Τραγούδια και εποχές

Οι μνήμες να μας κοιτάζουν σαν χρυσόψαρα, όσο η ορχήστρα υπακούει σε έναν ξέφρενο ρυθμό   Κατά τις πέντε οι τελευταίοι δείξανε επιτέλους προθυμία να του αδειάσουν τη γωνιά. Ορισμένοι από αυτούς έκαναν για τελευταία φορά το νούμερο τους και ορκίστηκαν να ζουν σε αιώνια θλίψη. Ο παππούς σας υπήρξε ένας άνθρωπος δοτικός και τρυφερός, […]

[…ο Μάνος Ελευθερίου λέει πως ετούτο το τραγούδι, «Του κάτω κόσμου τα πουλιά» δεν τέλειωσαν ποτέ. Ανολοκλήρωτο περνά στην ιστορία. Και ίσως να χρειαστούν δεκατρείς ακόμη αιώνες για να μας χωρέσουν ετούτοι οι στίχοι…] ¥ […Τις νύχτες του χειμώνα η ζωή κυλά με κάπως πιο αργούς ρυθμούς. Όταν θα γυρίσουν οι εποχές θα με θυμηθείς. […]

Η Ίρμα και ο Πέρι απαντούν με χάρη. Και οι δυο τους ήρθαν απρόσκλητοι στην ιστορία, δεν συστήθηκαν, η γλύκα τους ήταν εκείνη που κέρδισε για λογαριασμό τους αυτήν την ευκαιρία.   Ο ρεπόρτερ είναι νέος, γεμάτος ενέργεια και απολύτως εναρμονισμένος με τους συναδέλφους στο στούντιο. Όλοι τους έχουν βαλθεί να κάνουν την ζωή μας […]

Εκείνο το πρωινό του Σεπτέμβρη ‘ρχόταν με την φωνή του Νιλ Ντάιαμοντ και ένα πιάνο. Κάθε φορά η ίδια ιστορία, όπως το μακρινό πια ´79, όταν ακόμη ο κόσμος είχε καρδιά. Και όμως, «κάτι ακόμη με κάνει να νιώθω το ίδιο όπως και τότε». Είναι τα τραγούδια, είναι τα τραγούδια. Και η ομορφιά σε μια […]

  […καλύτερα να βιαστείς η σκηνογραφία βλέπεις, με κούρασε τόσο πολύ…] «Sugar Man» S.D.Rodriguez  Καμιά φορά συλλογιέμαι τους ήρωες που έχουμε στην καρδιά μας. Τραγούδια από μουσικούς που μας σημάδεψαν, φιλμ της μεγάλης οθόνης που μας στοίχειωσαν για νύχτες ολόκληρες, βιβλία με λέξεις σαν σπαθιά που βρήκαν έναν δρόμο για την ψυχή μας και άνοιξαν […]

Ένα καλό πρωινό, λένε περιέχει «Eggs and Sausage». Και η αγουροξυπνημένη , ευφυής πάντα φιγούρα του Tom Waits αμέσως μετά πιάνει το τραγούδι. Και δεν έχει την παραμικρή στενοχώρια επειδή τάχα ο κόσμος πάντα θα προχωρεί με ακάλυπτες επιταγές και αγάπες δίχως αντίκρισμα. Η μουσική, ισχυρίζεται ο Tom, θα είναι ένα είδος παρηγοριάς απέναντι σε […]

[…Και εσύ, που ξέρεις όσα η καταιγίδα…]   Στάθηκε στην άκρη, πλάι στο κύμα. Δεν είχε κέφι για τίποτε, μήτε για τους περιπάτους στις προκυμαίες και τις μακριές συζητήσεις. Οι διασκεδαστικές οι συντροφιές τον έκαναν να νιώθει παράταιρα, σαν να ‘ταν μια πένα βουτηγμένη μες στην πιο ανείπωτη θλίψη. Αποτραβήχτηκε μονάχος και πήρε τον δρόμο […]

[…Ευρηματικός, ικανός να συνταιριάξει δυο κουλτούρες, δεινός κιθαριστής, ο Amancio D’Silva που έφυγε τόσο νωρίς, συντροφεύει κάθε βήμα της Ινές. Η Βομβάη που φλέγεται από ζωή είναι το θέατρο ετούτης της ιστορίας…] Η Ινές δεν είναι πάνω από δέκα χρονών. Όταν ξημερώνει στην Βομβάη και όταν πέφτει άγρια να σε κομματιάσει η ζέστη, η Ινές […]

Μύθος μπλεγμένος με τα ρεμπέτικα του Μάρκου. Η Θεσσαλονίκη, η αδερφή του Μεγαλέξανδρου που όλο ρωτά για τον αδελφό της, όσο η Σύρα πλανιέται μες στα νερά και η παλιά της η πόλη από καημό πικρό καρδιοχτυπά. Νυχτερινό το μαγαζί και ωραίος ο ουρανός. Να ιδείτε κάτι άστρα και κάτι φεγγάρια στο στερέωμα, «λίρες χρυσές […]

[…όλα, όλα θα αλλάξουν και τίποτε δεν θα μείνει ίδιο κάθε τι νέο θα γεράσει με την σειρά του και τα μυστήρια αυτού του κόσμου ω, και εκείνα, θα αποκαλυφθούν…] (Benard Ighner) Θυμόταν γλυκές κουβέντες από τα πιο πικρά χείλη, χείλη από καιρό σφαλισμένα. Μόνο σκόρπιες σελίδες από το βιβλίο της ζωής του μπορούσε να […]