η πόλη έσκαγε με φόρα στους βράχους ερχόταν αχνίζοντας απ’ την απέναντι στεριά άφηνε πίσω της αυλές με παιχνίδια μικρά χεράκια που γελούσαν μάτια που κάπνιζαν βυθισμένα στις κόγχες τους οι επιζώντες με γνώριζαν από παλιά φορούσα κι εγώ μαύρα ρούχα από επιλογή αλλά δεν έχει σημασία εκείνοι πίστευαν πως ήμουν εχέμυθη μιλούσαν τη γλώσσα […]

Μέσα στην καθημερινή παρωδία η ελευθερία καίγεται και ξεψυχά. Ξοδέψαμε το υστέρημα της ψυχής μας στις επιταγές της μοίρας, στους αδειανούς καθρέφτες, και σε άστρα νεκρά. Πρόσωπα ξεθωριασμένα αντικρίζουν τις θάλασσες που ολοένα ταξιδεύουν. Παραμερίζουν οι άνθρωποι στο ψέλλισμα των νερών, αφουγκράζονται τον απόηχο της νεανικής παρόρμησης, συνωμοτούν να συντρίψουν το σκοτάδι. Αναδυόμαστε μέσα στο […]

Tο Hellenic American College / Hellenic American University παρουσιάζει σε συνεργασία με την Ελληνοαμερικανική Ένωση στρογγυλή τράπεζα με θέμα την αρχειακή πραγματικότητα στην Ελλάδα και τίτλο «Ντοκουμέντο, Κειμήλιο, Αρχείο», στο πλαίσιο της έκθεσης “Cruise: Α floating archive” («Κρουαζιέρα: Αρχείο εν πλω»). Η εκδήλωση πραγματοποιείται την Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου, στις 19:30, στο Θέατρο της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης […]

[Θρίαμβος χρόνου] Φιλοσοφείς τρυφερότητα χωρίς φιλοσοφία˙ στέργεις αιωνιότητα μονάχα με το βλέμμα˙ είσαι μια ζωντανή βαθειά˙ σελίδα σώματος π’ αστράφτει σε παρθενικότητα. Ο χρόνος ειν’ ακόμη για σένα θρίαμβος και σου τον εύχομαι πάντα.   29.08.1984 [Σελ.7] Ιθάκη δεν υπάρχει, Πηνελόπη, και οι μνηστήρες είναι μια δική σου μουσική˙ χωρίς οργανοπαίχτες. 13.07.1984 [Σελ.11] [Παραίνεση]   […]

[Οι ασυχώρετοι] (…) doch stört nur Nie den Frieden der Liebenden1 Friedrich Hölderlin, Das Unverzeihliche   Η αλήθεια μου είναι μια σκοτεινή χοάνη π’ απλώνω το χέρι ν’ αγγίξω τα μαλλιά σου πάντα μια στιγμή πριν πεθάνεις Η αλήθεια σου είναι μια βίαιη σιωπή που με βυθίζει στον λυγμό σου και με πνίγει Έγειρα στο […]

«Όχι». Ένα ξερό όχι. Πώς όχι; Δεν μπορεί· δεν θα κατάλαβε: Μια βδομάδα τώρα, τού εξηγούσε τού πατέρα του για μια τεράστια επενδυτική ευκαιρία, στο κέντρο της Λωζάννης, με αστείους όρους -πληρωτέα με λίρες Αιγύπτου, στο Κάιρο· αν είναι δυνατόν!- κι ο γέρος απ’ το γραφείο του τηλεγραφεί «Όχι». Ξαναστέλνει μήνυμα: «Όχι» πάλι. Στέλνει αμέσως […]

Μονόλογοι των δρόμων ένορκες βεβαιώσεις ενώνουν τις πόλεις υπόνομοι τίγκα στη βρώμα χαρτιά ανάκατα στο τραπέζι μισή τσίχλα αφημένη πλάι σε ατάραχες λέξεις στον κόκκινο μανδύα ένα χάδι περιμένει η ξεχαρβαλωμένη κούκλα ο παλιατζής πάντα την ίδια ώρα πάντα τα ίδια λόγια σίδερα μαζεύω ταχυδρόμος δεν υπάρχει ευτυχώς τίποτα δεν προσμένω τα βιβλία στο ράφι […]

Σε μια βιτρίνα γεμάτη λαμπερά πετράδια στάθηκε και κοίταζε εκείνο το πράσινο σμαραγδί, ένα τόσο δα μικρό πετραδάκι κρεμασμένο σε μαύρο λουρί, απλό και όμορφο, σαν τα βότσαλα της θάλασσας. Ήθελε να το πάρει στα χέρια της, να το μυρίσει. Της θύμισε πολύ τα παιδικά της χρόνια, τότε που ξυπόλητη και ανέμελη έπαιζε στην παραλία […]

[Ο θάνατος του πατέρα] Σκαρφάλωσε τη ζωή σου από τον θάνατο στην ελευθερία, αυτά κάποτε έλεγες και τώρα φρίττεις στο σιδερένιο κρεβάτι που έγινε η ανέλιξη φωτιά ελαφρύτερη από τον αέρα και σου ‘καψε τα σύννεφα τον ήλιο και τη βροχή, σου ‘καψε τα τσίνορα ένα απομεσήμερο με τους μαύρους αγγέλους να πιάνουν δουλειά και […]