Άντζελα Γεωργοτά | Μας μεγαλώνει η αγάπη

Θυμάμαι τον πατέρα στο σπίτι να επιστρέφει με μια σακούλα χάρτινη στο δεξί χέρι μια μικρή χάρτινη σακούλα να χωρά μέσα τη ζωή για χέρια που άπλωναν και άγγιζαν αγάπη. Τον πατέρα τον θυμάμαι με ένα γαρίφαλο στο πέτο-μέσα του έκρυβε τους καημούς, σε εμάς δώριζε το κόκκινο του λουλουδιού μονάχα. Τον πατέρα τον θυμάμαι […]

Άντζελα Γεωργοτά | Γύρη της ελπίδας 

Αγαπημένη μου φίλη  χαθήκαμε. Δεν είσαι πια εδώ- έγινες απουσία.  Μου λείπει η φωνή σου, αυτή η απαλή αντήχηση των φωνηέντων, όταν ο θόρυβος της πόλης με κουράζει. Δεν είχες πάντα λύσεις. Μα ποιος έχει απάντηση για όλα; Σε μένα ήταν αρκετό να ξέρω πως ο πόνος μας μοιράζεται. Το βάρος βλέπεις έτσι πέφτει πιο […]

Άντζελα Γεωργοτά | Αειθαλής αγάπη

η ήρεμη αγάπη δεν γνωρίζει φόβο ή εγωισμό παραδέχεται την ψυχρότητα των καιρών προσαρμόζεται στην πολικότητα και τους μουσώνες αποδέχεται την έλλειψη δεν ζητά δεν υπόσχεται δεν κραυγάζει δεν παραμονεύει τις νύχτες σου ούτε δεσμεύει τις μέρες σου δεν σιωπά ούτε κρύβεται δεν ανακοινώνει ούτε ανακοινώνεται η ήρεμη αγάπη γνωρίζει την προσμονή και την εγκαρτέρηση […]

Άντζελα Γεωργοτά | Ψευδαισθήσεων κοχύλια

Μια θάλασσα. Μια νύχτα ενωθήκαμε στο βυθό της. Μου κρατούσες το χέρι και λόγια τρυφερά μου ψιθύριζες, φθόγγους επιθυμίας.  Δώρα μου χάριζες…αστερίες, κοχύλια και θαλασσινές ανεμώνες. Με πόση σπουδή τα ανεξερεύνητα θαύματα μου ερμήνευες. Να και ο ιππόκαμπος, η βίδρα, το δελφίνι. Ταξίδι ονειρεμένο κάναμε οι δυο μας. Εσύ ο Μέγα Αλέξανδρος, γοργόνα σου εγώ. […]