Μακρινός χαιρετισμός στον Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ 29/6/1900- 31/7/1944 […Vivaldi Violin Concerto in E minor, στο μουσικό φόντο…] Σήμερα, Κυριακή, είπε; Προχώρησε προς την πόρτα και έριξε μια ματιά από το μικρό φινιστρίνι που ‘χε σκαρφιστεί ο τεχνίτης, πριν από χρόνια, είναι η αλήθεια. Αυτό που είδε του ‘κοψε την ανάσα. Ένα αγόρι, όχι πάνω από […]
Author: AntonisTsokos
Γιώργος Γλυκοφρυδης | Η κατάσταση των πραγμάτων
Ο πατέρας μου, συχνά μου έλεγε «Σου εύχομαι να μην ζήσεις πόλεμο, ποτέ.» Και μετά, πάντα, μου περιέγραφε τα «σύννεφα από μπαμπάκι» με τις «στρογγυλές λευκές οπές που τρέχαν δεξιά κι αριστερά.» Που ήταν ο νυχτερινός συννεφιασμένος ουρανός με τους αντιεροπορικούς προβολείς να τον σαρώνουν, όταν οι Ναζί βομβάρδιζαν τον Πειραιά. Συνήθως, αν ήταν μεσημέρι […]
Απόστολος Θηβαίος | Ραντεβού στα υπερώα
Φραντς Κάφκα Καμιά φορά φορά ένα φεγγάρι δρεπάνι στο πρόσωπό του. Και περνάει νύχτες ολόκληρες καρφώνοντας το κενό. Γιατί, αν δεν το ξέρεις, η νύχτα δεν τελειώνει εκεί ψηλά. Κρατάει για πάντα Του μοιάζει απαράλλαχτη μα φταίει που κάθε φορά είναι αλλιώτικη, άλλοτε λίγο φωτισμένη και πάλι, σκοτεινή σαν βάμμα. Εκείνες τις ώρες […]
«Συγγνώμη κύριε Μπέκετ», της Σοφίας Φιλιππίδου | Δραματική επιθεώρηση: η ζωή ως θέατρο, το θέατρο ως ζωή
γράφει ο Νίκος Γαλάνης Υπάρχει ένας χώρος μικρός, σε ένα ισόγειο της οδού Νοταρά στα Εξάρχεια. Σαν φτάσεις εκεί, μια κυρία με φουντωτά μαλλιά σού ανοίγει μια πόρτα. Σε συμβουλεύει να καθίσεις μπροστά εφόσον σε κρίνει κάπως κοντούλη ή πίσω εάν σε θεωρήσει ψηλό. Έπειτα ανεβαίνει σε μια ξύλινη μικρή ιδιοκατασκευή και με ύφος σοβαρό, […]
Ταυρομαχίες
Άντε Γεια (1991) […βρέχει. Μέσα, έξω…] Έγραψε στο πληκτρολόγιο 1991 και ευθύς ο κόσμος πριν τριάντα χρόνια φωτίστηκε. Γεγονότα και σταθμοί στην αρχή εκείνης της δεκαετίας. Ο Δεκέμβρης του 90 μας πήρε τον Παύλο Σιδηρόπουλο, λίγο νωρίτερα ο Μοράβια και ο Λέοναρντ Μπερνστάιν είχαν κιόλας περάσει στην άλλη πλευρά. Εκεί θα συναντήσουν τον δικό μας, […]
Απόστολος Θηβαίος | Σκιές
[…ανοίγω τα συρτάρια μου και βρίσκω ουρανό…] Γιάννης Κοντός Νύχτα ήταν που έφτασε στο χωριό. Έπεφτε η νύχτα και μια σιωπή ανίκητη. Λίγα πράγματα είχαν αλλάξει. Το κοινοτικό κατάστημα, έρμο και κλειδωμένο έστεκε στην ίδια θέση. Το κεντρικό καφενείο που ονομάζεται σαν όλα τα άλλα “Ελλάς” είχε ξεδοντιασμένη τη μαρκίζα του και κάτι παλιά […]
Αποστόλης Κουτσούμπας | Το Τραγούδι του Ορφέα και της Ευρυδίκης (για δύο φωνές)
Ορφέας: Αυτή τη στιγμή μόνο σε όνειρο μπορούσα να τη ζήσω. Τα πόδια μου ματώσαν καθώς κατέβαινα εδώ κάτω και τα υψηλότερα λόγια που ‘πλασα ποτέ με κάρφωσαν στο χώμα. Ωστόσο δεν περίμενα να αισθανθώ ξανά τόσο κοντά μου τη μορφή σου. Ξέρω πως φοβάσαι. Κράτα μου το χέρι κι ακολούθησέ με. Μονάχα μη μου […]
Νεκτάριος Μπέσης | Ένα ηλιοβασίλεμα για πάντα
Κάποτε προσπάθησα να παρατήσω την πόλη, τους ανθρώπους που περπάτησαν ανάποδα, το ξερό άγαλμα με τα θλιμμένα μάτια, ήταν για εμένα παρελθόν. Πάνω από τα φωτεινά κτίρια, έτρεξαν οι εικόνες του έρωτα, στα κίτρινα αστέρια του τραγουδιστή, με την υπέροχη γεύση από λεμόνι και μέντα. Λίγο πιο πέρα αναστέναξαν οι αράχνες, έσβησαν μαζί με τα […]
Χρυσάνθη Σουκαρά | Από την τελευταία φορά
Από την τελευταία φορά που σε είδα, έγιναν πολλά Άλλαξα δουλειά, έβαψα μαλλί Αγόρασα καινούργιο καναπέ, σε χρώμα φιστικί Χρώμα που μ΄ αρέσει αλλά σου ήταν αδιάφορο γιατί σου θύμιζε παγωτό Δένει καλά με τους λευκούς τοίχους Έκανες λάθος και εδώ Κατάφερα να τελειώσω τον Οδυσσέα του James Joyce Γεγονός που θεωρώ επίτευγμα γιατί είχα […]
Γρηγόρης Σακαλής | Θάρρος
Μερικές φορές πιάνω τον εαυτό μου ν΄ασχολείται με ανοησίες γιατί μου μίλησε αυτός έτσι τι ήθελε να πει αυτή; Όταν τα σοβαρά προσωπικά κοινωνικά, οικονομικά προβλήματα εκκρεμούν και θέλει αγώνα να δώσεις για να τα επιλύσεις θέλει ιδρώτα και αίμα κι όχι κουτσομπολιά τι έκανε εκείνος με εκείνη σαχλές αγάπες και κουβέντες. Οι συλλογικοί αγώνες […]