Μαργαρίτα Παπαμίχου | Στοχοθεσία

© Eli Lotar

Εγώ ήμουν
Με είδα που χόρευα
στη σκεπή του τρένου
Μέσα
οι επιβάτες της ζωής μου κοιμόντουσαν αμέριμνοι
με ένα σκοπό καρφωμένο στο κεφάλι τους
δεν έβλεπαν αυτό που έβλεπα εγώ
το αίμα του χρόνου όπως κυλούσε στα τζάμια έκρυβε το τοπίο
κι εκείνοι το πήραν για ηλιοβασίλεμα
Είδα μετά έξω
Πίσω από το τζάμι
Έκλαιγε το τζάμι
ή εγώ;
Δεν είδα
Με είδα
που μοίραζα χαρούμενη τις μπίλιες μου
έπεφταν η μία πάνω στην άλλη
Χρωματούσες ώρες μου
ιριδισμός και θαύμα σπασμένο γυαλί
την ώρα που εκείνοι μοίραζαν τα χαρτιά
Απορίας άξιο
που βρήκα τέτοιο φύλο
Διπλά νοήματα
καθόντουσαν
δίπλα δίπλα
κι εγώ ανάμεσά τους
Διπλή κι εγώ;
Δεν είδα


Η Μαργαρίτα Παπαμίχου γεννήθηκε το 1969 και μεγάλωσε στο Ηράκλειο της Κρήτης. Εργάζεται ως εκπαιδευτικός σε δημόσιο σχολείο και δραστηριοποιείται στο χώρο της εκπαίδευσης ως εμψυχώτρια Θεατρικού παιχνιδιού. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά. Το 2018 βραβεύτηκε με τον πρώτο έπαινο στην κατηγορία ποίηση στον 8ο  Λογοτεχνικό διαγωνισμό Ποίησης και Διηγήματος «Δημήτριος Βικέλας».