Παραπεταμένες συνήθειες
Το παιχνίδι θα ξεκινούσε σε μια ώρα, περίπου. Είχε πάρει το αυτοκίνητο για να έχει μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων και για να αποφύγει τον συνωστισμό. Θα το άφηνε μακριά από το γήπεδο και θα περπατούσε μέχρι τη θύρα που έγραφε το εισιτήριό του. Ο αγώνας προμηνυόταν αμφίρροπος. Είχε εκπλαγεί με την ίδια του την απόφαση, να παρακολουθήσει μετά από τόσα χρόνια την αγαπημένη του ποδοσφαιρική ομάδα. Κάτι που παλιά ήτανε συνήθεια. Κανένας από την παρέα του δεν ήταν διαθέσιμος. Δεν είχε αλλάξει γνώμη. Οδηγούσε μόνος έχοντας ανοιχτό το ραδιόφωνο σε εκείνον τον σταθμό που άκουγε πάντα. Έπαιζε ένα τραγούδι που του θύμισε νοσταλγία. Οι δρόμοι ήταν άδειοι. Έφτασε γρήγορα και σιγούρεψε το αμάξι του σε μια καλή θέση, δίπλα από ένα μεγάλο περίπτερο. Έκλεισε την πόρτα και ενεργοποίησε τον συναγερμό. Δεν άργησε να φτάσει στον έλεγχο των εισιτηρίων. Πέρασε μέσα και βρήκε την δικιά του θέση. Ήταν ακόμη νωρίς. Στον μεγάλο πίνακα που ήταν απέναντί του είχαν αναρτηθεί οι συνθέσεις των δύο ομάδων. Διάβασε τα ονόματα. Τα περισσότερα του φάνηκαν άγνωστα. Αισθάνθηκε αμήχανα. Κοίταξε γύρω του. Είχαν περάσει τόσα χρόνια. Πόσο διαφορετικά φαίνονταν όλα. Ήταν ένας ξένος. Έμεινε σχεδόν σαστισμένος για μερικά λεπτά. Δεν είχε όρεξη να θυμηθεί. Στο μυαλό του το τραγούδι που άκουγε καθώς ερχόταν. Σηκώθηκε απότομα και κατευθύνθηκε, τρέχοντας, προς την έξοδο παίρνοντάς μέσα από τον κόσμο που ολοένα και περισσότερο γέμιζε την κερκίδα. Τώρα έβλεπε καθαρά τους ενθουσιασμένους οπαδούς με τα κασκόλ της αγαπημένης του ομάδας. Τους προσπέρασε χωρίς να τους φωνάξει, συνωμοτικά όπως θα έκανε τότε, κανένα σύνθημα. Είχε πάψει πια να ανήκει. Ίσως υπήρχε λόγος που τώρα ήταν απών, αλλά δεν ήθελε να το σκεφτεί περισσότερο. Βρήκε το αυτοκίνητο του άθικτο. Βιάστηκε να βάλει μπρος και να φύγει. Χωρίς να ανοίξει το ραδιόφωνο.
Που;
Το λεωφορείο είχε αργήσει. Αλλά αυτός δεν βιαζόταν. Στη στάση βρισκόταν περισσότερο από ώρα. Μόνος του. Ήταν όρθιος και καθόλου ανυπόμονος. Ίσως μόνο να είχε βαρεθεί. Ο καιρός δεν ήταν κακός. Δηλαδή, δεν έκανε κρύο ούτε ζέστη, δεν έβρεχε, δεν φύσαγε δυνατά, άρα αυτό δεν ήταν ένα ακόμη πρόβλημα, ο κακός καιρός, που θα έπρεπε να αντιμετωπίσει. Ίσως αδικαιολόγητα να είχε σκεφτεί μεμιάς όλα αυτά τα δεν. Γιατί υπάρχει κι άλλος τρόπος. Μπορείς να πεις ότι κάτι είναι καλό αντί να ομολογήσεις ότι αυτό δεν είναι κακό. Είναι όμως το ίδιο πράγμα, αναρωτήθηκε; Προσπάθησε να σταματήσει τις αρνητικές σκέψεις. Να βάλει ένα φρένο, αυτός αφού η απουσία του οποιουδήποτε οχήματος ήταν εμφανής. Μήπως θα ήταν καλύτερο να περπατήσει μέχρι τον προορισμό του. Αλλά προς τα που πήγαινε; Να ξεκινήσει και να πορευτεί προς ποια κατεύθυνση; Και αν δεν ήξερε πως να πάει, αλήθεια που;, ποιόν να ρωτούσε αφού κανείς δεν υπήρχε εκεί γύρω. Ποιόν να έψαχνε να βρει για να του πει; Το λεωφορείο ούτε καν φαινόταν. Στον δικό του ορίζοντα μόνο σκόνη, χωρίς αιτία. Κι αν τώρα εμφανιζόταν ένας άνθρωπος; Είχε ετοιμαστεί για να τρέξει. Ήταν ξεκούραστος, αλίμονο, και καλός στο τρέξιμο. Δεν χρειαζόταν κάτι άλλο. Θα ήξερε προς τα που να τρέξει. Θα είχε στόχο και κατεύθυνση να αποφύγει τον απρόσκλητο επισκέπτη. Να πάψει να είναι μέσα στο οπτικό του πεδίο. Για να μπορεί ανέμελα να περιμένει το λεωφορείο. Σε μια άλλη στάση. Να έχει το νου του σε ένα λεωφορείο που ήταν σίγουρος ότι θα περνούσε από τη δική του στάση. Όποια κι αν ήταν αυτή. Αλλά θα προσπερνούσε. Κανείς δεν θα κατέβαινε σε εκείνο το σημείο του δρόμου και κανείς δεν θα του έκανε σινιάλο για να σταματήσει.
Ο Χαράλαμπος Κόκκινος γεννήθηκε (1966) και μεγάλωσε στο Περιστέρι, ενώ από το 2007 ζει στο Χολαργό. Σπούδασε μηχανικός στο ΕΜΠ, όπου και αναγορεύτηκε διδάκτορας. Εργάστηκε στον τομέα της Εκπαίδευσης Ενηλίκων, διδάσκοντας για περισσότερα από είκοσι χρόνια ενώ παράλληλα είχε την ευθύνη σχεδιασμού και υλοποίησης προγραμμάτων επαγγελματικής κατάρτισης. Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί και στα περιοδικά: Ρεύματα, Οδός Πανός, Fractal, Eyelands, Μονόκλ, Ο Πολίτης, Δευκαλίων, Νεύσις, Ελληνική Φιλοσοφική Επιθεώρηση, International Journal of Humanities, Synesis, Open Journal of Philosophy.
Τον Νοέμβριο του 2021 εκδόθηκε η πρώτη συλλογή διηγημάτων του (Απλή Μετάβαση, Εκδόσεις Παράξενες Μέρες). Επίσης, κυκλοφορούν τα βιβλία του Η τεχνολογία συνδρομητής του πολιτισμού;, Εκδόσεις Παπαζήση, 2004 και Το Πλαίσιο της Τεχνολογικής Εξέλιξης: Κοινωνικό Περιβάλλον και Τεχνολογία, Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα/ΕΚΠΑ, 2005.
