Φιόντορ Ντοστογιέφσκι | Τ’ όνειρο ενός γελοίου

Ένα χρόνος! Να ένας ολόκληρος χρόνος που μένω άγρυπνος κάθε νύχτα ως την αυγή. Περνώ τη νύχτα κοντά στο τραπέζι μου, στην πολυθρόνα μου, χωρίς να κάνω τίποτα. Δε διαβάζω, δε σκέφτομαι. Αφήνω να περνούν ελεύθερα οι σκέψεις από το κεφάλι μου. Και βλέπω κάθε νύχτα ένα ολόκληρο σπαρματσέτο να λιώνει. Κάθισα λοιπόν εκείνη τη […]

Αλεξάντρ Πούσκιν | Απόψε

Απόψε στον κατάμαυρο ουρανό τα σύννεφα κηδεύουν το φεγγάρι. Μέσα στα σάβανά τους τόχουν πάρει και το πηγαίνουν πίσω απ’ το βουνό!… Θα ‘ναι το κοιμητήρι του εκεί και θάβουνε τ’ αστέρια που έχουν πέσει από των ουρανών, ψηλά, τη μέση για κάποια αιτία πικρή και μυστική… Ο αγέρας ψαλμωδεί θρηνητικά κι νύχτα με πικρἰα […]