Γιώργος Γκανέλης | Ιχνηλάτηση του τέλους

ΜΕΤΑΤΟΠΙΣΗ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΚΑΤΑ 30 ΜΟΙΡΕΣ Κάποτε πρέπει να μας πιστώσουν τις νύχτες που αδιάκοπα απομυζούσαμε ουρανό. Κι επειδή στην αποτίμηση μιας αγρυπνίας πάντα θα ελλοχεύει ο κίνδυνος του ανθρώπινου λάθους, δεν θα μιλήσω άλλο για ξημερώματα και παρόμοιες μπουρδολογίες. Τα ποιήματα μονάχα θα αντιπαρατεθούν με το φως. Σ’ αυτό το δωμάτιο εξυφαίνονται γεγονότα με […]

Γιώργος Γκανέλης | Το ημιτελές τελεσίγραφο

[Τα θηρία] Τα θηρία που κρατάς ποτέ δε σε γνώρισαν Ζωολογικός κήπος με λιοντάρια νηστικά τι θα γίνει λοιπόν όταν αγκαλιαστείτε; Δεν έχω αισθήματα ξαναμπές στο κλουβί εδώ έξω κινδυνεύεις από αληθινά θηρία   [Μέσα από μαύρα γυαλιά] Το σώμα θα πέφτει λιπόθυμο κάθε χαράματα στον σταθμό θα σέρνεται γυμνό στις ράγες μετά θα σου […]

Γιώργος Γκανέλης | Ωδίνες της ποίησης

[Στίχοι υπό κατασκευή] Οι στίχοι είναι καλώδια τηλεφώνων που μπερδεύονται οι γραμμές τους ακούς συνεχώς παράσιτα κι ακροάσεις και στο τέλος μια παρατεταμένη παύση Σε ένα άλλο ποίημα είχα επισημάνει: οι στίχοι είναι υπολείμματα σκουπιδιών μοιάζουν περισσότερο με αποφάγια απ’ το τραπέζι της Καθαρής Δευτέρας νηστίσιμοι και με ελάχιστα λιπαρά Τώρα πια έχω κατασταλάξει οριστικά: […]