Το κορίτσι στέκει πλάι στο παράθυρο. Παγωμένο, φωτεινό γκρι, σκληροί χειμώνες, έτσι δεν είναι; Στα χέρια της κρατά το γράμμα του. Διαβάζει και το 1973 καίγεται πολύ πίσω στους καθρέφτες, σαν κάποιος που μακραίνει σε φανταστικά δωμάτια. Πώς να μιλήσει κανείς για την Μπιάνκα, πώς;
[…Πλούσιο, λαμπερό κίτρινο, τι λες και μια ιδέα, όχι μία μα πολλές ιδέες του κόκκινου. Όπως ενός κινέζικου κουτιού ή, έλα, έλα προσπάθησε λίγο εκεί που με διαβάζεις. Το διαμέρισμα θα βλέπει κάτω στο ποτάμι. Μια ιδέα από τον δρόμο όλο και όλο, η λεπτομέρεια ενός περαστικού, χιλιάδες κομπάρσοι μιας άνοιξης που φθάνει με φασαρίες και άκακους ανέμους. Με τόσα λίγα πράγματα. Ένα τραπέζι, δυο καρέκλες, μια ζωγραφιά, τα μυστικά των τοίχων. Ελπίζω κάθε μέρα πως θα έρθεις. Δεν αποφάσισες ακόμη; Τι σε κρατά; Μαζί σου χάνομαι στα όρια της απορίας…]
¥
New York Times,
«Δεν είμαι απατεώνας», δηλώνει ο πρόεδρος Νίξον στην έναρξη
Της ακροαματικής διαδικασίας για την υπόθεση
Watergate.
Το λογότυπο κυκλοφορεί ήδη στην αγορά.
Οι Αμερικάνοι παρακολουθούν με ψυχραιμία
Καλά χωμένοι στις μητροπολιτικές τους συνήθειες.
Η Αμερική, αν θέλει να προχωρήσει,
Οφείλει να τακτοποιήσει εντός της
Το ζήτημα.
Washington Post,
Ως το ψηλότερο κτίριο,
Καταγράφεται το World Trade Center,
Σύμβολο μιας παγκόσμιας,
Εμπορικής δύναμης.
Los Angeles Post
Ο αγωγός υπολογίζεται να μεταφέρει εκατομμύρια βαρέλια κατ΄έτος. Η αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της Αλάσκα συνιστά γεγονός μείζονος οικονομικής σημασίας. Η αφθονία των κοιτασμάτων, οι έρευνες που αναμένονται τις επόμενες δεκαετίες, το παιχνίδι της κυριαρχίας στις παρθένες αυτές περιοχές διαμορφώνουν το οικονομικό περιβάλλον.
Περισσότερη αρθρογραφία αναμένεται
Με αναλυτικά στοιχεία
και επιστημονικές προσεγγίσεις.
Tob’s
Περίφημα σακάκια,
Πρώτες γραμμές και
Έκτακτα υφάσματα,
Παιδικά παιχνίδια
Πρώτης ποιότητος!
Ρόλερ, κούκλες
Και ξύλινα αλογάκια
Με ζώνη ασφαλείας!
Στου Τόμπ
Με τις πιο γενναίες εκπτώσεις σε όλη
Την πολιτεία!
[…Καμιά φορά σκέφτομαι πως καθένας μας γνωρίζει μονάχα τα απαραίτητα. Ας πούμε, σκόρπια κολάζ από τον τρόπο που απλώνεις το χέρι σου και το γλυκό καλοκαίρι που κρέμεται από μια κλωστή. Και από το κάτω σου χείλος. Μα τίποτε άλλο, μήτε ονόματα ή διευθύνσεις ή ανθρώπους και πράγματα δικά μας. Έτσι κανείς μας, μήτε η άνοιξη μπορούμε να προδώσουμε τους όρκους μας. Μόνο, να μην μιλάμε πολύ περισσότερο. Από το πώς και το γιατί που ανεβαίνω ήσυχα και ειρηνικά τις σκάλες, γυρεύοντας να σε βρω στα έρημα δωμάτια, τυφλές γωνιές , το άδειο φως, μικρός εξώστης και μικρές φωνές από τους δρόμους της ιστορίας μας. Κυρίες με κεντήματα και κολλαριστούς γιακάδες και κορίτσια της σχολής φυσικών επιστημών με δεκαεπτά, εκρητκικά καλοκαίρια στα χέρια τους και μάτια αμυγδαλωτά κάποιου Τηλέμαχου. Δεν θα γνωρίζουμε τίποτε. Μονάχα πως η είσοδος του μεγάρου είναι μετά το βαφείο και το σιδεράδικο. Και δεν υπάρχει κανείς να ρωτήσεις για το διαμέρισμα που νοικιάζεται στον τέταρτο όροφο. Κάνετε λάθος, λάθος με ακούτε; Εδώ υπάρχουν βεβαίως διαμερίσματα προς ενοικίαση, όμως πρόκειται για υπόγεια. Έκτακτες ευκαιρίες! Σε κάνω και γελάς;..]
¥
Daily Telegraph,
Τα παιδιά της Αμερικής
Επιστρέφουν σπίτι.
Ήδη από τις ναυτικές βάσεις
Ξεκίνησαν τα πλωτά μέσα
Που θα μεταφέρουν
Τους στρατιώτες μας.
Οι λογισμοί μας
Σε εκείνους που
Δεν θα επιστρέψουν.
Ο πόλεμος στο Βιετνάμ
Τελείωσε σήμερα.
Στην πρωτεύουσα
Τα αγόρια μας
Οργανώνουν
Τελετές αποχαιρετισμού
Film,
Ο επίσκοπος έθεσε το ζήτημα
Στο σημερινό του κήρυγμα. Είπε,
«πώς περιμένουμε το καλό
Από τα παιδιά μας όταν
Προσφέρουμε τέτοια θεάματα;»
Το ποίμνιο συμφώνησε και
Επιδοκίμασε τον επίσκοπο την ίδια στιγμή
Που το φιλμ
Ο Εξορκιστής
Σαρώνει σε εισιτήρια!
™BC™,
Η αυτού μεγαλειοτάτη καταδικάζει την επίθεση.
Οι αρχές διαθέτουν ήδη έναν οδικό χάρτη
Υπόπτων. Οι έρευνες έχουν ξεκινήσει με αμείωτη ένταση.
Το μπαράζ των επιθέσεων έφερε στο φως
Ένα χρόνιο πρόβλημα.
Κύριοι, ο IRA βρίσκεται
Εντός των πυλών.
Ιπποδρομίες,
Σπουδαία νέα για την
Σεκρετάρια
Την φοράδα
Που κέρδισε
Το τριπλό στέμμα
Των ιπποδρομιών
Διανύοντας
Ένα μίλι σε χρόνο
2 μόλις λεπτών!
Jesus Christ Superstar
Το φιλμ που ξεσηκώνει,
Ο Χριστός
Σε μια μοντέρνα όπερα
Ένα σύγχρονο αστέρι
Καλά βαλμένο
Στην εποχή μας!
Πιστεύετε!
¥
[…Να ζούμε μαζί, να μας παίρνει η σιγαλιά από το χέρι στο άδειο σπίτι, εγώ με πενήντα καλοκαίρια και μια ζωή μισή και εσύ είκοσι μόλις χρόνων, με ένα λευκό, μακρύ παλτό στην στοά του Μπιρ Χακίμ, με τις καρδιές στα χέρια, τρέχοντας, τρέχοντας όπως οι άνεμοι δοκιμάζοντας το σιωπηλό παιχνίδι του φόβου και του έρωτα. Εγώ, ένας Καίσαρ από συντρίμμια και εσύ, ένα κορίτσι γεννημένο για την ολόχρυση Καλιφόρνια. Και ανάμεσά μας τόση απόσταση όσο μια θάλασσα. Η πόλη μας, το τελευταίο τάνγκο. Το όνομά σου που χάθηκε, φτιαγμένο από χαρτί και ανοιξιάτικη δροσιά. Το όνομά σου που δεν το έμαθα. Όσα παρέμειναν κλειδωμένα στους λαιμούς. Το Παρίσι δεν σημαίνει τίποτε δίχως εσένα. Όλα θυμίζουν πράγματα και πρόσωπα θεατρικά. Δεν αποφάσισες ακόμη; Η λέξη για το σύμπαν είναι το όνομά σου. Το μόνο που συλλογίζομαι καθώς γράφω είναι εκείνη η ρήση, -το είπε σίγουρα κάποιος σπουδαίος με ορίζοντα στις θάλασσες-, πως εκείνα που αντέχουν στον χρόνο είναι όσα δεν υπήρξαν ποτέ. Αυτό με παρηγορεί κάπως και γλυκαίνει την μοναξιά μου. Και η σκέψη πως ένα μυθιστόρημα σαν το δικό μας χρειάζεται πολλές σελίδες πριν το τέλος. Πριν τον μοναχικό πυροβολισμό που ξυπνά τα περιστέρια, πριν από εσένα που επικαλείσαι τόσες δικαιολογίες, πριν το φως που όλα τα κάνει παράλογα. Πριν τις ζωγραφιές με τα θερμά χρώματα που διασώζουν για πάντα την Ίζαμπελ Ρόθστορν…]
Τα εβδομαδιαία
Στα σχολεία του μέλλοντος, πλάι στους σπουδαίους λόγους, θα διαβάζεται με όλες τις τιμές ένας σύγχρονος, νεοελληνικός μονόλογος. Η πρωτοτυπία, το αποφασιστικό στοιχείο για την αθανασία του έχει να κάνει με το γεγονός πως απευθύνεται σε όλους, στα βρέφη και τις γυναίκες και όσους γυρεύουν έναν τόπο για να πεθάνουν. Ο νεοελληνικός μονόλογος αντλεί από την πένθιμη και ηρωική στάση του νεοέλληνα , μισό σε αυτόν τον κόσμο και άλλο μισό σκαρφαλωμένο ψηλά, όπου γεννιέται η ιδέα στην αμίμητη καρτ ποστάλ από το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη χρόνια αγανακτισμένα. Το θέατρο διαθέτει όλες τις συνθήκες, απομένει η έκπληξη και μια απάντηση γεμάτι συμπόνοια και ανθρωπιά. Εκείνος που μίλησε για φαντασία στην εξουσία, ίσως ονειρεύτηκε το αυτονόητο, εκείνο που χρειάζεται ο κόσμος για να ξεκλειδώσει όλες τις πιθανότητές του και κάποτε να αφοπλιστεί, έτοιμος για το καλύτερο.
Δεν χωρούν τέτοιοι μονόλογοι σε μια καταγωγή που είναι πρωτίστως αγωγή. Ετούτο πρέπει να συνιστά την εθνική μας διαφορά, ένα διαχρονικό ιδεώδες, συστατικό της αθανασίας μας. Κατευνάζοντας, δείχνοντας τον δρόμο σε έναν ολόκληρο λαό, που δίχως μοίρα αρμενίζει στα χώματά σου, ζητώντας μόνο την ευχή σου. Είσαι ένα σύνορο και με αυτό θα αναμετριέσαι. Καμιά φορά συλλογίζομαι πως λείπουν οι σπουδαίοι που θα μας δείξουν το ανοιχτό παράθυρο και την θέα. Και άλλοτε το άλλοθι μιας σκληρής εποχής με αποστομώνει. Έπειτα βομβαρδίζομαι από τις ειδήσεις, πολλές εικόνες με λιγοστά λόγια, κόκκινους κύκλους, χαρακτηριστικά του στόχου. Όλο μου το βλέμμα τελειώνει εκεί που αρχίζει η αλήθεια. Όμως πιστεύω πως σε εκείνον που ταξιδεύει με ένα παιδί στα χέρια του αξίζει ένα χέρι βοήθειας, εκείνο το βάλσαμο του όλα θα πάνε καλά. Θυμήσουν την πλαστική του βάρκα, τα ναύλα του που είναι όλο και όλο ένα σακίδιο πλάτης, τα ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα, που εσύ έκανες δεύτερο δέρμα σου Να με πεις ρομαντικό, μα να κρατήσεις το ήθος σου.
Α. Θ.
