Στα σκαλιά του ανέμου πεσμένος,
υποφέρω τις δύσκολες νύχτες.
Μια θέληση αδύναμη στροβιλίζεται,
ένα πέπλο καλύπτει την ανήσυχη ψυχή.
Το φως της αυγής φωτίζει
τη θολότητα των ονείρων.
Προκαλεί ίλιγγο
η πλάνη στην εσωτερική μου έρημο.
Φορτωμένος με πόθους,
αναμένω ένα νεύμα
να χορέψω μαζί σου.
Το αμήχανο άγγιγμα
στην τρεμάμενη θάλασσα του κορμιού
προκαλεί τις σαστισμένες ανάσες,
μια παρόρμηση μπερδεμένη.
Η περίοδος της σκοτεινιάς ξεμάκρυνε,
το αμήχανο επιχείρημα
εξελίσσεται
σε μια χρήση ριψοκίνδυνη
των συναισθημάτων.
Οι ψίθυροι του ανέμου
απομάκρυναν και την τελευταία συστολή.
Γυμνός μέσα κι έξω
αφήνομαι στη φθορά των φιλιών.
Ο Δημήτρης Καρπέτης γεννήθηκε στην Ορμύλια Χαλκιδικής το 1969. Έχει σπουδάσει στο Α.Τ.Ε.Ι. Θεσσαλονίκης Τμήμα Γεωπονίας. Επίσης έχει δίπλωμα Κ.Ε.Κ σε Θέματα Βιολογικής Γεωργίας καθώς και Επεξεργασίας Εικόνας και Photoshop. Από το 2000 δουλεύει σε Δημόσια Υπηρεσία. .Έχει ταξιδέψει πολύ σε Ευρώπη και Αμερική .Έχει συμμετάσχει σε τέσσερις ποιητικες Ανθολογίες, ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε πολλά λογοτεχνικά περιοδικά και ιστότοπους ,επίσης ποιήματά του έχουν διαβαστεί σε ραδιοφωνικές εκπομπές και σε εικαστικά projects ,πάντα θα αγωνίζεται για μια κοινωνία που θα έχει για κέντρο της πραγματικά τον άνθρωπο.
