ναι καλά. Όμως ο κύριος Χαρτ είχε αλλιώτικο σκοπό, θετικό που λένε. Μου […]
Πατησίων
*στην πίστα του χρόνου στέκει μοναχή της Τις Κυριακές τ’απογεύματα η Πατησίων χάνεται στα φανάρια της. Δεν την βρίσκεις πουθενά, κρύβεται μες στα Χαυτεία και ύστερα σβήνει. Μόνο το πλήθος που περνά, άρρωστο, κουρασμένο, το ερωτευμένο παράφορα πλήθος, κάτι κομπάρσοι από το χθες κιόλας, που περνούν τις ατέλειωτες οντισιόν. Και στις κάθετες οδούς μια σκοτεινή […]
Απόστολος Θηβαίος | Αυτοσχέδιες, μπλε καρδιές
[…τόσο ανεπιφύλακτα τόσο ακατάλυτα είμαι μόνος…] Ζενέ Βαρύ τσιγάρο που ‘ναι απόψε ο ουρανός, είπε και λούφαξε. Ο άλλος κοίταξε πέρα, σαν να ‘χε μεταβληθεί στον οιωνοσκόπο που διαβάζει τα σημάδια για αιώνες δίχως να μπορεί να δώσει την ετυμηγορία του. Δεν είπε τίποτε, δεν αποκρίθηκε και αυτό έκανε τη μοναξιά του άλλου πιο […]