Απόψε στον κατάμαυρο ουρανό
τα σύννεφα κηδεύουν το φεγγάρι.
Μέσα στα σάβανά τους τόχουν πάρει
και το πηγαίνουν πίσω απ’ το βουνό!…
Θα ‘ναι το κοιμητήρι του εκεί
και θάβουνε τ’ αστέρια που έχουν πέσει
από των ουρανών, ψηλά, τη μέση
για κάποια αιτία πικρή και μυστική…
Ο αγέρας ψαλμωδεί θρηνητικά
κι νύχτα με πικρἰα σταυροκοπιέται
πίσω από την πομπή θαρρείς κρεμιέται
η τύχη τ’ ουρανού απελπιστικά.
Και μεσ’ απ’ το σκοτάδι το βαθύ
φτάνει κάποια αστραπή, σωστό μαχαίρι
και δίχως το γιατί κανείς να ξέρει
έχει μεσ’ την καρδιά μου καρφωθεί…
Απόδοση: Γιάννης Αηδονόπουλος
Πούσκιν - Ποιήματα - Κοροντζής, 1999
