Περιοδικό Μονόκλ | Τεύχος #2

Για να διαβάσετε το περιοδικό κάντε κλικ εδώ: Περιοδικό Μονόκλ | Τεύχος #2 Για να κατεβάσετε το περιοδικό σε Pdf  μορφή κάντε κλικ εδώ: Μ ο ν ό κ λ #2 Για να διαβάσετε κάθε κείμενο χωριστά κάντε κλικ εδώ: Περιεχόμενα δεύτερου τεύχους    

Περιεχόμενα δεύτερου τεύχους

Περιεχόμενα: Αντώνης Τσόκος: Η απειλή της άνοιξης Απόστολος Θηβαίος: Ο κύριος Λώρενς Το Τελευταίο Ποίημα του Lawrence Ferlinghetti (1919 – 2021) / JE SUIS, TU ES / Μετάφραση: Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης Εσμεράλδα Γκέκα: Δεν σε πιστεύω Αναστασία Γκίτση: Απορίες Ελευθερία Θάνογλου: Μάτια στραβά Στέργια Κάββαλου | Ένα ποίημα Λένα Καλλέργη: Δωδώνη Αλεξία Καλογεροπούλου: Υστεροφημία Αγγελική Κορρέ […]

Κατερίνα Λιάτζουρα | Η πέτρα

Να αφουγκράζεσαι τον τόπο να αφουγκράζεσαι τη γη να νιώθεις τον παλμό της πέτρας να ακούς στην σιωπή τον αέρα να βλέπεις στη θάλασσα την ζωή να ακούς τον παλμό στην πέτρα ναι νομίζω σήμερα πέρασε από κοντά κάτι σαν αυτό που γνωστικοί ονομάτισαν πέτρα και πέτρωσε εντός μου και πέτρωσε εκτός μου Πόσο πολύ […]

Νέα κυκλοφορία από τις εκδόσεις Βακχικόν | Ποιήματα της Άννας Όσπελτ/Gedichte von Anna Ospelt

Μετάφραση: Κατερίνα Λιάτζουρα Χρονολογία: Οκτώβριος 2020 Εξώφυλλο: Στράτος Προύσαλης Είδος: Ανθολογίες νέων ποιητών ISBN: 978-960-638-180-5 Σελίδες: 118     Δίγλωσση έκδοση. Μετάφραση: Κατερίνα Λιάτζουρα Πρόλογος: Ρενέ Φράoυχιγκερ * To βιβλίο εκδόθηκε με την υποστήριξη του Kulturstiftung Liechtenstein. Με την οικονομική υποστήριξη και υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.  

Κατερίνα Λιάτζουρα | Δύο ποιήματα

Χοάνη εγρήγορσης εικόνες από χίμαιρες σε μια κοινωνία μουδιασμένη και μουγκή το κήδος για τον άλλον πολύτροπα κατεστραμμένο παρακολουθεί την εσφαλμένη φυγή τις εκτοπίσεις στρατιές εκατομμυρίων στο ερημωμένο  από τιμή ευρωπαϊκό τοπίο τεχνητά με παραφόρτωσε καθήκοντα και ενοχή αλγεινή η επινόηση της διευθυνόμενης φιλανθρωπίας. Έγινα πράγμα τώρα και απολιθώθηκα. ◊ Είμαι αδιαίρετη. Να περικόψεις μέρος […]

Κατερίνα Λιάτζουρα | Κούραση

Κουβαλώ στις πλάτες μου μια κούραση. Την κούραση όλου του κόσμου. Ένας κόσμος που διατείνεται ότι χειρίζεται την αμφισβήτηση σαν ξίφος και που διακατέχεται από μια και μόνο ιδέα μήπως κάποια μέρα η εγγύτητα του θανάτου τον οδηγήσει στη δειλία της μεταστροφής. Επιθύμησα έναν τάφο. Ας είναι και από σκόνη.   Κατερίνα Λιάτζουρα – Αποκαΐδια […]