για τον Παύλο “Στην Κ.” Όμως πέρασαν χρόνια, και εκείνο το κορίτσι αποκαλύφθηκε. Μια ιστορία αγάπης που δεν τα κατάφερε, θα πουν μετά, χάρισε στον Παύλο την έμπνευση για αυτό το τραγούδι που ακόμη κρατιέται εκεί έξω όρθιο, γεμάτο αμείωτη τρυφερότητα και κάτι από υπόσχεση στο βάθος του. Όταν όλα συμβούν εγώ θα είμαι εκεί, […]
Τραγούδια και εποχές
Φυσαλίδες ή τα σκόρπια
Τις νύχτες αφιερώνομαι στη μουσική. Αφήνομαι στις αμεσότητες των κομματιών και παραδέχομαι τη γύμνια μου. Που δεν μπόρεσα με τις λέξεις να πω όσα κατέχουν οι μουσικοί και οι ποιητές. Προσπάθησα, μην πείτε πως δεν το ‘κανα. Πήγα και ρώτησα τον Χριστιανόπουλο, στην πλατεία του Διοικητηρίου σκάλιζε διαγώνιους ως το τίποτε. Να μου βρει τη […]
Ο Φάουστ στον Κόλπο των Φανών
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ «Για τον Γιάννη Χρήστου» Εκδόσεις Οδός Πανός, 2024, σελ.227 Ο Φάουστ στον κόλπο των Φανών Εντυπώσεις από ένα σπονδυλωτό χρονικό Γράφει ο Απόστολος Θηβαίος Πριν από όλα, μερικές κουβέντες, για τον ‘σιμιγδαλένιο’, Αλέξανδρο Αδαμόπουλο. Τον συγγραφέα του βιβλίου «Για τον Γιάννη Χρήστου», που έχει ήδη κερδίσει το ενδιαφέρον του αναγνωστικού κοινού. Όχι […]
Ντέμπορα
μια κοριτσίστικη ιστορία Ξύπνησε αναστατωμένη από τ’ όνειρό της. Ή πάλι εκείνο, ετοιμαζόταν να πάρει την εκδίκησή του. Κανείς δεν ξέρει, μόνο η Ντέμπορα. Πρέπει τώρα πια να στερεώσει την καινούρια της ζωή. Θα σηκωθεί, λίγο μακιγιάζ και έπειτα βρίσκεται μες στους διαδρόμους του παλιού πανεπιστημίου. Δεν είναι πάνω από είκοσι χρονών. Τα πρόσωπα στις […]
Original
Τρεις ιστορίες με φόντο τραγούδια, τρεις ιστορίες γυάλινες που σπάνε και πάνε Σαράντα χρόνια με τα τραγούδια να μας κάνει σινιάλα. Μάτια υγρά, θαμπές μποτίλιες, αγόρια τύπου Ρεμπράντ και σκοτεινά στέκια. Για αυτό και εγώ παίρνω ένα μπουκέτο ιστορίες και βγαίνω στη σκηνή, στο κορίτσι το προσφέρω, υπόκλιση και έξοδος, ποιος εγώ, που μια […]
Η μακέτα της ζωής μας
Υπάρχουν δρόμοι που γίνονται άγγελοι και ιστορίες που φαντάζουν πιο σημαντικές από την ιστορία την ίδια. Οδός Αριστοτέλους Πέρασα χρόνια μετά από όλα εκείνα τα γεγονότα. Ο δρόμος είχε πιάσει μια καπνιά μες στα χρόνια και με δυσκολία πια μπορούσες να τον αναγνωρίσεις. Όλα είχαν αλλάξει και τα παλιά τα μαγαζιά είχαν […]
Ο λαϊκός ο άνθρωπος
για τα τριάντα χρόνια ένα κείμενο που τίποτε δεν προσθέτει στη μοναδικότητα του Χατζιδάκι και περιττά την επαινεί Ο Γιάννης Τσαρούχης το ‘πε. Και οι εκδόσεις Άγρα ετοιμάζουν να αποθησαυρίσουν εκείνη τη λιτή διατύπωση που απόψε μου κάνει και με το παραπάνω. Επειδή θέλησα να ξεχωρίσω τι σόι πράγμα είναι αυτός ο άνθρωπος ο λαϊκός […]
Ο Ρικ και η Σάλι απέχουν
Μια ιστορία και ένα τραγούδι Το είχε ζυγίσει καλά. Πάει να πει το είχε υπολογισμένο. Πρώτα θα ψήφιζε, η κάλπη ήταν στημένη έτσι και αλλιώς, είπε και γέλασε. Και μετά θα ξεχυνόταν στη λεωφόρο, θα ‘χε με το μέρος του – κάτω από τα πόδια του – εξακόσια κυβικά, κάπως κουρασμένα βέβαια μα έχει […]
Τακ, τακ
καμία ειλικρίνεια μόνο σύμβολα και μια τεχνητή πραγματικότητα κατάλληλη για μαριονέτες Σε ήχο πλάγιο Η Κατερίνα είναι μια μαριονέτα πρώτης τάξεως. Φιλοξενήθηκε, στα νιάτα της γιατί τώρα οι συνδέσεις της δείχνουν κομματάκι άκαμπτες. Αν ήταν άνθρωπος η Κατερίνα θα είχε εκείνο τον επίμονο υπόκωφο κάματο εκείνων που δεν τους κρατούν τα πόδια τους. Φοράει ένα […]
Η σκουριά μας
ο νυκτίλοχος της ελληνικής ποίησης, Γιάννης Βαρβέρης Χάθηκα και δεν είχα ιδέα πού βρισκόμουν. Μόνο κάτι χαμηλά σπιτάκια, εδώ και εκεί οι φιγούρες μες στο σύθαμπο, ανεξιχνίαστες και κομμάτι απροσδιόριστες. Περαστικός δεν υπήρχε για να ρωτήσω και έτσι τράβηξα κατά τ’αχνό το φως. Έφθασα απ’έξω και διάβασα την επιγραφή. “Μορφεύς”, λαϊκό κέντρο, ζωντανή ορχήστρα. […]