Περιοδικό Μονόκλ | Τεύχος #1 | Περιεχόμενα

  Μια σύντομη αναπόληση. Απόστολος Θηβαίος: Η σκιά του βουνού Γιώργος Κοζίας: Από που ερχόμαστε; Τί είδαμε; Που πάμε; Άννα Νιαράκη: Είδα ένα άνθρωπο να γίνεται κομμάτια Άκης Παπαντώνης: Τρία ποιήματα Αικατερίνη Τεμπέλη: Allée Quo Vadis? Ρογήρος Δέξτερ: Σχεδίες Βαλάντης Μάστορας: Δύο ποιήματα Ελευθέριος Μακεδόνας: Ο Εκκλησιαστής: Για μία σύντομη θεωρία της Γλώσσας, της Επιθυμίας […]

Μια σύντομη αναπόληση

Γράφει ο Αντώνης Τσόκος Υπό τον ήχο των τζιτζικιών και με το φθινόπωρο σε περίοπτη θέση στην καρδιά, ολοκληρώθηκε το πρώτο τεύχος του ηλεκτρονικού ενθέτου του Μονόκλ. Ενός ξεχωριστού περιοδικού που θα βλέπει το φως της δημοσιότητας κάθε τρεις μήνες, στο μεταίχμιο των τεσσάρων εποχών. Κι επειδή η ζωή είναι μια σύντομη αναπόληση, ας δούμε […]

Η σκιά του βουνού | Του Απόστολου Θηβαίου

Εργασία του πένθους και έφοδος προς τον ουρανό, υπομνηματίζει ο ποιητής Νίκος Καρούζος. Και ίσως να μην υπήρξε ποτέ τόσο ακριβής της ποίησης προσδιορισμός. Το αιώνιο ερώτημα θα μπορούσε να είχε απαντηθεί, λοιπόν. Τα ποιήματα θα μπορούσαν να γράφονται και να ξεπερνιούνται όπως ακριβώς συμβαίνει με όλες τις μόδες. Κάτι αντίστοιχο με τα διαρκώς νέα […]

Από που ερχόμαστε; Τι είδαμε; Που πάμε; | Του Γιώργου Κοζία

Gauguin, 1897 Ρεμβάζοντας πάνω στης ζωής μου το ταξίδι εδώ στο ακρογιάλι που με έριξε η μοίρα βλέπω τρεις γυναίκες όμορφες με ένα ‘ξωτικό παιδάκι να χορεύουν και μια γριά ανεπρόκοπη να κλαίει να οδύρεται, στα πόδια της άσπρο πουλί στέκονταν, λαλιά είχε, φτερά δεν είχε κι απ’ τον βυθό της θάλασσας γαλάζιο είδωλο αναδυόταν […]

Είδα ένα άνθρωπο να γίνεται κομμάτια | Της Άννας Νιαράκη

Σήμερα στην αποβάθρα, είδα έναν άνθρωπο να γίνεται κομμάτια. Ήταν ακριβώς όπως το είχα φανταστεί διαβάζοντας για περιστατικά παρόμοια στον τύπο. Σε μια στιγμή το σώμα ταλαντεύτηκε -θαρρείς σαν ελατήριο κι ύστερα η έκρηξη, το πέσιμο μες στις γραμμές κι η φοβερή εκτίναξη προς χίλιες κατευθύνσεις. Ακούστηκαν τα φρένα να βογγάνε στις γραμμές καθώς η […]

Τρία ποιήματα | Του Άκη Παπαντώνη

ζακ υβ κουστώ στον τόμο νούμερο έξι: φάλαινες            καμπούρα                       φυσητήρας                                  γαλάζια σε ολοσέλιδες φωτογραφίες που και σήμερα ακόμα δεν θα τολμούσα να κοιτάξω […]

Allée Quo Vadis? | Της Αικατερίνης Τεμπέλη

Χαμένη στο Παρίσι τη μέρα της πτώσης της Βαστίλης ανάμεσα σε φλεγόμενους κάδους σκουπιδιών αλαλάζων πλήθος κι οπλισμένους στρατιώτες ψάχνω εκείνη τη φωτογραφία σου απ’ το “Portal” του Vladikavkaz “Ελληνίδα;” Χαμογέλασες στη σιωπηλή μου κατάφαση “Το Αλφα και το Ωμέγα” Διάλογος βγαλμένος σαν από Μαγυάρικη ταινία Σε κοίταξα όσο κρατά μια άνω τελεία και μερικά […]

Σχεδίες | Του Ρογήρου Δέξτερ

“Venus Meretrix” ή Pseudo-Blues (prose song “written on a toilet roll”) Είχε πολλά να πει και τά ‘λεγε χύμα Ποτά σφηνάκια και κεράσματα για να ξεράσει Μια ολόκληρη ζωή γύρω απ’ τό σπέρμα Που φαντασίωνε στην πρώτη νιότη Ότι αναβλύζει σαν πίδακας σ’ ένα φαράγγι Και αργότερα -κοντά δεκάξι- Έπαιρνε στη σειρά Όποιον απαντούσε στο […]

Δύο ποιήματα | Του Βαλάντη Μάστορα

Αποδημητικό Ήθελες να φύγουμε γιατί δε σου άρεσε που η γειτονιά μάς έτρωγε το ύψος. Και είπαμε να μετακομίσουμε την επαρχία μας στο αυχενικό μεσημέρι κάποιας πρωτεύουσας χωρίς να διανοούμαστε πώς ίσως να αρκούν για να ψηλώσουμε δυο τετραγωνικά επιδερμίδα ο ένας στο σώμα του άλλου.   Ομοιοκαταληξία Ένα παράπονο κοντοστάθηκε στου Χρόνου το αυτί […]