Η ΑΚΡΗ Στο κέντρο έπαιζαν δυο γατιά. Παράμερα ο ποιητής γύρευε ένα ξέφτι- Την άκρη που έκρυβε το κοσμικό κουβάρι. Με βούληση απροϋπόθετη -καθ΄όλα σοβαρή- ελεύθερη από εσωτερικές ενστάσεις, αρνήσεις, αντιστάσεις και περισπασμούς , ευχόταν, προσευχόταν να φανερωθεί, σε χρόνο εύκαιρο να την αρπάξει, να ξεκινήσει το λυτρωτικό ξετύλιγμα. […]
Ποίηση
Νίκος Ι. Τζώρτζης | Δύο ποιήματα
I ΡΙΖΕΣ Άνθη σαρκοφάγα είναι τ’ αγγίγματα που έχουν για ρίζες ερωτευμένα δάχτυλα. II ΣΗΜΕΙΟ ΕΠΑΦΗΣ Εσύ κι ο κόσμος, κι εμβόλιμα το ποίημα, για να ενώσει, ή το αντίθετο, δύο ξένα σώματα. Ή αρμός ή χάσμα ανάμεσά σας. Ο Νίκος Ι. Τζώρτζης κατάγεται από την Κριτσά. Γεννήθηκε στον παρακείμενο Άγιο Νικόλαο […]
Νεκτάριος Μπέσης | Όσο κρατάει ένα χρώμα
Ίσως να ήταν όλα αληθινά, όπως τα ανθισμένα δέντρα, σε εκείνο το νεκροταφείο, θυμάσαι; Όσο κράτησε το χρώμα μας, το πραγματικό μας τραγούδι, που μιλούσε για ανθρώπους που ενώ μεγαλώνουν, ακόμα περιμένουν να γίνει ένα θαύμα. Δεν βρήκαμε τα μυστικά στην μουσική, το χέρι που μας έφερε τα όνειρα, πνίγηκε μέσα σε μια λίμνη από […]
Γρηγόρης Σακαλής | Κηφήνες
Κάποιοι παρασιτούν στο κοινωνικό σώμα. Είναι οι κρατικοδίαιτοι αξιωματούχοι οι εξοχότατοι ιεροφάντες και ραβδούχοι ντυμένοι στα χρυσά είναι φορτωμένοι με λόγια και με υπερχειλίζουσα αυτοπεποίθηση αφηγούνται παραμύθια στο δύσμοιρο λαό να σώσει την ψυχή του να πάει στον παράδεισο στον ουρανό κι εδώ κάτω στη γη να τον αρμέγουν κανονικά οι φοροεισπράκτορες για να ζουν […]
Δημοσθένης Μιχαλακόπουλος | Για κάτι τέτοια
Ο από πάνω ξυπνάει πριν από μένα Μ’ έναν κουβά πιάνει νερό απ’ το μαξιλάρι του Νίβεται Πίνει Ποτίζει Λοιπόν το σκοινί του φτάνει ως εδώ Στις ξηρασίες βάζει χέρι στα δικά μου αποθέματα Θα μπορούσα να μην επιτρέπω την άντληση Μια και καλή ν’ αλλάξω θέση στο κρεβάτι Ή να ξυπνάω πρώτος Όμως τι […]
Άγγελος Ερατεινός | Σαντορίνη – Σάντα Ειρήνη
Ανθεί σε σώμα σκοτεινό φρύδι λευκό η καλντέρα με τρούλους και ανοίγματα γαλάζιο τ’ ουρανού της Ο Άγγελος Ερατεινός γεννήθηκε στη Χίο το 1950. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: Κινάθισμα (1982), Της Καρδιώτισσας (1988), Το σκοτάδι πίσω (2017), Στίχος με στίχο (2019), Ενδοχώρας Αμάραντα (2023).
Γιώργος Χ. Ζαχαρόπουλος | Δύο ποιήματα
Περί αριστερού βραχίονος Προς τι η έκπληξις κύριοι; κάθε δεσμώτης μετράει το χρόνο με ὁλκούς στους τοίχους της ειρκτής του […]
Δέσποινα Ντάση | Σκόνη
Λες και ήτανε ποτέ ο χρόνος με το μέρος μας, λες και μας λυπήθηκε ποτέ η μνήμη. Αλλάζω το δέρμα αλλάζει η εποχή τα τρένα περνούν κι εγώ τρέμω — αυτά που σφυρίζουν σαν φεύγουν αυτά που ξανά δεν θα ‘ρθουν. Κοιτώ το ρολόι μοιράζονται οι ρόλοι ακίνητη μένω και γύρω μου όλοι σώματα αλλάζουν, […]
Αλήτις Τσαλαχούρη | Σάκος του μποξ | Εκδόσεις Οδός Πανός
Μπαλόνι – Στην αίθουσα θεραπειών της κλινικής-Οριακές Διαταραχές-Σχιζοφρένειες και Ψυχαναγκαστικοί-Κυνηγούν ένα μπαλόνι–Που βλέπουν μόνο αυτοί–Και πρέπει να πετούν ο ένας τον άλλον σαν το παιδί-Που δεν υπήρξαν και τους οδήγησε εκεί-Όμως-Μια Σχιζοφρένεια-Ή το Κορίτσι με το μαχαίρι στην κοιλιά-Που την μαζέψανε πριν χρόνια –Να περπατάει γύρω απ’ το σπίτι της-Με ένα μαχαίρι στην κοιλιά- […]
Peny Delta | Το κάδρο
Βρίσκομαι κρεμασμένη σε έναν τοίχο. Πού και πού περνάς, να ισιώσεις το κάδρο μου. Παρατηρείς πως γέρνω. Κάθε φορά και περισσότερο. Δεν φταίνε οι πρόκες, σου απαντώ : – πώς να βαστήξουν το κορμί μου. – Φταίει που ξέχασες, καιρό τώρα, να με βγάλεις από το κάδρο για μια βόλτα. Χτυπώ τα πόδια μου στις […]