Μετρώντας τις μέρες που πέρασαν
που χάθηκαν στη δίνη της επανάληψης
μια ζωή που τα’δωσε όλα,
μια ζωή που ψάχνει ακόμα για λίγο νερό.
Ματωμένες οι φλέβες
με μια θλίψη αόρατη να τις αγκαλιάζει.
Όσοι απομείναν όρθιοι
κοιτούν τα χάρτινα φτερά
που τους χάρισαν
οι εφιάλτες τ’ουρανού.
Υπάρχουν κάποια όνειρα
που έμειναν για πάντα στο φεγγάρι,
φυλαγμένα μυστικά μέσα στο βαθύ σκοτάδι.
Ξημερώνει και η σιωπή
στεφανωμένη με αγκάθια
ψάχνει ακόμα για λίγο φως
στην αθέατη πλευρά του φεγγαριού.
***
Υπερασπίζοντας σωματικούς και ψυχικούς θανάτους
γνωρίζοντας τη συντριβή σώματος και ψυχής.
Θανάτους συντεταγμένους
Θανάτους συντεταγμένους
με τις προσταγές του γκρίζου και παράταιρου χρόνου
που ακολουθεί τους θαλασσινούς αόρατους δρόμους
σε ομιχλώδη μονοπάτια.
Στα μονοπάτια που ράγισε η καρδιά
και μαστιγώθηκε από διαταγές αδίστακτες και θλιβερές.
Υπερασπίζοντας τη γιορτινή ατμόσφαιρα
που χάθηκε μέσα στην ουδέτερη κίνηση του μοιραίου.
Απρόσκλητος επισκέπτης της ψυχής μια ανάμνηση
που τρύπωσε στο μισογκεμισμένα τοπία του παράλογου κόσμου.
Υπερασπίζοντας τα όνειρα,
ταξίδια χωρίς πυξίδα ,
ταξίδια που σφιχταγκάλιασαν το ασυμβίβαστο
με ένα ανεξήγητο ρίγος.
Όνειρα που στο τέλος της αναμέτρησης σκυλεύθηκαν
και τώρα μαζεύουν τις στάχτες τους.
Σωματικούς και ψυχικούς θανάτους
που ακόμα αγναντεύουν στο ορίζοντα
αναζητώντας τον επόμενο
που λαχταρά στις φλέβες του η ζωή να τρέξει,
να αγγίξει το όνειρο,
που κάποιοι άνανδροι βάλθηκαν
οικτρά να το λεηλατήσουν
χωρίς ίχνος ντροπής!
Ο Δημήτρης Καρπέτης γεννήθηκε στην Ορμύλια Χαλκιδικής το 1969. Από το 2000 δουλεύει σε Δημόσια Υπηρεσία. Έχει ταξιδέψει σε Ευρώπη και Αμερική. Γραπτά του έχουν δημοσιευθεί σε πολλούς λογοτεχνικούς ιστότοπους. Πάντα θα προσπαθεί και θα αγωνίζεται για μια κοινωνία με κέντρο πραγματικά τον άνθρωπο.
