Έργο για δυο μονάχα πρόσωπα σε γαλάζιο , πάντα, θέμα (Είναι κιόλας φθινόπωρο. Στην σκηνή υπάρχουν σωροί κίτρινα φύλλα και ο ήχος της βροχής. Εδώ και εκεί κάτω από τα αετώματα μπορείς να δεις τους κομπάρσους που παριστάνουν τα ερωτευμένα ζευγάρια. Φιλιούνται σε μια άκρη και εύχονται να μην σταματήσει ποτέ η καταιγίδα. Μερικοί άλλοι […]
Απόστολος Θηβαίος
Μπέρμπον
Οι μνήμες να μας κοιτάζουν σαν χρυσόψαρα, όσο η ορχήστρα υπακούει σε έναν ξέφρενο ρυθμό Κατά τις πέντε οι τελευταίοι δείξανε επιτέλους προθυμία να του αδειάσουν τη γωνιά. Ορισμένοι από αυτούς έκαναν για τελευταία φορά το νούμερο τους και ορκίστηκαν να ζουν σε αιώνια θλίψη. Ο παππούς σας υπήρξε ένας άνθρωπος δοτικός και τρυφερός, […]
Απόστολος Θηβαίος | Το πρόσχημα
Σκετς με δυο χαρακτήρες και ένα γαλάζιο πρωινό Περαστικός: Δώστε μου μα φυλλάδα, γρήγορα παρακαλώ, θα χάσω το λεωφορείο, γρήγορα! Εφημεριδοπώλης: Ποια θέλετε; Περαστικός: Μα σας είπα! Όποια να΄ναι, δεν σας λείπουν άλλωστε, κύριε. (ειρωνικά) Εφημεριδοπώλης: Ναι, αλλά ποια ακριβώς; Περαστικός: Έχει σημασία, αλήθεια; Εφημεριδοπώλης: Εσείς τι λέτε; Περαστικός: Μα εσείς βρεθήκατε στον δρόμο […]
Άγγελοι στα μαδέρια
[…ο Μάνος Ελευθερίου λέει πως ετούτο το τραγούδι, «Του κάτω κόσμου τα πουλιά» δεν τέλειωσαν ποτέ. Ανολοκλήρωτο περνά στην ιστορία. Και ίσως να χρειαστούν δεκατρείς ακόμη αιώνες για να μας χωρέσουν ετούτοι οι στίχοι…] ¥ […Τις νύχτες του χειμώνα η ζωή κυλά με κάπως πιο αργούς ρυθμούς. Όταν θα γυρίσουν οι εποχές θα με θυμηθείς. […]
Απόστολος Θηβαίος | Caritas est interitus, μωρό μου
Γαλάζιες, μεγάλες αλήθειες «Γίνεται χαμός εκεί έξω, έτσι δεν είναι φίλε;», είπε χαμογελαστά και ακούμπησε ένα σωρό πράγματα πάνω στο θυρωρείο. Ο γέρος πλησίασε και οι δυο τους σφίξανε τα χέρια. Είχαν καιρό να τα πούνε, ένα καλοκαίρι μοιάζει άλλωστε με ατέλειωτο καιρό. «Τι τα θες. Τραγούδια, στρατιώτες, μαθητές, κληρικοί, κορναρίσματα, απογοητεύσεις, μοναξιές. Όλα υπάρχουν […]
Απόστολος Θηβαίος | Γαλάζιος, μακρινός ορίζοντας
[…και όλα να κουρελιάζονται και εμείς να μαθητεύουμε στον πόνο τους…] Κ. Παπαγιώργης Ξημέρωνε όταν έστριψε στην γωνιά του δρόμου. Φορούσε κατάμαυρο κοστούμι και είχε στρωμένα τα μαλλιά του με εκείνο τον ιταλιάνικο τρόπο, όλο γοητεία. Κάπνιζε το τσιγάρο του και περπατούσε σκεφτικός, περνούσε μέσα από τις βιτρίνες και τα σπίτια και τις έρημες […]
Ρεπορτάζ
Η Ίρμα και ο Πέρι απαντούν με χάρη. Και οι δυο τους ήρθαν απρόσκλητοι στην ιστορία, δεν συστήθηκαν, η γλύκα τους ήταν εκείνη που κέρδισε για λογαριασμό τους αυτήν την ευκαιρία. Ο ρεπόρτερ είναι νέος, γεμάτος ενέργεια και απολύτως εναρμονισμένος με τους συναδέλφους στο στούντιο. Όλοι τους έχουν βαλθεί να κάνουν την ζωή μας […]
Απόστολος Θηβαίος | Ocoxin Capsules
[…Δεν ήταν η νύχτα που ερχόταν αλλά ένα ολόκληρο κίνημα που σάρωνε το γαλάζιο μου στενό…] Κάθε νύχτα έρχεται στο στενό μου. Κρατά μια μεγάλη σακούλα ολότελα παραγεμισμένη με σχήματα και φιαλίδια. Τα απλώνει κάτω στις πλάκες και μοιάζουν με τους στρατιώτες που στήνουν σε σχηματισμούς τα παιδιά την παραμονή του πολέμου πάνω στην φανταστική […]
Ακάλυπτοι
Εκείνο το πρωινό του Σεπτέμβρη ‘ρχόταν με την φωνή του Νιλ Ντάιαμοντ και ένα πιάνο. Κάθε φορά η ίδια ιστορία, όπως το μακρινό πια ´79, όταν ακόμη ο κόσμος είχε καρδιά. Και όμως, «κάτι ακόμη με κάνει να νιώθω το ίδιο όπως και τότε». Είναι τα τραγούδια, είναι τα τραγούδια. Και η ομορφιά σε μια […]
Απόστολος Θηβαίος | Παρ’ όλίγον αυτόχειρας ή Γαλάζιοι Χρησμοί
Με όλη αυτήν την ησυχία που φυσάει έξω στην πόλη, οι κουβέντες φθάνουν παντού. Έτσι μια ευαίσθητη ψυχή μπορεί να ξεχωρίσει τις συζητήσεις που φθάνουν από ένα μπαλκονάκι, αρκετά μέτρα πάνω από τούτη εδώ την πολιτεία. Μπορεί να ακούσει τις πιο τρυφερές αφηγήσεις, από αυτές που πάντα λέγονται μα ο θόρυβος της ζωής δεν τις […]