Αργύρης Κόσκορος | Λήδα

«Να σου ζήσει»! της εύχονται όλοι, μα αυτή βιάζεται να το δει, να το κρατήσει στην αγκαλιά της. Είναι ευγενικοί, δεν είπαν λέξη για την εμφάνισή τουꞏ άλλωστε τα μωρά αλλάζουν, σε λίγες μέρες θα είναι αγνώριστο και ίσως τότε βρουν κάποια κοινά με τον πατέρα ή τη μάνα να σχολιάσουν. Υποψιάζονται πως κάτι κρύβεται […]

Αργύρης Κόσκορος | Ο υπάλληλος

Απ’ όλους τους θεούς τ’ ουρανού, της γης και του ερέβους, μόνο ο Χάροντας αδιαφορούσε για τις ρωγμές στους limites των Ρωμαίων. Δεν είχε ναούς αυτός με ιερείς, χρυσάφια και προσκυνητές να νοιαστεί, ούτε και οι καινούργιοι θεοί που έρχονταν απ’ την ανατολή διψασμένοι για εξουσία τον ανησυχούσαν. Μαθημένος αιώνες κι αιώνες σ’ αυτή τη […]

Αργύρης Κόσκορος | Μετάληψη

Σα να ‘ξερε η Σαπφώ, όσο ήταν ακόμα θνητή, πως οι περισσότερες λέξεις θα ξεθωριάσουν, θα καούν ή θα σκιστούν. Μα κι όσες σωθούν θ’ αλλάξουν την προφορά ή το νόημα και οι παρτιτούρες τους δε θα δουν ποτέ το φως της μέρας. Αποφάσισε λοιπόν να γράψει τα λόγια της στο τρεχούμενο σπέρμα των ανδρών […]

Αργύρης Κόσκορος | Δοκιμή

Στ’ όμορφο πρόσωπο της Κίρκης, που το περιφρονητικό της βλέμμα τού χάριζε ακόμη περισσότερη γοητεία, διαγραφόταν μια απορία: προς τι τα κλαψουρίσματα; Η μόνη δύναμη που είχε το ραβδί της ήταν ν’ αποκαλύπτει την αληθινή μορφή όσων άγγιζε. Αν κάποιος απ’ αυτούς τραγουδούσε ελεγείες στο τραπέζι αντί γι’ αλητοτράγουδα, τώρα θα ‘ταν αηδόνι. Αν κάποιος […]