Στην κόψη του χρόνου

Από το εμβληματικό Blade Runner
Tears in Rain

Blade Runner θα πει ένα μετέωρο βήμα από την μηχανική καρδιά του κόσμου σε εκείνη που χτυπά ανθρώπινα και μυστικά και ακλόνητα, κρατώντας δική της την σιωπή .
Θα πει μια αχτίδα φωτός στις σκοτεινές πόλεις που ετοιμάζονται να φτιαχτούν, σημαίνει μια ζωντανή καρδιά ανάμεσα στις ανθρώπινες φιγούρες που διακοσμούν τις αρχιτεκτονικές μακέτες του μέλλοντος.
Blade Runner θα πει η επιτάχυνση του σύμπαντος πάνω στην αιχμή μιας λεπίδας. Και αυτό είναι ο χρόνος φίλε μου, που τραβά αμείωτος δίχως ίχνος εκεχειρίας.
Blade Runner θα πει ηλεκτρονικοί ήχοι που σου κόβουν την ανάσα, καθώς όσα ποτέ δεν αντικρίσαμε, όσα ποτέ δεν νιώσαμε, αλήθειες, μαρτυρίες, χρονικά κοιμούνται για πάντα πίσω από τα παγωμένα μάτια και τις μουσικές που δεν γράφτηκαν ακόμη.
Blade Runner σημαίνει άνθρωποι εξερευνητές, όπως ο Βαγγέλης Παπαθανασίου που τώρα κυμαίνεται σε μια άλλη διάσταση, ακολουθώντας πράγματα θαυμάσια, όπως η τροχιά του ήλιου και η πανδαισία που σημαδεύει τον λεπτό υδράργυρο του βόρειου σέλατος.
Blade Runner σημαίνει ένας που άδειασε τον εαυτό του μες στην ανθρωπότητα και τώρα διεκδικεί το μερίδιο της αιωνιότητας.
Όταν χρόνια μετά το τραύμα του κόσμου που εξαντλήθηκε μαλακώσει και όταν η ζωή μας σημαδέψει πάλι μες στις ατέλειωτες τροχιές της, εμείς, blade runners εκείνου του καιρού θα γράψουμε πάνω στο φθηνό χαρτί δυο τρεις λέξεις, όπως η τρυφερότητα είναι ανίκητη. Η τρυφερότητα της μουσικής του Βαγγέλη Παπαθανασίου, μια ατέλειωτη, προσωπική γλώσσα γεμάτη από την άγρια ενεργητικότητα του καινούριου και αδοκίμαστου ηλεκτρονικού ήχου.
Ως τότε, καλό ταξίδι blade runner, καλό ταξίδι. Γράφω για σένα, που μπορείς πια να ισχυριστείς πως ανάμεσα στις άλλες σου απουσίες, δεν διατηρείς τον παραμικρό σεβασμό για την τρομερή υπόθεση χρόνος.

Α.Θ