Τραγούδια και εποχές

[…όλα, όλα θα αλλάξουν και τίποτε δεν θα μείνει ίδιο κάθε τι νέο θα γεράσει με την σειρά του και τα μυστήρια αυτού του κόσμου ω, και εκείνα, θα αποκαλυφθούν…] (Benard Ighner) Θυμόταν γλυκές κουβέντες από τα πιο πικρά χείλη, χείλη από καιρό σφαλισμένα. Μόνο σκόρπιες σελίδες από το βιβλίο της ζωής του μπορούσε να […]

Hair Βρισκόμαστε στα 1960. Τα κορίτσια κάνουν έρωτα με όποιον το θελήσουν, σπουδάζουν, ταξιδεύουν και ένα προς ένα τα κάστρα του συντηρητισμού γκρεμίζονται. Μπορεί κανείς να ορκιστεί στην αμερικάνικη σημαία, δίνοντας το λόγο του σε όλες ανεξαιρέτως τις πολιτείες ή πάλι μπορεί να την προσπεράσει δίχως προβλήματα ή ενοχές. Οι ειρηνικές πορείες της μαύρης κοινότητας […]

Μανόλης Αναγνωστάκης, Τάσος Λειβαδίτης, Γιάννης Βαρβέρης. θα τους βρεις να απαγγέλλουν, μες στο ένδοξο αρχείο των φωνών που μας χάρισε ετούτη εδώ η εποχή. Όμως απόψε επανέρχονται δριμύτεροι από ποτέ, υπό τους φωτισμούς του Philip Glass. Ι. Άκου Μανόλη, Μανόλης Αναγνωστάκης […Με τη φωνή του, σταθερή, δίχως μουσικές, σαν αποκάλυψη ενός μυστικού η φωνή του. […]

[…Και καθώς κατηφορίζανε, σίγουροι, βέβαιοι πως τούτος δεν είναι τόπος για ανθρώπους δειλούς, ξεχωρίσανε τα νησιώτικα από τις ταβέρνες που φθάνανε όλα και καθαρότερα. Κάποιος ρώτησε τι να σημαίνουν τα λόγια που ΄φερνε της νύχτας τ΄αερικό. Ο ξεναγός τους είπε πως δεν υπάρχει ορμήνια σε τούτο τον σκοπό. Μια φωνή ξεχώρισε που ΄λεγε τα παρακάτω […]

[…καλύτερα να σ έλεγαν Μαρία και να σουν ράφτρα μες στην Κοκκινιά…]  Μάνος Ελευθερίου Σηκώθηκε και επανέλαβε τις γνώριμες τις πράξεις μιας αρχαίας θαρρείς χορογραφίας. Ξυρίστηκε, βρίσκοντας τον εαυτό του κάπως πιο γερασμένο. Όλα τον περίμεναν μες στους καθρέφτες, ακλόνητα, πράγματα της ζωής του. Μονάχα εκείνος κάθε μέρα ξεμάκραινε, κάθε μέρα που περνούσε του φαινόταν […]

Πώς εκπληρώνει η μουσική τ΄ανθρώπινα μες στην αλόγιστη τρικυμία Schubert, Trio No. 2, Σονέτο 114 [Βασίλης Ρώτας 5/5/1889 – 30/5/1977] Κανένα εμπόδιο να ενωθούν πιστές καρδιές Εγώ δε δέχομαι, δεν είναι η αγάπη αγάπη, Που αλλάζει μ’ όλες του καιρού τις αλλαγές Και ξεστρατάει με κάθε σκούντημα, σαν τόπι Όχι! είναι ένα σημάδι αιώνιο σταθερό […]

[…η πόλη έπεφτε ενώ από τα ηχεία ακουγόταν στην διαπασών η εβδόμη του Μπετόβεν, βγαλμένη από τις καλύτερες στιγμές του σωτήριου έτους 1838…] Τ’ όνειρο […Η νύχτα είναι των ανθρώπων, η ώρα η πιο ειρηνική αυτού του κόσμου. Μα για τους πολιορκημένους  δεν υπάρχει ησυχία. Η τιμωρία του Θεού κρέμεται επάνω από τα κεφάλια τους […]

θα μπορούσε να είναι η πεταλούδα του Φερέρ που στέκει φόντο τούτης της ιστορίας. Ή πάλι το κορίτσι με τα χτένια στα καλντερίμια του Κάντιθ που αγοράζει με έρωτα ακριβό κάθε της νύχτα. Ίσως εκείνη το κορίτσι που σκύβει ανεπαισθήτως, τόσο ποιητικά προς την πλευρά της σπασμένης, θηραϊκής τοιχογραφίας, με το ελαφρύ της βάδισμα… Είχε […]

Σε επίπεδο θαυμαστό Εκλογές, Τζίμης. Αν σας κάνει εντύπωση εκείνος ο νεαρός που ακουμπά με απόγνωση στην πλώρη, δεν θα ´χετε καθόλου άδικο. Επειδή ο νεαρός αυτός δεν ντύνεται μονάχα παράταιρα μα δεν έχει κουνηθεί από την θέση του, σαν τα παλαμάρια και τους κάβους και τις σωστικές λέμβους. Προηγείται από όλους μας και είναι […]

Η Τάνια Τσανακλίδου που μιλά με τους στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου στην κόψη της μουσικής του Σταμάτη Κραουνάκη. 1988, λίγο πριν γυρίσουν για πάντα οι δεκαετίες και γραφτούν τα καλύτερά μας τραγούδια, αυτά που πυκνώνουν εντός τους αναμνήσεις και υποσχέσεις και αγάπες, σπουδαίες και πεθαμένες, μαμά. Στο ξύλινο πάτωμα σωριάστηκε. Δεν το κατάλαβε πώς έγινε, […]