Εκδόσεις Γαβριηλίδης

  Παρασκευή 4 Μαΐου 2018, 2:00 μ.μ. Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης, Περίπτερο 13, Αίθουσα Μονόκερως. Ο Δημήτρης Δημητριάδης, συγγραφέας – μεταφραστής, η Αμαλία Κοντογιάννη, θεατρολόγος, και ο Θωμάς Συμεωνίδης σε μια συζήτηση για το μυθιστόρημα με αφορμή το νέο βιβλίο του Θωμά Συμεωνίδη «Μυθιστόρημα».

[Εκείνος κι εκείνη] Εκείνος την πολιορκούσε Εκείνη χαμογελούσε Εκείνος την επιθυμούσε Εκείνη χαμογελούσε Εκείνος την απατούσε Εκείνη χαμογελούσε Εκείνη ξέχασε τη φωνή του Εκείνος τα γενέθλιά της Εκείνη ξέχασε τη γιορτή του Εκείνος την ευγένειά του Εκείνη τον αρνήθηκε Εκείνος την εκδικήθηκε Εκείνη γέλαγε, γέλαγε Εκείνος έκλαιγε, έκλαιγε Κι έλεγε «Μην την πιστεύετε – Ποίημα […]

[Έρωτας και ψυχή] Τέρας: Αφού στα Τάρταρα μ’ αφήνεις στη σκέψη μου αφρός θε να γενείς άκου μονάχα πριν να φύγεις την ιστορία αγάπης του Έρωτα και της ψυχής. Έρωτας: Απόγονος ενός πτηνού του χρόνου που αποδημούσε σ’ άλλο υπαρκτό σ’ έναν δικό του νότο και χύθηκε σαν κρόκος κι έγινε πυρήνας το Τυχαίο αλώνοντας […]

ΚΙ ΕΠΕΙΤΑ ΕΓΩ ΝΕΚΡΟΣ Καί ἐγδυνόσουνα. Κι ἐφτερούγιζαν γύρω σου χιλιάδες ἔρωτες μέ μικρά φτερά κι ἔβλεπα πέταλα ρόδων νά σκορπιοῦνται στά λευκά σου σεντόνια καί τόν ἐαυτό μου ἀνάποδα στό προσκέφαλό σου νά μετρῶ τοῦ ταβανιοῦ σου τά σχέδια ὥσπου νά ΄ρθεις. Ἤρθες; Ἄς παίξει ἡ μουσική τό ἐμβατήριον τῶν μεγάλων ἐμπνεύσεων, ἄς ἀνακρούσει τό […]

[Πένθιμα αναμενόμενο] Πρέπει να βρούμε τρόπο να γεφυρώσουμε τον έρωτα ανάμεσά μας. Δεν πάει άλλο. Με κούρασε η πτώση στο κενό. Έχω στα χέρια μου τα Άνθη του Κακού. Στο κεφάλι μου ένα φρικτό πονοκέφαλο. Δεν ξέρω αν πρέπει να πιω μια ασπιρίνη ή να ερωτευθώ την πρώτη Μαρία που θα βρεθεί μπροστά μου. Είναι […]

  11. Θυμάται που εκείνη κούτσαινε και μετά είχε σταθεί και ήταν σαν να έβγαινε μέσα από το ανοιξιάτικο τοπίο. ΑΥΤΟΣ την κοιτούσε και εκείνη με δυσκολία κατηφόριζε το μονοπάτι μέσα στην πλαγιά. Κούτσαινε και στεκόταν κάθε λίγο, έλεγε, Το πόδι μου πονάει, και μετά έλεγε κάτι άλλο. Καιρός που είχε περάσει. Φορούσε χρώματα της […]

Οι αστυνομικοί των Ειδικών Δυνάμεων στέκονταν απέναντί μας αρματωμένοι και ακίνητοι, σαν πύργοι σιδερόφρακτοι, φυτεμένοι στην άσφαλτο. Εμείς φωνάζαμε «μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι» φωνάζαμε και «προδότες – πολιτικοί – θα μπείτε – φυλακή» φωνάζαμε «ουουουου», ώσπου εμφανίστηκαν οι πρώτοι πολιτικοί, περιστοιχισμένοι από τους μπράβους τους. Ανάμεσά τους αναγνωρίσαμε κάποιους δημοσιογράφους. Ξεσπάσαμε. Ό,τι χυδαιότερο σκεφτόταν κάποιος το φώναζε, «γαμήσου […]