Ο ήχος της λάμας
ενός μαχαιριού φτιασιδωμένου
με εφιάλτες θολερούς
καρφώθηκε σε μια καρδιά
που κρατάει μέσα της
δάκρυα και λυγμούς
πίκρες, χαρές
κι ανασασμούς.
Αδιέξοδοι οι δρόμοι της νύχτας
φιλοξενούν τις στάλες των ματιών μας.
Μια φιγούρα που έρπει η θλίψη
αναμένει ν’ ανταμώσει κάποια σημάδια ευτυχίας.
Οι ώμοι γέρνουν απ’ τα δυσβάσταχτα χρέη
ενός παρελθόντος τοξικού
και ρημαγμένου.
Οι χτύποι στα στήθη μας
σφυρηλατούν το πεπρωμένο μας.
Σε κάποια δακρυσμένη άκρη τ’ ουρανού
θα ανθίσουν τα ξεχασμένα ροδοπέταλα.
Ο Δημήτρης Καρπέτης εργάζεται σε Δημ. Υπηρεσία από το 2000 και κατάγεται από την Ορμύλια Χαλκιδικής. Έχει ταξιδέψει πολύ και πάντα θα αγωνίζεται για μια κοινωνία που θα έχει για κέντρο της πραγματικά τον άνθρωπο.
