Πεζογραφήματα

Τις τελευταίες δεκαετίες το ενδιαφέρον για πάσα μορφή διαμαρτυρίας ή πρόκλησης αισθημάτων ενοχής σ’ άλλους με σκοπό την απαίτηση και κυρίως την επίτευξη κάποιας αλλαγής προς το καλύτερο έχει μειωθεί δραματικά. Παλιότερα όλοι συγκινούνταν όταν κάποιος κρατούμενος, καμμία σουφραζέτα, ή τέλος πάντων ο όποιος αδικημένος και καταπιεσμένος προχώραγε σε πολυήμερη απεργία πείνας για να ντροπιάσει […]

Ξάπλωσα στο δροσερό μου κρεβάτι με ανακούφιση. Άλλο ένα ανούσιο ξενύχτι είχε φτάσει στο τέλος του. Επιτέλους, μέσα στη μέση της νύχτας, έβρισκα την ηρεμία στη σίγουρη αγκαλιά του ύπνου. Εκεί, ακόμη κι αν οι εφιάλτες διαδέχονταν ο ένας τον άλλο, δεν υπήρχε τίποτα που να μπορούσε να με βλάψει. Όχι όπως συμβαίνει στην πραγματική […]

Θεωρείται τυχαίος επισκέπτης. Τα τελευταία χρόνια άρχισε να κρατάει στους ώμους του τον κόσμο. Τον συναντάμε κυρίως σε κατοικημένες περιοχές και φωλιάζει συνήθως σε δέντρα και κήπους σπιτιών. Προτιμάει τα πυκνά φυλλώματα των δέντρων. Τη γρήγορη του εξάπλωση την οφείλει στο γεγονός ότι πνίγει οτιδήποτε θεωρεί ως απειλή. Αναπαράγεται αρκετές φορές τον χρόνο ακόμα και […]

Ξυπνάς μια μέρα και δεν μπορείς να αναπνεύσεις, ο πόνος στο θώρακα σε διαπερνά και δεν μπορείς να σκεφτείς καθαρά. Τι έγινε και πότε; Ιδρώνεις, ξεϊδρώνεις, πονάς, φοβάσαι, προσπαθείς να αναπνεύσεις και να ηρεμήσεις. Προσπαθείς να επανέλθεις. Να βρεις τον τρόπο και από τον βυθό, να εκτοξευτείς και να αναδυθείς. Θυμάμαι παλιά, όταν ήμασταν μικρά, […]

Η βαριά βελούδινη κουρτίνα ανοίγει. Οι μεγάλοι προβολείς ανάβουν και η παράσταση αρχίζει. Μικρά παιδιά ανεβαίνουν στη σκηνή και πιάνονται χέρι-χέρι, σαν να ετοιμάζονται να χορέψουν ένα πένθιμο χορό. Εκείνο που βρίσκεται στη μέση σπάει την αλυσίδα και προχωράει μερικά βήματα μπροστά. Ένα μικρόφωνο κατεβαίνει, σαν από τους ουρανούς και σταματάει μπροστά του. Το αρπάζει […]

  Ο Ταρατάλλας είν’ ένας απ’ τους εκατοντάδες χιλιάδες ιπποκόμους τής αχανούς αυτοκρατορίας μας. Θ’ αναρωτηθεί κάποιος γιατί υπάρχουν τόσοι πολλοί στη χώρα τούτη. Σίγουρα το τεράστιο μέγεθός της θ’ αποτελούσε μια πειστική απάντηση σ’ αυτή την εύλογη απορία. Απλώνεται σχεδόν σ’ ολόκληρη τη μεγαλύτερη ήπειρο τού μέχρι τώρα γνωστού κόσμου κι αμφιβάλλω αν υπάρχει […]

«Τζούλι, κόψε τις μαλακίες, μπορείς; Δεν υπάρχει κανένα πτώμα στο βάλτο κοντά στο σπίτι σου. Ψάξαμε δυο φορές, δεν υπάρχει αμφιβολία.» «Αποκλείεται, κάποιο λάθος θα έχει γίνει. Σας λέω πως το πτώμα του Άξελ είναι ακόμα εκεί μέσα! Εγώ το έσυρα ως εκεί με τα ίδια μου τα χέρια. Τι νομίζεται, ότι είμαι τρελή;» Τζούλι […]

Κορίτσια μ’ ένα σκοινάκι μπλεγμένο στα πόδια σαν φιδάκι. Να το δρασκελίζουν τραγουδώντας, κι ώσπου να ελευθερώσουν τους αστραγάλους, αυτό να σκαρφαλώνει στα γόνατα, κι από κει στους μηρούς, στη μέση… Εκεί έχαναν οι περισσότερες. Στις μασχάλες, πάνε κι οι άλλες. Αν έμενε καμιά πεισματάρα, πνιγόταν στον λαιμό και λευτερώνονταν λόγια σαν άσπρες πεταλούδες και […]

Μέρα άγνωστη στο επίγειο ημερολόγιο. Έξω βρέχει, παρατηρώ τις στάλες να κυλούν πάνω στις σαρκικές ατέλειες των περαστικών και να γλείφουν με μανία το άκαυστο πάθος των θνητών. Εκείνοι τρέχουν να προλάβουν το μηδέν, οι υπόλοιποι αριθμοί ταξιδεύουν μέσα τους. Μόνοι εκμηδενίζουν τον εαυτό τους -Στιγμιαία παρατήρηση-. Το βλέμμα στη ζωή, το σώμα σε καλούπι. […]

Είχε χέρια γερά, αλύγιστα. Διάλεξε πηλό για υλικό, υγρό και εύπλαστο. Όποτε κάποιο κομμάτι ξέφευγε, το γράπωνε να το δαμάσει. Κάθε λεπτομέρεια που σχηματιζόταν έπαιρνε το αποτύπωμα των δαχτύλων του. Στο τέλος έβγαλε και λεπίδι για ραφινάρισμα. Το προσωπείο ήταν έτοιμο. Δυο χάσματα στα μάτια κι ένα στο στόμα θα τα συμπλήρωνε ο ίδιος σαν […]