Πεζογραφήματα

Της πρόσφερε φρούτα. Βερίκοκα, κεράσια, μούσμουλα, πλυμένα όλα στον μαρμάρινο νεροχύτη μιας παραλίγο ηλιόλουστης κουζίνας κάπου στην Καισαριανή. Ήταν Ιούνιος, είχαν μόλις τελειώσει το μάθημα και πήγαν στην κουζίνα για λίγο νερό, έκανε ζέστη. «Θες λίγα φρούτα;» τη ρώτησε. Κι αυτή, που σπάνια έλεγε όχι σε καλοκαιρινούς καρπούς και αναπάντεχη κουβέντα, άφησε τα πράγματά της […]

Παραπεταμένες συνήθειες Το παιχνίδι θα ξεκινούσε σε μια ώρα, περίπου. Είχε πάρει το αυτοκίνητο για να έχει μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων και για να αποφύγει τον συνωστισμό. Θα το άφηνε μακριά από το γήπεδο και θα περπατούσε μέχρι τη θύρα που έγραφε το εισιτήριό του. Ο αγώνας προμηνυόταν αμφίρροπος. Είχε εκπλαγεί με την ίδια του την […]

Superbia Πάνω στο τσάκισμα της μέρας μία πομπή ξεκίναγε απ’ τη μεγάλη λεωφόρο που οδηγούσε έξω απ’ την πόλη, στη θέση Πύκνα. Μπροστά πηγαίνανε οι δύο ύπατοι κι οι ρασοτυλιγμένοι κι ακολουθούσε η σύγκλητος λυσίκομη κι οι κοτζαμπάσηδες, συνοδευόμενοι από ανθρωπογλείφτες. Σαν φτάσανε ανάμεσα στα δυό υψώματα μπουζιάστηκαν στο Σαραπίδειο, εκεί όπου ήταν ο βωμός, […]

Φρόντισες μέσα κι έξω από τη Βηθανία
 όλοι να μάθουν την ανάστασή μου. Γ. Βαρβέρης, Ο Λάζαρος μετά το θαύμα     Μια νεαρή γυναίκα έφτασε στην κηδεία της πρώτη. Άναψε τα φώτα, σκούπισε, με το δεξί χέρι στηρίχτηκε στο κιβώτιο και με τ’ άλλο πόδι προσγειώθηκε, λίγο ανορθόδοξα. Εκείνη, από μόνη της, είχε σκεφτεί […]

Στὶς παρυφὲς τῆς Κ…, μίας παραθαλάσσιας πολίχνης, ἦταν χτισμένη ἡ συνοικία Σαμπιοναρού. Ἡ ἀνατολικὴ πλευρά της κοίταζε στὴ θάλασσα ἀπ’ τὴν ὁποία ἀπεῖχε μόνον μερικὰ μέτρα καὶ τὴν χώριζε ἀπ’ αὐτὴν ἕνας χωμάτινος δρόμος. Στὸ τέλος τοῦ δρόμου, καὶ μὲ κατεύθυνση πρὸς τὸν βορρᾶ, ὑπῆρχε ἕνας ἔρημος καὶ μὲ ἐλάχιστη βλάστηση γήλοφος ποὺ κατέληγε σὲ […]

Χωρίς δέντρα, με κομμένα πόδια και με γυρισμένη πλάτη στη θάλασσα αποφάσισα να σας κάνω τη χάρη να ομολογήσω την αλήθεια. Παίρνω λοιπόν φόρα από κρυμμένες σπηλιές με κλειδωμένα έγγραφα και σας τα πετάω στην άκρη του κόσμου. Στη νυχτερινή μου γύρα πεθύμησα ήδη το λαγούμι μου σκαμμένο βαθιά – ακόμα δεν είχα ξεκινήσει. Είμαι […]

Φοράει κάθε πρωί τα καλά του ρούχα. Ξυρισμένος από το προηγούμενο βράδυ κάθεται ήρεμος στο τραπέζι της κουζίνας. Άδειο το τραπέζι. Στο αριστερό του χέρι κρατάει ένα ποτήρι με νερό. Δεν ανησυχεί καθόλου σήμερα. Όλα φαίνονται να βρίσκονται υπό τον έλεγχό του, απόλυτα. Χωρίς κανένα δισταγμό συνεχίζει να γράφει την ιστορία του κόσμου. Κάθε τόσο […]

Ήταν στο Άαχεν της Γερμανίας που ο πατέρας μου και ο αδερφός του ο Τάκης ψήθηκαν και ανδρώθηκαν. Ο ένας λαντζέρης ο άλλος εργάτης στα νήματα. Ο ένας σερβιτόρος ο άλλος οικοδομή. Αφού κατάφεραν να επιβιώσουν τα πρώτα πέτρινα χρόνια, ανασκουμπώθηκαν και έκαναν ότι όλοι οι ξύπνιοι Έλληνες της διασποράς. Άνοιξαν ελληνικό εστιατόριο και κονόμησαν. […]

Τι άλλο μπορούσε να περιμένει; Ίσως δεν είχε καταλάβει. Απέφευγε την πραγματικότητα που είχε συμβεί, χωρίς την παραμικρή προσπάθεια συνειδητοποίησης της κρισιμότητας ολόκληρης αυτής της πορείας που τον είχε φέρει σε ένα τέλος, μόνο, και, αλίμονο, στα σίγουρα χαμένο. Κανονικά θα έπρεπε να είναι απελπισμένος. Τουλάχιστον, μια μικρή, έστω προσποιητή ανησυχία, για τη συνέχεια ήταν, […]

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ Ο πάτερ Παΐσιος   Σχέδιο Σάντρα Χρήστου       Χρόνια πολλά καλόγερος, οδηγός πνευματικός ανθρώπων πολλών, μορφή μεγάλη, άνθρωπος άγιος· κάποιο όμορφο ανοιξιάτικο δειλινό, μπαίνοντας μόνος στην εκκλησία τής Μονής, βλέπει στον σταυρό τού τέμπλου τον Ιησού γυμνό και σταυρωμένο. Ολόγυμνο· όπως πράγματι ήτανε, διότι η σεμνοτυφία των αιώνων είναι λιγότερο ισχυρή από […]