Θεέ μου,
χωρίς σκιές
πώς βρίσκει κανείς τον δρόμο του;
Κάποτε φτάνει κανείς ν’ αγαπά
ακόμη και εκτυφλωτικούς ίσκιους.
Γίνεται συγκαταβατικός σε κάθε πράξη
που γεννά το άσχημο, απεριόριστος
παμφάγος γίνεται.
Γίνεται άνθρωπος
με στραβά μάτια
σε ευθύ δρόμο.
Από την υπό έκδοση ποιητική συλλογή «Ο θάνατος των πτηνών».
