Νέοι δημιουργοί

Οι ιδέες Από παλιά φανταζόμουν τις σκέψεις να μπαίνουν στο, μυστήριο για μένα τότε, όργανο του εγκεφάλου σαν σημειώματα σε χαραμάδα παλιού κουφώματος. Η σκέψη φτάνει και στο δικό μου κεφάλι, όμως τα δευτερόλεπτα της απόφασης μου να γράψω ή όχι, είναι αυτά που καθορίζουν το μετέπειτα. Συνήθως είμαι πεπεισμένη πώς δεν πρόκειται να ξεχάσω […]

Το πλήθος συνήθως σιωπά τέτοιες ώρες Τα φώτα χάθηκαν κι αυτά ένα ένα Κλείδωσαν τα απομεινάρια της πόλης Παγιδεύτηκε ακόμη μια στο σκοτάδι της Εσύ είσαι ακόμα εδώ Να στραγγαλίζεις τις λέξεις σου Δουλεύει υπερωρίες αυτή η πόλη Δεν έχει χρόνο για άλλα Εσύ εδώ να φυλάς τις σιωπές Εγώ εδώ να μετρώ τις ενοχές […]

Τη ζωή μου την μετράω σε μέρες. Κάποιες μέρες τις θυμάμαι πολύ έντονα. Κάποιες δεν ξέρω καν αν ήμουνα εγώ αυτός που της έζησε. Κάποιες μέρες μου κράτησαν 20 λεπτά. Κάποιες άλλες τράβηξαν για χρόνια. Εγώ μέρες μετράω. Μόνο που δεν είναι ο χρόνος αυτός που τις καθορίζει. Είναι ο κύκλος τους. Πόσο χρειάστηκα για […]

Ένα δάσος καμένο ειν’ το παρελθόν, μόνο οι μνήμες μπορούν αδρά-αδρά να το ψηλαφίσουν. Ένα δάσος κατάπυκνο ειν’ το μέλλον, και τα οράμματα σχέδια του Νέρωνος για ψυχαγωγία. Και το παρόν, μια φλόγα π’ ακολουθεί την φλόγα της ζωής και ξεκινά μια σπίθα απ΄ τη γέννηση και καταλήγει μικρή φωτιά κι’αδύναμη λίγο πριν ξεψυχήσεις.   […]

Δεν είχαν περάσει δέκα λεπτά που η κομπανία εργατών είχε αποχωρήσει σχεδόν με γέλια και χωρατά ανεβασμένοι όλοι στην καρότσα του χωματουργικού, ανάμεσά τους και οι παλιούρες Μήτρος και Στάθης και από τη γωνία του δρόμου επέστρεφαν τώρα οι δυο εργάτες κατασκονισμένοι με κατεβασμένα μούτρα και ένα αργό βηματισμό που τόνιζε αν μη τι άλλο […]

Άνοιξε την πόρτα και πέρασε μέσα στο σπίτι με βήματα βαριά, αργόσυρτα. Με το αριστερό της χέρι κρατούσε έναν λευκό φάκελο με το λογότυπο του Ευγενιδείου νοσοκομείου και με το δεξί τα κλειδιά της, τόσο σφιχτά που είχαν αφήσει το σημάδι και την μεταλλική μυρωδιά τους στην παλάμη της. Λίγο πριν της σχίσουν το δέρμα […]

Πάλι μίλαγα Πάλι χαμογέλαγα Πάλι σταύρωνα τα πόδια μου σε κοινή θέα Πάλι έφταιγα. Η κάφτρα του τσιγάρου σου, πάνω στο χέρι μου «Κατά λάθος σ΄έκαψα», είπες Και εγώ σε πίστεψα. Γυρίσαμε σπίτι μας, στο δρόμο έτρεχες, δε μου μιλούσες Σου χα πει ότι φοβάμαι την ταχύτητα Μπορεί και να το ξέχασες Έκλεισες την πόρτα […]

Εικόνα μιας ψεύτικης ζωής Κάποτε ίσως βρεθείς σε μία ζούγκλα με μεταξωτούς κήπους, δίχως να χρειάζεται να προσαρμοστείς σε έναν κόσμο που δεν σου ανήκει, με φύλακες και φυλακισμένους. Φοβάμαι μην σε κρατάω από κακία στο πλευρό μου, διότι πίσω από τα κάγκελα αντικατοπτρίζεται άριστα η δική μου ελευθερία. Θεωρώ πως θα πρέπει να οργανώσεις […]

 «Ο πατέρας λάτρευε το καλοκαίρι. Παλιά, θυμάμαι έλεγε πως θέλει να ζήσει κάπου που θα έχει πάντα ζέστη και πάντα φως….δεν ήθελε να νυχτώνει, δεν ήθελε να βρέχει, ήθελε να ζει κάτω από το φως του ήλιου διαρκώς… » Εκείνη την μέρα, στις τρεις Δεκεμβρίου του 2018, το φως του ήλιου πάνω από την Αθήνα […]

“Θέλω να μου αλλάξεις φακούς βλέψης. Δείξε μου νέους τρόπους να αντιληφθώ τα πράγματα, γιατί σιχάθηκα να περιορίζω την όμορφη αυτή αίσθηση σε ό,τι μας διδάξαν ως πραγματικό και λογικό”.  Δίστασα. Πώς κάνει κανείς τόσο εύκολα το κόσμο να μυρίζει διαφορετικά, να αποκτά αλλιώτικες αποχρώσεις; -αλλιώτικο περιβάλλον- “Σκέψου τις λαμαρίνες αυτές ως παγωμένα κύματα: η […]