Συνδαιτυμόνες,
ο χρόνος αδειάζει τα πρόσωπα
από θλίψεις και ρυτίδες.
Λερώνει τη θάλασσα
(τις νύχτες).
Τα όνειρα στενεύουν
κι άλλο
μπροστά στο παρελθόν,
αραχνιάζουν απ’ την προσμονή.
Το παρόν συμπληρώνει τις εικόνες
με συναισθηματολογίες
και υβρεολόγια
(λόγω ανημπόριας).
Η επανάληψη κυλάει
στις διαδρομές
(ίδιες και απαράλλακτες).
Αρρωσταίνουν οι λέξεις
απ’ τα προγονικά κύτταρα
και οι γελοιότητες
ντύνουν τους απολογισμούς,
σαν μαραίνεται το μέλλον.
Ο Χριστόφορος Τριάντης υπηρετεί στη δημόσια εκπαίδευση από το 1998. Αρθρογραφεί στον τοπικό τύπο των Τρικάλων και στην ιστοσελίδα του τοπικού συνδέσμου φιλολόγων (filologoi.gr). Επιθυμία του είναι να γράφει ποιήματα χρησιμοποιώντας τις λέξεις «με προσοχή, πάθος και αίμα!» όπως είπε ο Νίτσε και «να εξαφανίσει τη ματαιοδοξία του» όπως είπε ο Έζρα Πάουντ.
