Ευχές θρυμματισμένες για το νέο που έρχεται,
ευχές τραγούδια ,
που αγκαλιάζουν με ελπίδα τις καρδιές μας.
Λόγια χωρίς πράξεις
ομολογούν χωρίς να το θέλουν
τη συνέχεια του μαρτυρίου…
Επιβεβαιώνουν την ασταθή διέλευση μας
μέσα στα μονότονα ευχολόγια
των γιορτινών αλλά ανήσυχων ημερών μας.
Λόγια κενά που απλώς σε καταξιώνουν
λέγοντάς τα
στις ευυπόληπτες κοινωνίες,
που σε γυροφέρνουν
όπως τα όρνια το άψυχο κουφάρι.
Ευχές που κατάντησαν παρακαλετά ζητιάνων
για μια ζωή που θέλει να βρει τα βήματά της.
Ευχές αδιάφορες
που στο τέλος θα γίνουν ύβρεις
για τα ματωμένα από πράξεις χέρια
αυτών που φωτίζουν τις σιωπηλές
και παγερές νύχτες των συνειδήσεων μας,
συνειδήσεων που βάλτωσαν στη λάσπη
των υπέροχων και ευκολοφόρετων ευχών
ενός καθωσπρέπει και χυδαίου κόσμου…!
Ο Δημήτρης Καρπέτης γεννήθηκε στην Ορμύλια Χαλκιδικής το 1969. Από το 2000 δουλεύει σε Δημόσια Υπηρεσία. Έχει ταξιδέψει πολύ σε Ευρώπη και Αμερική. Γραπτά του έχουν δημοσιευθεί σε πολλούς λογοτεχνικούς ιστότοπους. Πάντα θα προσπαθεί και θα αγωνίζεται για μια κοινωνία με κέντρο πραγματικά τον άνθρωπο.
