ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΥ
Ο ΚΥΚΛΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΛΕΙΝΕΙ
Εκδόσεις Οδός Πανός ISBN 978-960-477-542-2
Γράφει η Τόνια Μασουρίδου
Υπάρχει άραγε μέσα σ’ ετούτον τον άγονο καιρό της παρακμής και της παγκοσμιοποίησης ένα μικρό έντυπο σημάδι που να παραπέμπει στην παλιά Ελλάδα με τις αξίες και τις γεμάτες απλότητα και αρετή ψυχές των κατοίκων της; Θα απαντούσα ανεπιφύλακτα ότι ετούτο είναι το πόνημα με τίτλο «Ο κύκλος που δεν κλείνει». Δημιουργός του ο Αλέξανδρος Αδαμόπουλος, ο οποίος με δεικτικό χιούμορ και ευφυείς επισημάνσεις, καυτηριάζει τα ψέματα και τις μεταμφιέσεις που υφίσταται η χώρα μας, εδώ και αρκετές δεκαετίες.
Διαθέτοντας περγαμηνές διεθνούς κύρους ο συγγραφέας του συγκεκριμένου βιβλίου, αφού έχει προσκληθεί επανειλημμένα από πανεπιστήμια του εξωτερικού για να διδάξει τα έργα του, κατέχει τις γνώσεις και την ωριμότητα που απαιτεί η γόνιμη παρατήρηση της τραγικής διάλυσης μιας χώρας, στην οποία κάποτε δέσποζε το πνεύμα και η τέχνη.
Μοναδικός τεχνίτης της γλώσσας ο Αδαμόπουλος, πετυχαίνει να συμπυκνώνει τα υψηλά νοήματα σε μικρές φράσεις και λιτά κείμενα, έτσι ώστε ο αναγνώστης να εισπράττει εκείνη τη λανθάνουσα γοητεία του σοφού αποφθέγματος, που οδηγεί στην κατάφαση και την έκπληξη. Υπογραμμίζεται, μάλιστα, από τον ίδιο τον συγγραφέα, στην αρχή του βιβλίου ότι «…η κάπως ανορθόδοξη και αρκετά πιο πυκνή στίξη,όπως και η χρησιμοποίηση ιδιαίτερης γραφής σε τέσσερα κείμενα, γράφτηκαν έτσι, με το ενδεχόμενο να παρουσιαστούν και από σκηνής σε ένα θεατρικό αναλόγιο…»
Με ορόσημο τον μήνα Ιούλιο του 1974, κατά τη διάρκεια του οποίου συνέβη η εισβολή στην Κύπρο, αναρωτιέται ο συγγραφέας τι απέγιναν εκείνες οι υποσχέσεις, οι μεγαλόστομες, που δεν άφησαν τελικά να ξεκινήσει τίποτα σωστά. Που βρίσκονται τώρα εκείνοι οι περίφημοι φίλοι, οι οποίοι υπόσχονταν σε όλους εμάς τους αφελείς, ένα ανθισμένο μέλλον, όμοιο με φανταχτερό πανηγύρι, το οποίο έσβησε προτού ακόμα αρχίσει και μας βύθισε στον βάλτο της μιζέριας και της φτηνής αισθητικής;
Ο κύκλος που δεν κλείνει σχεδιάστηκε με χρώματα φωτεινά και ευδιάκριτα. Όπως ζωγραφίζει ένα παιδί που θέλει να εκφράσει την αλήθεια. Και αφήνει τους μεγάλους να παρατηρούν το έργο του, γεμάτοι ενοχές και αμηχανία. Γιατί επέτρεψαν στις ψευδαισθήσεις να κουρσέψουν την ελληνική τους αγνότητα. Γιατί δεν κατάφεραν να διακρίνουν καθαρά τον εαυτό τους στον καθρέφτη.
Όλες ετούτες τις προσποιήσεις και τις φτιασιδωμένες διαπιστώσεις, ο Αδαμόπουλος τις αποδίδει αριστοτεχνικά στο συγκεκριμένο βιβλίο, ανατρέχοντας στην παιδική του ηλικία. Στη μια γωνιά της μνήμης χαμογελά η δασκάλα του και τα απρόοπτα στιγμιότυπα στο σχολείο, όπως τα ζήσαμε κάποτε. Στην άλλη, η φυσιογνωμία του αδέκαστου πατέρα, με την αυστηρότητα και το ήθος ενός οικογενειάρχη εκείνης της παλιάς Ελλάδας που έσφυζε από πνευματική υγεία. Πιο κάτω ένας καλοσυνάτος χωρικός και παραπέρα ένας εκκεντρικός ξένος. Όλοι πρωταγωνιστές τόσο απλών ιστοριών, που προβληματίζουν όμως τον αναγνώστη με τα βαθιά τους νοήματα.
«Ω φιλτάτη πατρίς!» Αναφωνεί πικρά ο συγγραφέας, με τον στίχο του Κάλβου προμετωπίδα σε κάποιες παραγράφους, πονώντας για την πάλαι ποτέ θαυμάσια πατρίδα, που τώρα κυλιέται στο τίποτα. Ετούτη τη χώρα, «την οποία διαρκώς γκρεμίζουν από πάνω προς τα κάτω και όσο χαμηλώνουν διαρκώς τον πήχη, κάποια στιγμή το ισόγειο θα το κάνουν να μοιάζει με κορυφή!»…
toniamasouridou@yahoo.gr
Diastixo 5/5/2023
* * *
Η Τόνια Μασουρίδου είναι συγγραφέας και μεταφράστρια.
Άλλα κείμενα:
Με τη μουσική μιας μικρής ιστορίας…
Νίκος Χαρ. Ασημακόπουλος: «Η συμβολή των Σουλιωτών στην Επανάσταση του 1821»
Walter Puchner: «Η λεπτουργός»
Γιώργος Σκαρβελάκης: «Ο Μίτος της Μνήμης (2 τόμοι)» και «Η Κύπρος του Ονείρου»
