Γράφει Ο Δημήτρης Τανούδης Δεν μου είναι τόσο εύκολο να μιλήσω γι’ αυτό το βιβλίο, ακριβώς γιατί έχω πολλά να πω και δεν ξέρω από πού ν’ αρχίσω, τι να ξεχωρίσω, ποια πλευρά του είναι πιο σημαντική: η καλλιτεχνική, η ανθρώπινη, η αισθητική, η βιωματική; Αυτό συμβαίνει μάλλον όταν γνωρίζεις για καιρό τον συγγραφέα κι […]
Γνώμες – Κριτικές
Το τρίτο λάθος: Ένα σπουδαίο αστικό μυθιστόρημα
Γράφει η Πέμη Γκανά Για τον τρόπο που παρουσιάζει ο Κωνσταντίνος Μανίκας τα ζητήματα του ήθους, της διάνοιας και του τέλματος στο βιβλίο του, τα οποία αποτελούν την ουσία και την ποιότητα ενός έργου τέχνης, θα πω δυο λόγια. Θα παρακάμψω την ανάλυση των εξωτερικών στοιχείων που αφορούν τη φιλολογική οπτική και κουράζουν, λέγοντας μόνο […]
Ευαγγελία Χαραλάμπους, Κατακαλόκαιρο | Ο Μωβ Σκίουρος 2021 (παρουσίαση: Δημήτρης Τανούδης)
Γράφει Ο Δημήτρης Τανούδης «Σ’ αυτή την πυρετώδη κατάσταση όπου ένας άλλος θα είχε ίσως γράψει ποιήματα, κοιτάζοντας έντονα τα μάτια των γυναικών που συναντούσε απ’ την απέναντι φορά του δρόμου, εγώ περίμενα πάντοτε σε απάντηση το ίδιο διεσταλμένο βλέμμα. Σ’ εκείνες τις βραδινές ώρες, καμιά φανταστική γύμνια δεν θα μπορούσε να στεγνώσει το λαιμό […]
Παναγιώτης Νικολαΐδης | Ριμαχό
Γράφει ο Αναστάσης Πισσούριος Ως προσωπική κατάθεση σε μορφή ποίησης και ως συνομιλία με άλλους ποιητές, το Ριμαχό (Εκδόσεις Σμίλη, 2022) του Π. Νικολαΐδη αποτελεί μια πολύ ενδιαφέρουσα απόπειρα. Ωστόσο, κατά πόσο αυτό αρκεί για να το καταστήσει ποιητική συλλογή είναι αβέβαιο. Επί τω πλείστον, μια συλλογή ποιημάτων έχει μια λογική συνοχή ως προς […]
Αλέξανδρου Αδαμόπουλου | Τα όχι τού ΝΑΙ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΥ Τα όχι τού ΝΑΙ’ Εκδόσεις Οδός Πανός. ISBN 978-960-477-379-4 Τα όχι τού ‘ΝΑΙ’ «-Εμένα να με λες Ρίτα, είπε η μαμά Μαργαρίτα. -Κι εμένα Μαργαρίτα, είπε η κόρη Μαργαρίτα.» Γράφει η Ντία Θεοδωροπούλου* Διαβάζοντας ξανά και ξανά, για πολλοστή φορά από τότε που εκδόθηκε, ‘Τα όχι τού ΝΑΙ’, τού Αλέξανδρου Αδαμόπουλου, το […]
Χουάν Γκοϊτισόλο – Δον Χουλιάν (1970)
Γράφει ο Ελευθέριος Μακεδόνας Ο “δον Χουλιάν” είναι η βίβλος τού αποστάτη : του παραβάτη, του εξωμότη, του αποσυνάγωγου, του αιρετικού : με τον “δον Χουλιάν” ο Γκοϊτισόλο τα βάζει με όλους και με όλα, επιχειρεί δια της λογοτεχνίας να ξεριζώσει από μέσα του ό,τι τον έχει καθορίσει, στιγματίσει και τελικά ‘βρομίσει’ αθεράπευτα : […]
Αναστάσης Πισσούριος | Ο πανελλήνιος ποιητής Κώστας Βασιλείου: μια σοβινιστική πανδαισία εθνικιστικής ποίησης
Αν πρέπει να συμφωνήσουμε με τον κριτικό και ποιητή Παναγιώτη Νικολαΐδη αν ο Κώστας Βασιλείου «είναι ένας από τους σημαντικότερους ποιητές της λεγόμενης γενιάς της Ανεξαρτησίας ή αλλιώς γενιάς του 1960, αλλά και γενικότερα της σύγχρονης μας ποίησης» είναι αναγκαίο να προηγηθεί μια αναλυτική κριτική σκιαγράφηση του ποιητικού προϊόντος του Κώστα Βασιλείου. Ένα ουσιαστικό χαρακτηριστικό της […]
Αναστάσης Πισσούριος | Ο εθνικισμός στη σύγχρονη ελληνοκυπριακή ποίηση. Τρία ποιήματα, τρία παραδείγματα
Η ενδεικτική ανάλυση των τριών ποιημάτων των ποιητών Δώρου Γεωργίου, Αλέξανδρου Χρονίδη και Παύλου Ανδρέου γίνεται με σκοπό να καταδειχθεί ο κοινός τους κεντρικός άξονας. Ένας άξονας αποκλειστικά πολιτικός και συγκεκριμένα ένας άξονας ο οποίος περιπλέκεται φλερτάροντας μ’ ένα εθνικιστικού τύπου περιεχόμενο. Τρία ποιήματα τα οποία δικαιωματικά κάποιος θα μπορούσε να τα προσεγγίσει ως […]
Η Παγίδα τής Αναπαράστασης ή Σύντομη Πραγματεία για τον Εγκλεισμό των Ανθρώπων: το Σολάρις των Στάνισλαβ Λεμ (1961) και Αντρέι Ταρκόφσκι (1972)
[Μία ελεύθερη μεταφορά στα ελληνικά, του άρθρου: Makedonas, Eleftherios (2021), “The Trap of Representation, or A Short Treatise on the Imprisonment of Humans: Stanisław Lem’s and Andrei Tarkovsky’s Solaris,” Contemporary Lynx, Issue 2 (16), November 2021] Το Σολάρις προβλήθηκε και στο πλαίσιο του φετινού 62ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Γράφει ο Ελευθέριος Μακεδόνας […]
Μια λογοτεχνική τριλογία – μια ιστορία | Κωνσταντία Σωτηρίου
Γράφει ο Αναστάσης Πισσούριος Τα ιστορικά και πολιτικά ζητήματα με τα όποια καταπιάνεται ο εκάστοτε συγγραφέας όσον αφορά τη λογοτεχνική παραγωγή κι αποτύπωση της κυπριακής σύγχρονης ιστορίας της Κύπρου είναι επί τo πλείστον συγκεκριμένα σταθερά. Το γεγονός ότι παραμένουν τέτοια δε σημαίνει ότι τα ζητήματα αυτά θα πρέπει να θεωρούνται άνευ σημασίας ή ότι ολοκληρώνουν […]