Παραμύθι αδυσώπητο οι τελευταίες νύχτες,
κι οι αποδέκτες παρωχημένοι εραστές.
Συγχέονται οι μορφές μας.
Μοιάζουν να ικετεύουν
την ύπουλη προσευχή του καταδότη.
Όμως ας τις αφήσουμε να γαληνέψουν
γλυκά κι ανέμελα,
σαν να ’ρθε πια το πλήρωμα του χρόνου,
και να σβήσουν.
Ας πεταρίζουν τα βλέφαρα
-καλύτερα θα ’ναι-
από ψηφίδες αρχαίων ονείρων
κι ένα παλίμψηστο ας γίνει η μνήμη
με εικόνες τρωτές, σαν δοξασίες.
Έτσι ίσως θα ’θελα να υπάρξω
στα βουλεβάρτα της ανάμνησής σου.
Ο Ηλίας Οικονομόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1961. Έχει σπουδάσει Ισπανική Γλώσσα και Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, μεταπτυχιακό στην καταλανική, γαλικιανή και βασκική λογοτεχνία, και είναι διδάκτωρ μεσαιωνικής καταλανικής λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο του Alicante. Ασχολείται με τη διδασκαλία και μετάφραση ισπανικών, πορτογαλικών, καταλανικών και αγγλικών, και έχει δημοσιεύσει μεταφράσεις του στην Ισπανία, όπου πρόκειται σύντομα να εκδοθεί ένα βιβλίο του. Κατά καιρούς ασχολείται με την επιμέλεια βιβλίων και άρθρων στα ελληνικά και τα ισπανικά. Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί κατά το παρελθόν σε περιοδικά και ιστοσελίδες. Αγαπημένες του ασχολίες το ερασιτεχνικό θέατρο και το σκάκι (προπονεί μαθητές από το 1997).
