Είμαστε δρόμοι που χωρίζονται, θαρρείς μια άγρια άβυσσος προβάλλει εκεί, στη μέση, είμαστε κάμποι που σκοτείνιασαν νωρίς, είμαστε η νύχτα που θεριεύει πριν να πέσει. Είμαστε λόγια που σκορπίζονται στη γης, λίγος αέρας στα κλαδιά που ψιθυρίζει, είμαστε αγάπη κι ευτυχία της στιγμής και δυο φιλιά που δεν μπορεί η ζωή να σβήσει. Είμαστε όντα […]
Ηλίας Οικονομόπουλος
Ηλίας Οικονομόπουλος | Τρίστιχα για τη νύχτα
Μέσα στη νύχτα τίποτα δεν κινείται. Μόνο η νύχτα. Χτύπησε το ρολόι ώρα δώδεκα. Το μακρύ σκοτάδι του χεριού της νύχτας χάιδεψε τους τάφους με σιωπή. Το άρωμά σου, λίγη δροσιά, κι αυτό το εξαίσιο δειλινό. Μάτια χειμωνιάτικα. Μάτια σαν λίμνες από νύχτα. Πλησιάζουν αργά. Χορεύεις στο μπαλκόνι. Μια ανάσα σου […]
Ηλίας Οικονομόπουλος | Το φάντασμα του απομεσήμερου
Καθισμένος στο παγκάκι του πάρκου εκείνη την ώρα που το φως της μέρας συνεχίζει να χαϊδεύει τον κόσμο κι ωστόσο ο ήλιος έχει χαθεί πίσω από τα ψηλότερα δέντρα κι αρχίζει να κατεβαίνει. Εσύ είσαι ξαπλωμένη στα πόδια μου, τα μαλλιά σου απλώνονται ανέμελα στο χάδι μου και το χέρι σου μπλέκεται με το δικό […]
Ηλίας Οικονομόπουλος | Δύο ποιήματα
Μακρινό τραγούδι Μέσα στην πόλη είν’ ακριβοθώρητος ο άνεμος. Άσπρα γεράνια, κοκκαλωμένα, Φτέρες ακίνητες και σκοτεινές, Πουλιά με σιδερένιους ουρανούς, Σμίγουν το ηλιοβασίλεμα Με το ήρεμο τραγούδι του ύπνου τους. Και ξανά, και ξανά Οι σκιές τους Ίδιες κι απαράλλαχτες Μέρα και νύχτα, Πιασμένες χέρι χέρι Γύρω απ’ τα σύρματα και τους σοβάδες, Προβάλλονται στον […]
Ηλίας Οικονομόπουλος | Χαλαστές ονείρων
Παραμύθι αδυσώπητο οι τελευταίες νύχτες, κι οι αποδέκτες παρωχημένοι εραστές. Συγχέονται οι μορφές μας. Μοιάζουν να ικετεύουν την ύπουλη προσευχή του καταδότη. Όμως ας τις αφήσουμε να γαληνέψουν γλυκά κι ανέμελα, σαν να ’ρθε πια το πλήρωμα του χρόνου, και να σβήσουν. Ας πεταρίζουν τα βλέφαρα -καλύτερα θα ’ναι- από ψηφίδες αρχαίων ονείρων κι ένα […]
Ηλίας Οικονομόπουλος | Τρία ποιήματα
1 Εδώ κι εκεί μικρά σημάδια εξαντλημένα, σε πρόσωπα, σε χέρια, σ’ απροσδιόριστες μορφές δίχως πρόσωπο, δίχως χέρια, και μια ερώτηση στις μέσα σελίδες των εφημερίδων που αφήνει μελάνι καθώς διαλύεται. Στο τραπέζι λίγα καθημερινά αντικείμενα, λιγότερο πραγματικά απ’ το όραμα του ημίγυμνου κοριτσιού που πετάει απ’ το κρεβάτι την εφημερίδα και σηκώνεται να φτιάξει […]
Θέλσο Εμίλιο Φερέιρο | Μακριά νύχτα από πέτρα (1962) | Μετάφραση: Ηλίας Οικονομόπουλος
Η οροφή είναι από πέτρα. Από πέτρα είναι οι τοίχοι και τα σκοτάδια. Από πέτρα το πάτωμα και τα κάγκελα. Οι πόρτες, οι αλυσίδες, ο αέρας, τα παράθυρα, οι ματιές, είναι από πέτρα. Οι καρδιές των ανθρώπων που παραμονεύουν από μακριά, είναι κι αυτές φτιαγμένες από πέτρα. Κι εγώ, πεθαίνοντας, μέσα σ’ αυτή τη μακριά […]
Federico García Lorca | Η παρθένα, ο ναύτης και ο σπουδαστής | Μετάφραση: Ηλίας Οικονομόπουλος
Federico García Lorca Η παρθένα, ο ναύτης και ο σπουδαστής (1928) Μετάφραση: Ηλίας Οικονομόπουλος (2021) ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ Η ΠΑΡΘΕΝΑ ΜΙΑ ΓΡΙΑ Ο ΝΑΥΤΗΣ Ο ΣΠΟΥΔΑΣΤΗΣ Η ΜΗΤΕΡΑ Μπαλκόνι. ΓΡΙΑ – (Στον δρόμο.) Σαλιγκάααρια. Μαγειρεύονται με δυόσμο, σαφράνι και φύλλα δάφνης. ΠΑΡΘΕΝΑ – Σαλιγκαράκια του αγρού. Μοιάζουν, έτσι που ’ναι στριμωγμένα στο πανέρι, με αρχαία πόλη της […]
Federico García Lorca | Χίμαιρα | Μετάφραση: Ηλίας Οικονομόπουλος
ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ ΕΝΡΙΚΕ ΓΕΡΟΣ ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΑΓΟΡΑΚΙ Φωνές Πόρτα. ΕΝΡΙΚΕ – Αντίο. ΕΞΙ ΦΩΝΕΣ – (Από μέσα.) Αντίο. ΕΝΡΙΚΕ – Θα ’μαι πολύ καιρό στα βουνά. ΦΩΝΗ – Έναν σκίουρο. ΕΝΡΙΚΕ – Ναι, έναν σκίουρο για σένα κι ακόμη πέντε πουλιά που μέχρι τώρα δεν τα ’χε κανένα παιδάκι. ΦΩΝΗ- Όχι, εγώ θέλω μια σαύρα. ΦΩΝΗ […]
«Ζοζέ» του Carlos Drummond de Andrade | Μετάφραση: Ηλίας Οικονομόπουλος
Και τώρα, Ζοζέ; Η γιορτή τέλειωσε, τα φώτα έσβησαν, ο κόσμος έφυγε, η νύχτα πάγωσε, και τώρα, Ζοζέ; και τώρα, εσύ τι; εσύ που είσαι δίχως όνομα, που αστειεύεσαι με τους άλλους, εσύ που φτιάχνεις στίχους, που αγαπάς, εσύ διαμαρτύρεσαι; και τώρα, Ζοζέ; Είσαι δίχως γυναίκα, είσαι δίχως μιλιά, είσαι δίχως τρυφεράδα, δεν μπορείς πια […]