blues alley

Διήγημα από το βιβλίο “των αδέξιων αυτοχείρων”   Τα ‘χε όλα υπολογίσει. Τις τελευταίες του σκέψεις, το γράμμα με τις οδηγίες για την καύση της σορού του, μην γεμίζει ετούτο τον κόσμο που πνίγηκε μες στο περιττό. Είχε περάσει όλη τη μέρα συγυρίζοντας τα πράγματα. Φωτογραφίες και ντοκουμέντα που μαρτυρούν πως κάποτε έζησε εδώ πέρα […]

Μικρά Μυθιστορήματα Supreme Court Είπε στον ταξιτζή να τον αφήσει εκεί. Εκτάκτως, δηλαδή, γιατί του’ χε δώσει μια άλλη διεύθυνση λίγο παρακάτω. Δεν έγραψε το ρολόι, μα του ‘πεσε βαριά εκείνη η θάλασσα, ότι σωζόταν πριν πέσει η νύχτα και μετάνιωσε για όλα. Το περισσότερο ήταν τα παιχνιδιάρικα φώτα ενός ολομόναχου φάρου, αυτόματου, όπως οι […]

Αυθαιρεσίες σε φόντο γαλαζωπό Μόνο τον ίσκιο της κοιτάζω. Τίποτε άλλο δεν έχει απομείνει στο φόντο του φεγγαριού, τίποτε έξω από του σώματός της το περίγραμμα. Και η ανάσα μου να κόβεται και η επιθυμία μου να λιμάρεται πάνω σε επιφάνειες νυχτερινές, απροσπέλαστες, καμωμένες από ένα ολοζώντανο υλικό. Θα έρθει εκείνη η στιγμή, θα δεις, […]

Διήγημα, μακριά, πολύ μακριά από το Βερολίνο Η Οφηλία κάνει παρέα με τα πιο παράξενα παιδιά. Όταν φυσικά δεν εργάζεται στο μαγερειό του Σίντνεϊ για πενταροδεκάρες είναι η αλήθεια. Καμιά φορά σαν συλλογίζεται πως αποκρίθηκε ναι, στην πρόταση εκείνου του παλιάνθρωπου απορεί είναι η αλήθεια με τον εαυτό της. Και να την τώρα, στα βάθη […]

Διήγημα Όλοι ήσαν εκεί. Οι δασκάλες της και οι φιλενάδες της, μέχρι και η καθηγήτρια του πιάνου που την αγαπούσε λιγότερο και δεν δίσταζε να της το πει. Είχαν όλοι χαραγμένοι επάνω στο πρόσωπό τους την πιο ανείπωτη θλίψη. Θα έπρεπε να δείτε μονάχοι σας για να φανταστείτε έστω στο ελάχιστο, την τραγωδία που βίωνε […]

[…διότι ο Χάρρυ Κλυνν, εικόνες παραστατικές του εαυτού μας σκάρωσε, γραφικές μα την ίδια στιγμή εξαιρετικά σθεναρές, πάει να πει αντιπροσωπευτικές…] Έτερος παρακαλώ; (σκηνές Αλαλούμ) Κάπου στην πόλη, είμαι βέβαιος, τριγυρίζει το ταξί φορτωμένο με όλες μας τις πρώτες ύλες. Λίγη θάλασσα στην οροφή του, ολίγη τρομοκρατία, μπόλικη κομματική κατήχηση και μια ψυχολογία μισοδιαλυμένη, συμπληρώνουν […]

Ως ίον εν ταλάροις* Κ. Π. Καβάφης Αλεξάνδρεια, 29 Απριλίου 1863 (ν.ημ.) – 29 Απριλίου 1933 […ήχοι από την πρώτη ποίηση της ζωής μας – 
σα μουσική, την νύχτα, μακρυνή, που σβύνει…] Και είχε μια αξιοπρέπεια που σου’κοβε την ανάσα. Τώρα πια το ξέρω, πως ήταν αυτή η αιτία που με συγκλόνιζε. Και ήξερε μέσα […]

[…εδώ μπαίνει η σαίτα, εκεί υφαίνει, δώθε επιστρέφει, γυρίζει, όλο επιστρέφει…] Μικρή Καταιγίδα ανάγνωσμα “Να ζήσετε ρε Γιώργη, να ζήσετε σαν τα ψηλά τα βουνά”, “καλούς απογόνους ρε!”, “τι ταιριαστό ζευγάρι Θεέ μου!” και άλλα τέτοια ακούονταν τριγύρω στη σάλα. Γραφτό ήταν, από χρόνια προγενέστερα κιόλας, να παντρευτεί η Φιλίτσα τον Γιώργη. Και ο έρωτάς […]

…ήταν το αίμα κακός οιωνός… Νωρίς τ’ απόγευμα βγήκανε στους δρόμους. Έβλεπες παντού μαυροφορεμένες γυναίκες, σκυφτές, βιαστικές, σαν να μην ήθελαν να τις δει ανθρώπου μάτι. Ίσως μιλούσαν συνωμοτικά, κάτι αντάλλασσαν, έπειτα πιάνονταν από τα χέρια, σαν να μην επρόκειτο να συναντηθούν ξανά. Ήταν τόσο συγκινητικό να τις βλέπεις, κάθε χρόνο και λιγότερες. Δεν σου […]

“Τα σύνεργα της πλοιαρχίας, ήτοι η άλλη όχθη του Ανδρέα Εμπειρίκου” με πρόλογο του Λεωνίδα Εμπειρίκου από τον Δημήτρη Καλοκύρη και τις εκδόσεις Άγρα   Μια χαραγματιά απροσδιόριστης μουσικής. Και ευθύς φωτίζεται σε όλες τις διαστάσεις του ο μέγιστος τελετάρχης του υπερφυσικού και του αχανούς, Ανδρέας Εμπειρίκος. Ο κόσμος των στροφάλων σείεται και ο ερωτικότερος […]