*Κάιτ

Ο Λου Ριντ χορεύε στο στερέωμα της πόλης “Άδιον ουδέν έρωτος”, λένε οι επιγραμματοποιοί που διαθέτουν σοφία αιώνων. Κάτι θα ξέρουν και αυτοί για να αντέχουν ως σήμερα. Κάθε τέτοια εποχή, λοιπόν δεν ξέρεις αν οι λέξεις έχουν σημασία μα είσαι σίγουρος, βέβαιος και με το παραπάνω, πως αντί για έρωτος, μπορεί κανείς να πει […]

Σπασμένα φλιτζανάκια

Μια ιστορία με πεπρωμένο μελαγχολικό, σαν τ’ορχηστρικό του Κώστα Καπνίση Κόντευε πια μεσημέρι. Μια Κυριακή να την πιες στο ποτήρι, με τα στάχια του ήλιου της και το χαρούμενο πλήθος, τα ουζερί της και την χαριτωμένη εκδοχή μιας ζωής που σε λίγες ώρες θα μοιάζει μ’όνειρο. Από το βάθος του δρόμου φάνηκαν οι τρεις τους, […]

Της Δημαρέτης τα νομίσματα

Και όλα συνοψίζονται σε εκείνο το “αν” του Αλέξανδρου Μολφέση που μας κρατάει όρθιους και μας γδέρνει την καρδιά όταν μένουμε με τον εαυτό μας στην πόλη που νυχτώνει. Όλα είναι με το μέρος του απόψε. Κυριακή βραδάκι και η αγάπη του δεν απεργεί όπως τις έξαλλες καθημερινές. Και ο ίδιος, προσεγμένος όπως ποτέ, με […]

Sunday Times

να μεσιτεύει υπέρ ημών ο έρωτας Σκηνή από έργο ελληνικό (Σκηνικό κυριακάτικου τραπεζιού. Στο φόντο ένα χωμάτινο μονοπάτι, κάτι πέτρινα καλύβια, μερικά αγροτικά μηχανήματα και τα βουνά. Όλοι μοιάζουν απασχολημένοι με τα πιάτα τους που δεν αδειάζουν ποτέ. Ανάμεσα στο πλήθος κάπου ανάμεσα στους παρευρισκόμενους κάποιος ντυμένος στρατιωτικά. Όλοι του μιλούν και εκείνος γνέφει καταφατικά, […]

Ο Παππούς μου ο Ηρώνδας

Λίγες κουβέντες για τους “Επτά Μιμίαμβους” του Ηρώνδα σε μετάφραση Στέφανου Κουμανούδη και Σωτήρη Κακίση Ο χρόνος είναι ο χειρότερος εχθρός λένε τα τραγούδια. Πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώτικα για τον Ηρώνδα. Θα μου πείτε πώς ήρθε και κούρνιασε εδώ δίπλα μου στο τραπέζι αυτός ο αρχαίος τύπος. Θέλεις το σαββατόβραδο που γυρεύει να […]

Ο Μπάιρον και οι άλλοι

αυτός γαρ αγρυπνούσε υπέρ των ψυχών ημών   Σημείωμα για το βιβλίο των εκδόσεων Αιγαίο με τρία διηγήματα του σπουδαίου Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και Πρόλογο του Σωτήρη Κακίση Από την σειρά “Κείμενα – Κειμήλια” Δεν πάνε μερικοί μήνες που κυκλοφόρησε το συνταρακτικό φιλμ για το έργο και τη ζωή του Οπενχάιμερ. Ο σπουδαίος φυσικός, ο επιστήμων […]

Ηπειρώτικο Γουέστερν

Πάγωνε η νύχτα, τα φουγάρα κάπνιζαν, σαν τάχα τα σπίτια να’ναι παράξενα πλεούμενα μες στο πέλαγο του χρόνου. Καθρέφτες τα πετροσόκκακα, τα κεραμίδια φορτωμένα χιόνι, άνθρωποι μέσα ασάλευτοι σαν τα κοιμισμένα ψάρια του ενυδρείου. Πέρναγε τις ρούγες, κάποιος άκουγε τα βήματά του, έγερνε στο παραθύρι να τον δει, μονάχα η σκιά του  λίγο πιο πίσω […]

Ο Μάρκος μελετάει το ζήτημα του χρόνου

Kοράσιον ετραγούδαγε σ’ ένα ψηλό παλάτι κι επήρ’ αγέρας τη φωνή στα πέλαγα την πάει. Kι όσα καράβια τ’ άκουσαν όλα παννιά εμαϊνάραν. – Kόρη μ’ άλλαξε το σκοπό Σκοτωμένο το φως, πουθενά δεν έφτανε. Και εκείνος πήγαινε και ήταν βαριά η καρδιά του, ήταν. Άκουσε τη φωνή του κοριτσιού και πόνεσε μια στάλα, το […]

Αμάραντοι και Σεβαστιανοί

Μια ιστορία με φόντο τα τραγούδια του Τσιτσάνη Έφθασε τ’απόγευμα. Τραβάγανε ίσια σε ένα ξέφωτο και άμα φτάσανε στον σταθμό είδε τον χαλασμό που κάνανε τα λεωφορεία. Κάτι παλιά, σκουριασμένα φορτηγά πηγαίνανε και ερχόντουσαν. “Ως εδώ ήταν, να σε χαιρετήσω αδελφέ μου” του’πε ο μουστακαλής στην πλαϊνή θέση. Είπαν δυο κουβέντες όσο κράταγε η πορεία  […]

Η λαϊκή μαστοριά

Γιάννης Τσαρούχης ήταν θαυμάσιος ο καιρός και είχε φτάσει το σαββατόβραδο. Θαρραλέα βάδιζε ο κόσμος σε μπαρ και σε ταβέρνες, σε σινεμά, σε σκηνές θεατρικές και σε καταστήματα λαϊκά, θυελλώδη τα ντέρτια του Σαββάτου. Συλλογιζόταν κάτι ασαφές σαν πήρε το αυτί του στο τελευταίο τρανζίστορ που επιμένει στην Αθήνα, πως σαν σήμερα, λέει γεννήθηκε ο […]