Κορίτσια μ’ ένα σκοινάκι μπλεγμένο στα πόδια σαν φιδάκι. Να το δρασκελίζουν τραγουδώντας, κι ώσπου να ελευθερώσουν τους αστραγάλους, αυτό να σκαρφαλώνει στα γόνατα, κι από κει στους μηρούς, στη μέση… Εκεί έχαναν οι περισσότερες. Στις μασχάλες, πάνε κι οι άλλες. Αν έμενε καμιά πεισματάρα, πνιγόταν στον λαιμό και λευτερώνονταν λόγια σαν άσπρες πεταλούδες και σαν βράχια.
Γενιές ολόκληρες αυτό το παιχνίδι, και καμιά δεν σκέφτηκε να ξεζωθεί το σκοινί και να το κάνει ανεμόσκαλα για τα κορίτσια του αύριο. Μόνο πηδούσαν με τις ώρες, κι όσοι τις έβλεπαν, έλεγαν πως χορεύουν. Σαν τις αρκούδες με τον χαλκά και το σκοινί του αρκουδιάρη. Τόσο συνήθισαν, που δεν έβλεπαν πια τα πυρωμένα κάρβουνα.
Η Μαρίνα Βασιλειάδου σπούδασε φιλολογία στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και θέατρο στο Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έχει εκδώσει μια συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Γαϊτανάκι στον αέρα» από τις εκδόσεις Πνοή.
