Στον Παναγιώτη Ρώνη των υπερβορείων κελαρύζεις αρειμάνιος ύπνε –λάστιχο του χρόνου- τεντώνεις τεντώνεις τεντώνεις τα δάχτυλα και στίχος ογκώδης υψώνεσαι στη χορδή πνίγεσαι χάνεσαι μέσα σε φθόγγους- τατουάζ * θάλασσα πνίγεσαι στο στίχο, θάλασσα ανάσα στο στέρνο του χαρτιού· ούτε σημάδι ούτε ρημάδι δε σε […]
Author: AntonisTsokos
Γιώργος Δήμος | Περὶ ψεύδους
«Τζούλι, κόψε τις μαλακίες, μπορείς; Δεν υπάρχει κανένα πτώμα στο βάλτο κοντά στο σπίτι σου. Ψάξαμε δυο φορές, δεν υπάρχει αμφιβολία.» «Αποκλείεται, κάποιο λάθος θα έχει γίνει. Σας λέω πως το πτώμα του Άξελ είναι ακόμα εκεί μέσα! Εγώ το έσυρα ως εκεί με τα ίδια μου τα χέρια. Τι νομίζεται, ότι είμαι τρελή;» Τζούλι […]
Μαρίνα Βασιλειάδου | Το παιχνίδι
Κορίτσια μ’ ένα σκοινάκι μπλεγμένο στα πόδια σαν φιδάκι. Να το δρασκελίζουν τραγουδώντας, κι ώσπου να ελευθερώσουν τους αστραγάλους, αυτό να σκαρφαλώνει στα γόνατα, κι από κει στους μηρούς, στη μέση… Εκεί έχαναν οι περισσότερες. Στις μασχάλες, πάνε κι οι άλλες. Αν έμενε καμιά πεισματάρα, πνιγόταν στον λαιμό και λευτερώνονταν λόγια σαν άσπρες πεταλούδες και […]
Ο κύκλος που δεν κλείνει | Συνέντευξη του Αλέξανδρου Αδαμόπουλου στον Παναγιώτη Θεοδοσίου
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΥ Ο κύκλος που δεν κλείνει Εκδόσεις Οδός Πανός ISBN 978-960-477-542-2 Τού Παναγιώτη Θεοδοσίου* Με μία φωτογραφία τραβηγμένη απ’ τον ίδιο τον συγγραφέα για εξώφυλλο -που μόνη της λέει όσο χίλιες λέξεις- κι εξήντα μόνο σελίδες κείμενο, το τελευταίο βιβλίο τού Αλέξανδρου Αδαμόπουλου ‘Ο κύκλος που δεν κλείνει’ μάς μιλάει άμεσα για την όχι […]
«Η ανάσα των δίπλα» (Εκδόσεις Το Ροδακιό) – έγκλημα και βία
Γράφει ο Αναστάσης Πισσούριος Μια συλλογή διηγημάτων θα μπορούσε να περιλαμβάνει μια κατάθεση υπαρξιακών ανησυχιών ή και μια προσωπική εκτίμηση για ό,τι απασχολεί τον συγγραφέα. Επίσης, θα μπορούσε και να εγγράφεται στην εκάστοτε συλλογή η ψυχολογική ανάγκη του δημιουργού να εκφράσει τις απόψεις του. Μια τέτοια είδους όμως εμποτισμένη λογοτεχνική παραγωγή θα συνιστούσε μάλλον για […]
Απόστολος Θηβαίος | Είπε για αυτόν ο Ντίκενς
Σαρλ Ανρί Σανσόν Από το μπαλκόνι έφθανε η φωνή του εκφωνητή. Το γαλάζιο μου στενό είχε πια ξυπνήσει και οι περαστικοί που μάλλον δεν θα το αγαπήσουν ποτέ όσο εγώ περνούσαν για να χαθούν στις δαιδαλώδεις διαδρομές της πόλης. Η παγωνιά είχε υποχωρήσει κάπως και ένας δειλός ήλιος ζέσταινε τις δίχως ελπίδα καρδιές. Ο εκφωνητής […]
Σοφία Πολίτου Βερβέρη | Δεν είναι λιμάνι
Έλαβα ακόμα ένα νιουζ λέτερ από τον πλανήτη Άρη, ψάχνουν οικόπεδα να στήσουν δήθεν νέο παράδεισο, κι εδώ στα μέρη μας ο έρωτας βασανισμένος χάνεται στα άσυλα κι ο θάνατος, σαν το ψωμί που κόβω, μοιράζεται δίχως να τελειώνει, όλοι παίρνουν το κομμάτι τους. Το σπίτι μου δεν έχει χέρια και κλειδιά, μα πάει καιρός […]
Δημήτρης Καρπέτης | Μέρος συνωμοσίας
Αναμοχλεύω τα πιο κρυφά σημεία της ύπαρξής μου, ανακτώ την ισορροπία. Φορτωμένος με πόθους ακατέργαστους υποκύπτω στον εναγκαλισμό σε δυο μάτια λαίμαργα. Νεύματα προσμονής να διασχίσουμε τα επικίνδυνα. Οι ευθύνη βαραίνει αποκλειστικά εμάς τους διερχόμενους. Έχεις χωθεί μέσα στους ώμους μου, μεταγγίζω το αίμα μου μέσα σου. Τα φώτα στην πλατεία μένουν σβηστά, δίπλα μας […]