Πεζογραφία

  Τετάρτη, 2 Οκτωβρίου 1949 Σύντροφε ανακριτά, έλεγα χθες πως δεν μπόρεσα τελικά να το αποφύγω και κληρώθηκα κι εγώ για το εκτελεστικό απόσπασμα. Έγινε κι άλλη κλήρωση, ανάμεσα σε μας τους δώδεκα, για να δούμε ποιος θά ‘ναι ο επικεφαλής. Εδώ πια, δε χωρούσε καμιά κατεργαριά, κληρώθηκε πάντως το νούμερο είκοσι, δηλαδή ο υπολοχαγός […]

Κεφάλαιο 12 «Ποτέ» Η Δανάη κοιτάζει την Ευρυδίκη και χαίρεται που το όνειρό της, όσο άσχημο και αν το ένιωσε τρεις μέρες πριν, δεν επαληθεύτηκε, αντιθέτως χάρηκε με την έκπληξη της Ευρυδίκης. Είναι στο μαγαζί οι δυο τους και συζητάνε. Πως είναι η Ρώμη, πως περνάει, πως κατάφερε να έρθει, για πόσο θα μείνει και […]

  11. Θυμάται που εκείνη κούτσαινε και μετά είχε σταθεί και ήταν σαν να έβγαινε μέσα από το ανοιξιάτικο τοπίο. ΑΥΤΟΣ την κοιτούσε και εκείνη με δυσκολία κατηφόριζε το μονοπάτι μέσα στην πλαγιά. Κούτσαινε και στεκόταν κάθε λίγο, έλεγε, Το πόδι μου πονάει, και μετά έλεγε κάτι άλλο. Καιρός που είχε περάσει. Φορούσε χρώματα της […]

Διαμέρισμα καρμπόν Οἱ ἐνδιαφερόμενοι ἀνάδοχοι τοῦ Μπίγκλ ἦταν ἀνέλπιστα πολλοί. Τό διαμέρισμα τοῦ Μάριου γέμισε ἀπό νωρίς τό πρωί τοῦ Σαββάτου μέ διαλόγους περί υἱοθεσίας, ὑποσχέσεις ἀφοσίωσης καί διαβεβαιώσεις περί ὑπεθυνότητας. Ἡ ἀτμόσφαιρα θύμιζε συνάντηση συγγενῶν σέ μαιευτήριο. Ὁ καθένας εἶχε τή δική του ζωοφιλική περιπέτεια νά διηγηθεῖ. Κάποιοι μάλιστα εἶχαν φέρει μαζί καί τά […]

Οι αστυνομικοί των Ειδικών Δυνάμεων στέκονταν απέναντί μας αρματωμένοι και ακίνητοι, σαν πύργοι σιδερόφρακτοι, φυτεμένοι στην άσφαλτο. Εμείς φωνάζαμε «μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι» φωνάζαμε και «προδότες – πολιτικοί – θα μπείτε – φυλακή» φωνάζαμε «ουουουου», ώσπου εμφανίστηκαν οι πρώτοι πολιτικοί, περιστοιχισμένοι από τους μπράβους τους. Ανάμεσά τους αναγνωρίσαμε κάποιους δημοσιογράφους. Ξεσπάσαμε. Ό,τι χυδαιότερο σκεφτόταν κάποιος το φώναζε, «γαμήσου […]

ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ-ΟΔΟΝΤΟΓΛΥΦΙΔΕΣ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ-ΟΔΟΝΤΟΓΛΥΦΙΔΕΣ εἶναι κάτι ἐλάχιστα πουλιά πού ζοῦν σέ τροπικές περιοχές κι ἔχουν μεγάλη ἀδυναμία στούς κροκόδειλους. Εἶναι τόση ἡ ἀγάπη πού τρέφουν γι’ ἀυτά τά ἀπαίσια ἑρπετά, ὥστε παίρνουν στά σοβαρά τά κροκοδείλια δάκρυά τους καί, καθισμένα πάνω στίς τεράστιες κεφαλές τους, πασχίζουν, μέ φτερακίσματα καί τιτιβίσματα γλυκά, νά τούς παρηγορήσουν. Τά […]

Τα παραμύθια ήταν και παραμένουν το πιο τρυφερό, το πιο αγνό λογοτεχνικό είδος. Και αυτά που απευθύνονται σε παιδιά και εκείνα – όπως η Ελένη –  που απευθύνονται σε ενήλικες. Εξετάζοντας ένα παραμύθι από την πλευρά του δημιουργού διαπιστώνουμε [σε πρώτη ανάγνωση] ότι αποτελεί ένα γράμμα του ανήλικου συγγραφέα στον ενήλικα εαυτό του. Ένα σήμα […]

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ Υπέρ Πίστεως [Απόσπασμα από τις σελίδες, 51,52.]     Ο δρόμος προς Εκείνη δεν είναι βατός, ούτε απομένει λίγη απόσταση. Ο κόσμος που ακολουθεί το μονοπάτι είναι πάρα πολύς και ο τάπητας δεν είναι βελούδινος. Στα αυτιά μου φτάνουν λυγμοί, αγκομαχητά και γέλια σχεδόν νευρικά, κουβέντες που δεν ξεχωρίζω. Δεν είναι απλό. Τα […]