Γαλάζιες, μεγάλες αλήθειες «Γίνεται χαμός εκεί έξω, έτσι δεν είναι φίλε;», είπε χαμογελαστά και ακούμπησε ένα σωρό πράγματα πάνω στο θυρωρείο. Ο γέρος πλησίασε και οι δυο τους σφίξανε τα χέρια. Είχαν καιρό να τα πούνε, ένα καλοκαίρι μοιάζει άλλωστε με ατέλειωτο καιρό. «Τι τα θες. Τραγούδια, στρατιώτες, μαθητές, κληρικοί, κορναρίσματα, απογοητεύσεις, μοναξιές. Όλα υπάρχουν […]
Author: AntonisTsokos
Αλέξανδρος Αδαμόπουλος | Η καρφίτσα και το μπαλόνι
-Δεν έχω ξεδιαλύνει ακόμα μέσα μου γιατί είχα πάντα την ανάγκη από μικρός να φτιάχνω με τα χέρια όλη μου τη ζωή -Αυτό είναι ευγενικός πνευματικός αγώνας -Όχι ακριβώς· homo faber, με τα χέρια: Ό,τι έπαιζα, ό,τι φορούσα· τόξα, βέλη, αποφόρια, ξύλινα σπαθιά, σκαμνάκια, τάβλες για ύπνο· ράφια μετά, καθίσματα, γραφείο, βιβλιοθήκες· τα πάντα ει […]
Απόστολος Θηβαίος | Γαλάζιος, μακρινός ορίζοντας
[…και όλα να κουρελιάζονται και εμείς να μαθητεύουμε στον πόνο τους…] Κ. Παπαγιώργης Ξημέρωνε όταν έστριψε στην γωνιά του δρόμου. Φορούσε κατάμαυρο κοστούμι και είχε στρωμένα τα μαλλιά του με εκείνο τον ιταλιάνικο τρόπο, όλο γοητεία. Κάπνιζε το τσιγάρο του και περπατούσε σκεφτικός, περνούσε μέσα από τις βιτρίνες και τα σπίτια και τις έρημες […]
Νεκτάριος Μπέσης | Ο βασιλιάς του νερού
Ο απογευματινός ήλιος λίγο-λίγο με εγκαταλείπει, οι άσπρες πέτρες του καλοκαιριού, ένα κομμάτι πεταλούδες, ένα νεκρό κοχύλι, ένας αιώνας ανάμεσα στο σώμα και την σκέψη σου, μέσα σε ένα ψάρι που κολυμπάει ανάποδα. Μεγάλες μέρες με κομμάτια ζέστης στο αφόρητο τραγούδι των πουλιών, Η ηρεμία των κυμάτων στον βασιλικό μαζί με τα γεράνια, τα ματιά […]
Αργύρης Κόσκορος | Αιτωλία
Κοιμάσαι πάντα με πόρτα ξεκλείδωτη, λείπουν οι κλέφτες· κι ο Χάρος μπαίνει μόνο από τις χαραμάδες Σαύρες κι αράχνες φωλιές χτίζουν στις πέτρες του σπιτικού μας· σιμά δειπνούν στο τζάκι σαν παλιοί συγκάτοικοι Μετράς τη μέρα στα δυο ηλιοτρόπια που ‘χεις για μάτια· και στ’ όνειρό σου βλέπεις να σε μετρά η μέρα Απ’ […]
Γιώργος Δήμος | Cocaine Rush
Η νύχτα τύλιξε την πόλη στο σκοτεινό της πέπλο. Ο αέρας φυσούσε σαν δαιμονισμένος, όμως, παρόλα αυτά υπήρχε μια γλυκιά ηρεμία στο ημι-φωτισμένο δωμάτιο. Είχαμε όλοι καπνίσει λίγο χόρτο και το τρελό πάρτι, μέσα σε μερικά λεπτά, είχε καταλήξει σε κατατονική συζήτηση. Όλοι έμειναν σιωπηλοί και ήρεμοι, κανένας δεν μιλούσε πια. Ο αέρας ούρλιαξε ανάμεσα […]
Ηλίας Κωνσταντίνου | Ένα ποιητικό κρεσέντο – «Μανούλα μου, εγώ σ’ αγαπώ… και είμαι ωραίος σαν Έλληνας» | Του Αναστάση Πισσούριου
Ο Ηλίας Κωνσταντίνου γεννήθηκε το 1957 στη Λεμεσό. Πέθανε τον Φλεβάρη του 1995 σε ηλικία 38 ετών παλεύοντας με τον ιό του HIV. Θα ήταν σχεδόν παραχάραξη των αρχών της κριτικής στην ποίηση αν προσπαθούσα να βρω ορισμούς και έννοιες για να στεγάσω την ποίηση του Ηλία. Χωρίς να επιθυμώ να υπεκφύγω με την άρνησή […]
Ρεπορτάζ
Η Ίρμα και ο Πέρι απαντούν με χάρη. Και οι δυο τους ήρθαν απρόσκλητοι στην ιστορία, δεν συστήθηκαν, η γλύκα τους ήταν εκείνη που κέρδισε για λογαριασμό τους αυτήν την ευκαιρία. Ο ρεπόρτερ είναι νέος, γεμάτος ενέργεια και απολύτως εναρμονισμένος με τους συναδέλφους στο στούντιο. Όλοι τους έχουν βαλθεί να κάνουν την ζωή μας […]
Δημήτρης Καρπέτης | Ρίγος
Το βεβαρημένο παρελθόν συμμερίζεται το παρόν. Επιμένω να κωπηλατώ στα αζήτητα των συναισθημάτων, εύθραυστος να κρέμομαι απ’ τα χείλια σου. Με ριγμένο στους ώμους το πανωφόρι των αναμνήσεων αγναντεύω τους χειμώνες. Τις ατέλειωτες νύχτες ντύνω το σώμα με το ρίγος σου. Οι αχόρταγες σάρκες κούμπωσαν, η ολοκλήρωση χαράσσεται στα βλέμματα, δεν χρειάζονται δυσνόητες λέξεις. Απόψε […]