5/2018 Βραδιάζει. Στην αμφιλύκη της φθοράς δυο ρυτίδες κρεμάστηκαν στα χείλη απομεινάρια από ξεχειλωμένα χαμόγελα ίχνη μιας παρολίγον ευτυχίας. Άλλες δυο στα μάτια αυτόπτες μάρτυρες μιας ζωής εν θερμώ Τελευταία εκείνη του μετώπου ουράνιο τόξο που του ‘κλεψαν τα χρώματα εν αναμονή μιας ματαιωμένης λιακάδας. Βραδιάζει. Στην αμφιλύκη της φθοράς πυρπόλησα τα ανέγγιχτα και φώτισε […]
Νέοι δημιουργοί
Λάζαρος ζάγκας | Παρατήρηση τριών ημερών αεργίας
Στο πίσω μέρος του διαμερίσματος, εκεί που βρίσκεται η κουζίνα, ακούγονται κάπου – κάπου κελαηδίσματα. Υπάρχουν ακόμη αυτά τα όντα, τα πτηνά. Κάποιες φορές σηκώνουμε τα μάτια μας ψηλά και θαυμάζουμε την πτήση τους έχοντας το εισιτήριο της αναχώρησης στα χέρια μας ακυρωμένο. Έπειτα ανοιγοκλείνουμε τα βλέφαρα μας καχύποπτοι σα να ‘δαμε «μυγάκια» και στους […]
Χρίστος Κασσιανής | Don’t do that, Dorian
Η σκακιέρα έμεινε ασυμπλήρωτη. Σ’ ένα καλοκαίρι αργό, χωρίς τέλος. Σαν τ’ απέραντα χωρίς μας. Στ’ αργό απόγευμα στέκονταν βουβοί άνθρωποι που έζησαν βροχερή ημέρα Ιουνίου κι άνθρωποι στέκονται ακίνητοι με τις πολύχρωμες ομπρέλες τους ν’ ανεμίζουν. Ανεμώνες ζεστές πέφτουν με τη βροχή. – «Ο Ρενέ σε σκέφτεται», είπε η Ληθινόη στη Σειλύνια που βαδίζει […]
Λάζαρος Ζάγκας | Σημείωση κατάστασης: φαντασίες Ι
Κάνεις να πιεις έναν καφέ. Μη φανταστείς τίποτα το ιδιαίτερο, ένα φθηνό στιγμιαίο παραπροϊόν είν’ ότι σου ‘χει απομείνει από καφέδες. Έρχεσαι με την κούπα ανά χείρας στο δωμάτιο σου. Μια λίστα με τα καλύτερα του Μπαχ είναι ο,τι περισώζει την κατάσταση. Καθόλου άσχημα δεν είναι. Πάντοτε ρίχνεις λοξές ματιές στη βιβλιοθήκη σου και φαντάζεσαι […]
Φιλοθέη Αρμενάκη | Δύο ποιήματα
Πεπάρηθος Γνωρίζει κανείς που πίνουν τον καφέ τους οι απέλπιδες; Ξέρει κάποιος κάτι για τις κατηφόρες που παίρνουν στον γυρισμό; Έτσι σε φλέβες ποτάμια που μπλέχτηκα, ίσως χρειαστώ αυτή την πληροφορία. Γιατί τα κρύσταλλα της βιτρίνας που έσπασα μικρός είναι τώρα στη θάλασσα που κολυμπώ. Μικρά μικρά γυαλάκια μες το νερό, δεν τα βλέπω, κι […]
Μαριαλένα Ηλία | Ερωτικά μια Νύχτα του Ιούνη
Έχω πολύ εαυτό να μοιραστώ και τον μαζεύω μη γλιστρήσει από το όνειρο, τη νύχτα αυτή του Ιούνη. Με την πανσέληνο που παίζει με τα φύλλα της συκιάς και τον αέρα που σιγά μιλά για έναν έρωτα λευκά καράβια. Ακούω να κοντεύουν συνεχώς τα βήματα εκείνου που είναι για να ‘ρθει- που ‘ναι για να […]
Παρασκευή Παπία | Καλοκαίρι
Το φρούτο πέφτει από το δέντρο Το στάχυ προσκυνά το δρεπάνι Το δάσος γίνεται κάρβουνο Ο ερωτευμένος ατενίζει την ακρογιαλιά. Και να σκεφτείς όλοι φοβούνται τον χειμώνα. Η Παρασκευή Παπία γεννήθηκε στα Τρίκαλα, το 1983. Είναι απόφοιτος αγγλικής φιλολογίας του ΑΠΘ. Ποιήματα της, έχουν συμπεριληφθεί σε ποιητικό ανθολόγιο και δημοσιεύονται κατά καιρούς σε ποιητικούς […]
Λάζαρος Ζάγκας | Ημι-συνειδητό όνειρο
Χθες βράδυ ονειρεύτηκα έναν συνηθισμένο χώρο. Κάτι που έμοιαζε λίγο με μπαρ και λίγο με σαλόνι οικογενειακού διαμερίσματος, με χαμηλό φωτισμό κι’ απόχρωση ανάμεσα σε μπλε και γκρίζο. Παρ’ όλο που πρώτη φορά βρισκόμουν εκεί συναισθηματικά μου ήταν γνώριμος. Σε εντοπίζω. Πλησιάζω το σταντ όπου καθόσουν και κάτι έλεγες μ’ έναν απέναντι σου. Η εικόνα […]
H Ά(λλη) | Δύο ποιήματα
Θήλυ Ε, κύριε εσύ που με γέννησες εγκυμονούσα πριγκίπισσα κοίτα την κοιλιά μου που φουσκώνει τι βγάζει από μέσα. στομάχια χολές σπίτια μήτρες μήτρες πουλιά. Αφθαρτότατες. Κοίτα τι βγάζω την ειμαρμένη των αιδοίων. Μάνα η αιδώς. Να δέχονται Να δέχονται Να δέχονται κατασκευή –ανά- σπασμένες. Τα αγάλματα Τα αγάλματα ραγίζουν. Η φ(θ)ορά του χρόνου […]
Ρένα Λασπίτη | Οι θάνατοι της Ευρυδίκης
Τρέχω να ξεφύγω απ’ όλους τους Αρισταίους, μάταια, ο δρόμος μου στρωμένος μ’ αγκάθια. Με την άκρη του ματιού μου το ‘δα, αρσενικό ήταν, πετάχτηκε πάνω μου ευθύς με δάγκωσε το δηλητήριο του μέσα μου. Το κοίταζα ασάλευτη λίγο πριν σβήσω σα να γέλαγε για το κακό που κάνε Δεν ήταν η πρώτη δαγκωματιά η […]