Μια θάλασσα.
Μια νύχτα ενωθήκαμε στο βυθό της.
Μου κρατούσες το χέρι και λόγια τρυφερά
μου ψιθύριζες, φθόγγους επιθυμίας.
Δώρα μου χάριζες…αστερίες,
κοχύλια και θαλασσινές ανεμώνες.
Με πόση σπουδή τα ανεξερεύνητα θαύματα μου ερμήνευες.
Να και ο ιππόκαμπος, η βίδρα, το δελφίνι.
Ταξίδι ονειρεμένο κάναμε οι δυο μας.
Εσύ ο Μέγα Αλέξανδρος, γοργόνα σου εγώ.
Τα κύματα μας έσπρωχναν σε κήπους εδεμικούς και ερημικές οάσεις,
φυτά πελώρια, χρυσίζοντα νερά
το σώμα και το πνεύμα μας καλούσαν.
Υπάκουα στο πρωτόγονό μου ένστικτο.
Με μνήμη βουβή, με λέξεις μεθυσμένες
τα χέρια βούταγα να ξεπλύνω την τόση ευτυχία.
Μα το ταξίδι μας ναυάγησε.
Πάφλαζαν τα πέπλα του ανέμου
βούιζαν τα σύννεφα
έπλεξε η κατάρα τον ιστό της .
Χάθηκαν τα δάκρυα πριν και από τα όνειρά μας.
Μας ξέβρασε η θάλασσα
όχι σαν ναυαγούς.
Σαν δυο καύκαλα,
γδαρμένα κόκκαλα αγάπης.
γδαρμένα κόκκαλα αγάπης.
Η Άντζελα Γεωργοτά γεννήθηκε στην Κέρκυρα. Εργάζεται ως φιλόλογος στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Κυκλοφορούν δύο ποιητικές της συλλογές, Στην πιθανότητα στηρίζεται η αγάπη (εκδόσεις Γαβριηλίδη) και Το ανεπίδοτο της συντριβής (εκδόσεις Κουκκίδα).
