Μπροστά μου
το μουχλιασμένο αστικό τοπίο
και ψυχές ετοιμόρροπες.
Ένα κομμάτι ελεύθερης ψυχής
ονειροπολεί.
Απαιτώ το φως
και το θρόϊσμα του ανέμου.
Το άρωμα των λουλουδιών με ζάλισε,
οι θολές φωτογραφίες ξεψύχησαν,
θάψαμε τις καρδιές.
Την αυγή άρχισε η εποχή
των τροπικών μουσώνων,
βουτάω ασυνείδητα σε μια αγκαλιά,
συναισθάνομαι το θρήνο των αρχαγγέλων.
Αναιρώντας τα προκαθορισμένα
σκαρφαλώνω στα σύννεφα,
αγγίζω του κορμιού σου τις κοίτες.
Εντοπίζω το λίκνο της γοητείας,
μια σάρκα επιθυμητή που συσπάται.
Τραβώντας τις σκονισμένες κουρτίνες
απαγκιστρώνομαι
από τη φαιδρότητα χρόνων,
γίνομαι ανάδοχος
του αδάμαστου πάθους.
Ο Δημήτρης Καρπέτης γεννήθηκε στην Ορμύλια Χαλκιδικής το 1969. Έχει σπουδάσει στο Α.Τ.Ε.Ι. Θεσσαλονίκης Τμήμα Γεωπονίας. Επίσης έχει δίπλωμα Κ.Ε.Κ σε Θέματα Βιολογικής Γεωργίας καθώς και Επεξεργασίας Εικόνας και Photoshop. Από το 2000 δουλεύει σε Δημόσια Υπηρεσία. .Έχει ταξιδέψει πολύ σε Ευρώπη και Αμερική .Έχει συμμετάσχει σε τρεις ποιητικες Ανθολογίες, ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε πολλά λογοτεχνικά περιοδικά και ιστότοπους ,επίσης ποιήματά του έχουν διαβαστεί σε ραδιοφωνικές εκπομπές και σε εικαστικά projects έχει συμμετάσχει σε τρεις ανθολογίες ποιημάτων με ποιήματά του ,πάντα θα αγωνίζεται για μια κοινωνία που θα έχει για κέντρο της πραγματικά τον άνθρωπο.
