Σε επίπεδο θαυμαστό Εκλογές, Τζίμης. Αν σας κάνει εντύπωση εκείνος ο νεαρός που ακουμπά με απόγνωση στην πλώρη, δεν θα ´χετε καθόλου άδικο. Επειδή ο νεαρός αυτός δεν ντύνεται μονάχα παράταιρα μα δεν έχει κουνηθεί από την θέση του, σαν τα παλαμάρια και τους κάβους και τις σωστικές λέμβους. Προηγείται από όλους μας και είναι […]
Τραγούδια και εποχές
Στις φωτογραφίες όλα φορούν μαγιάτικα στεφάνια
Η Τάνια Τσανακλίδου που μιλά με τους στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου στην κόψη της μουσικής του Σταμάτη Κραουνάκη. 1988, λίγο πριν γυρίσουν για πάντα οι δεκαετίες και γραφτούν τα καλύτερά μας τραγούδια, αυτά που πυκνώνουν εντός τους αναμνήσεις και υποσχέσεις και αγάπες, σπουδαίες και πεθαμένες, μαμά. Στο ξύλινο πάτωμα σωριάστηκε. Δεν το κατάλαβε πώς έγινε, […]
Από ντροπή ήταν
«Η απουσία σου με εξουθενώνει» Ήταν στ΄αλήθεια τρομερό. Κανείς δεν το περίμενε και όλοι στην υπηρεσία δείξανε δυσπιστία. Κοιτάξανε τον τύπο που ΄χε φανεί σαν έκπληξη μες στην νύχτα και προσπαθούσαν να καταλάβουν αν τάχα πρόκειται για κάποιον τρελό ή πάλι η μοναξιά τον είχε αρπάξει για τα καλά στα νύχια της. Υπάρχουν πολλοί εκεί […]
Παρέα Τυμβωρύχων
[…η ζωή ήταν πάντα η μόνη μας, η πιο ακριβή μας περιουσία, το εφόδιο μας το ανεξάντλητο…] Περισσότερο από όλα του έλειψε η μουσική που δεν θαμπώνεται ποτέ, καμωμένη από μινόρε κλίμακες και μαγικές κιθάρες Ο συγγραφέας φορά το σκάφανδρό του. Προτού κινήσει για το μεγάλο του έργο, συλλογιέται με ευγνωμοσύνη τον Ούγκο […]
Ο Σολωμός εις το θρονί
[…η Λαμπρινή μου μέρα…] Μέρα Λαμπρής, Βιτσέντζος Κορνάρος, Διονύσιος Σολωμός Στ΄ανθολόγιο της σολωμικής ποίησης, μες στα σπαράγματα που αδέσποτα μαρτυρούν την αξία του ποιητή, την βαθύτατη εκείνη ενόραση μπορεί να ανταμώσει κανείς, αυτήν που συναντούμε εμπρός στους ξεχωριστούς και τους θαυμάσιους δημιουργούς. Όσους αισθάνθηκαν και κοινώνησαν βαθιά την ουσία της ζωής με το ένστικτό. Εκείνους […]
Γαλάτεια
[…τα όνειρά μου έχουν ταυτότητα…] Όλος ο καλός ο κόσμος βρισκόταν εκεί. Και αν τάχα κάποιος έλειπε τότε δεν ήταν αρκετός. Στάρλετ, άνθρωποι του πνεύματος, πρωταγωνισταί, θιασάρχες, υπουργοί, δεν θα λείψει κανείς. Και σαν θα πέσουν οι υπογραφές, τότε και ο Σκαρίμπας θα δυσκολευτεί να βρει τις λέξεις τις ταιριαστές. Φλας, αστραπές, μικρές καταιγίδες που […]
Το όνειρο της Ροζαλίας
[…Να ανθίσει με όλα τα βιολιά μια ροζ βυσσινιά…] Η μικρή Ροζαλία απόψε θα διασκεδάσει με όλη της την καρδιά. Θα πάρει δώρα ένα σωρό και αμέτρητα φιλιά. Όλοι θα είναι εκεί, ο παππούς και η γιαγιά, η θεία Ερμιόνη που ΄χει από καιρό πια γίνει ένα άστρο. Θα είναι ο Μενέλαος, ο κεραμιδόγατος που […]
Από παράγραφο σε παράγραφο, γερνώ
[…Στο τέλος της εκπομπής η ορχήστρα έπιασε την Campanella του Λιστ και η συγκίνηση έδωσε την θέση της σε ένα συναίσθημα ανατρεπτικό που πολύ ευχαρίστησε τις δεκαετίες πίσω από τα μάτια μου. Όλη η περίσταση είχε κάτι από γιορτή, το ηρωικό εκείνο συναίσθημα της αποδοχής πραγμάτων όπως ο χρόνος, ο χρόνος κυριαρχούσε στις καρδιές των […]
Οι πουκαμίσες
[…Τι παράξενο, αυτό το πρόσωπο το έχω ξαναδεί να τριγυρνά έξω από την πόρτα μου, σαν το γεράκι που μετράει το θήραμά του, σαν τις νύχτες που προσμένουν με αγωνία το ξημέρωμα…] Grace Jones I’ve Seen That Face Before (Libertango) Όταν έφθασε η σειρά του, στάθηκε εμπρός στην επιτροπή. Έδειξε τα χαρτιά του, φανέρωσε τον […]
Στον Χάρη
Με φόντο την «πρωινή βροχή» της Μπέτσι Λεγκ από το σκονισμένο 1971 και στίχους από το ποίημα του Μανόλη Αναγνωστάκη. Χάρης, 1944. Πέρασα σήμερα, μετά από μέρες. Η Πλατεία Αιγύπτου, ίδια μες στις δεκαετίες που μου αναλογούν. Ντυμένη την μυθολογία της πόλης που πεθαίνει. Μες στο ίσκιο η οδός Μαυροματαίων, κλασική με προσόψεις θαμμένες μες […]