Γεώργιος Κρεοπώλης | Τα λερωμένα μας παπούτσια

– Τα ταλαιπωρημένα παπούτσια μου είχαν ήδη αλλάξει χρώμα από το μοναχικό μου παιχνίδι στο έδαφος της παιδικής χαράς, στις αλάνες και τα παρκάκια. Τα δικά σου ήταν επίσης έμπειρα στο τσαλαβούτημα, τις τούμπες και τα σκισιματα. Αλλά καθαρά. Τότε ήταν καθαρά. – ~ Η πρώτη μας προσέγγιση σχεδόν σαν παιδική: θέλεις να παίξουμε;  Φυσικά, […]

Κωνσταντίνος Σταύρου | Ένα ακόμα φίλι

Χειμωνιά, η πρώτη της μεταπολίτευσης. Οι καμπάνες της εκκλησιάς σήμαναν τρεις ακριβώς. Στην πλατεία του χωριού μόνο το ποτάμι χτυπούσε τις πέτρες και μονολογούσε. Η κάπνα απ’ τα τζάκια σκέπαζε την ευωδιά των κρίνων στον αέρα. Γέμιζε ως μέσα βαθιά τα ρουθούνια της. Ο ήλιος κυλούσε μες στις αυλακιές του προσώπου της. Η υγρασία την […]

Ρένα Λασπίτη | Black Friday – Διάλυση τιμών

Άνοιξε το ένα του μάτι, το άλλο δεν ανταποκρινόταν. Με την παλάμη του ακούμπησε το μέτωπό του. Το κεφάλι του ζύγιζε ένα τόνο και πόναγε, το στόμα του ξερό. Πέρασε τη γλώσσα πάνω απ΄τα χείλη του για να τα υγράνει λίγο και κούνησε τα κάτω άκρα του. Μια αίσθηση σκουριάς σε όλο του το σώμα. […]

Βασιλική Πατέλη | Διάθλαση

Το ταξίδι άρχισε στην κίνηση, στο δρόμο, εκεί ακριβώς όπου είχε τελειώσει και ο επικήδειος είχε απαγγελθεί, για να ‘ρθει το ταξίδι σφοδρότερο αποβάλλοντας το επίχρισμα και ζητώντας ρεβάνς. Η θάλασσα, ο δυνάστης όλων των βυθών που καλύπτουν και καλύπτονται από φως, είναι το ιδανικό μέρος για παιχνίδια που αρέσκονται σε στροφοδίνες και δεινοπαθήματα.  Τι […]

Γιώργος Αραμπατζής | Η πρώτη εικόνα

Καθόταν σε ένα μεγάλο καφέ στο κέντρο της πόλης και έπινε ένα ποτήρι λευκό κρασί όπως του άρεσε να κάνει από καιρό σε καιρό. Απολάμβανε την ησυχία και την απόσταση από τα καθημερινά, κάτι που ένιωθε ότι είχε ανάγκη ολοένα και περισσότερο τους τελευταίους μήνες. Η ζωή του είχε στερηθεί κάθε ίχνος ενθουσιασμού και ένιωθε […]

Δημοσθένης Μιχαλακόπουλος | Off

  “Από νωρίς το απόγευμα και σε ζωντανή σύνδεση, το δημοσιογραφικό επιτελείο του σταθμού εργ…” Δεν θέλω τέτοιες υπηρεσίες, ούτε να χρωστάω χάρη σε κανέναν. Μπούχτισα απ’ όσους “σκοτώνονται” για μένα. Ξέφυγε μια βλαστήμια μέσα απ’ τα δόντια μου. Μια κούφια βρισιά, όσο κούφιο είναι και το κουτί της τηλεόρασης. Άλλο τόσο χωρίς αντίκρισμα η […]

Αναστάσης Πισσούριος | Για μια αιωνιότητα

(Στον Χρίστο Τόγια) Αυτή τη φορά θα σας μιλήσω για το ψέμα. Δεν φτάνει η αλήθεια να ομολογήσει ότι λέχθηκε τότε στο γραφείο. Έχω ήδη εγγραφεί και λαμβάνω την ενημέρωσή τους καθημερινά. Κάθε φορά που έρχεται ο συντηρητής στο σπίτι προκαλείται ένταση. Τον στέλνει το γραφείο για ειδικούς σκοπούς λέει. Μέσα σε μια απαστράπτουσα λευκότητα […]

Αλέξανδρος Αδαμόπουλος | Η καρφίτσα και το μπαλόνι

-Δεν έχω ξεδιαλύνει ακόμα μέσα μου γιατί είχα πάντα την ανάγκη από μικρός να φτιάχνω με τα χέρια όλη μου τη ζωή -Αυτό είναι ευγενικός πνευματικός αγώνας -Όχι ακριβώς· homo faber, με τα χέρια: Ό,τι έπαιζα, ό,τι φορούσα· τόξα, βέλη, αποφόρια, ξύλινα σπαθιά, σκαμνάκια, τάβλες για ύπνο· ράφια μετά, καθίσματα, γραφείο, βιβλιοθήκες· τα πάντα ει […]

Γιώργος Δήμος | Cocaine Rush

Η νύχτα τύλιξε την πόλη στο σκοτεινό της πέπλο. Ο αέρας φυσούσε σαν δαιμονισμένος, όμως, παρόλα αυτά υπήρχε μια γλυκιά ηρεμία στο ημι-φωτισμένο δωμάτιο. Είχαμε όλοι καπνίσει λίγο χόρτο και το τρελό πάρτι, μέσα σε μερικά λεπτά, είχε καταλήξει σε κατατονική συζήτηση. Όλοι έμειναν σιωπηλοί και ήρεμοι, κανένας δεν μιλούσε πια. Ο αέρας ούρλιαξε ανάμεσα […]