Μέσα από διαδρομές αναζήτησης εαυτού και ουσίας ο συγγραφέας ανακαλύπτει το μονοπάτι που μπορεί να οδηγήσει στην ανακάλυψη του απόλυτου συμπαντικού νόμου. Διαφορετικού απ΄ότι οι κοινωνίες μας έχουν μέχρι σήμερα επιβάλει. Πολλές απόψεις και έρευνες έχουν καταγραφεί στους αιώνες που προσδίδουν στην λέξη Ψυχή διαφορετικές έννοιες και προσδιορισμούς. Το συγγραφικό αυτό έργο μέσω του ποιητικού λόγου έρχεται να αφυπνίσει με έναν πρωτότυπο τρόπο του καθεύδοντες και να τους οδηγήσει μέσω της Αλήθειας που προσδιορίζει με ακρίβεια στον αναγνώστη στο τέλος της διαδρομής του Οδυσσέα.
Ένα ταξίδι, μια περιπέτεια μέσα από τις διεργασίες του Φόβου, της Αγάπης, μέχρι την Λύτρωση. Ένα ταξίδι που όλοι μας οφείλουμε στην Ψυχή μας να κάνουμε προς όφελος της ολοκλήρωσής μας. Η συναναστροφή μας με το άδικο και η επιθυμία του σώματος προς την ηδονή πολλές φορές αποπροσανατολίζει το Νου, μας γεμίζει με πάθη με αποτέλεσμα το ταξίδι της Ψυχής να τελειώνει άδοξα. Μέσω της μύησης στην τέχνη και προπάντων στην ανακάλυψη της εντελέχειας ο άνθρωπος θα εκπλαγεί με ότι συναντήσει στο διάβα του. Αυτή την έκπληξη και προσπάθεια αποτυπώνει το νέο αυτό ποιητικό πόνημα του συγγραφέα με στόχο πάντα την ανάταση του πνεύματος μέσα από την Πύλη της σωφροσύνης.
Έχυσε η έρημος η ξάστερη το δάκρυ το δρακί
στυφνό στου έρωτα τις πανοπλίες
και καθώς το θάμπος πύρωνε
έσβησε η καρδιά μου τα βαθιά της
εκεί στον Ωρίωνα να προϋπαντήσει
αυτήν που με μια σπονδή
οι προπάτορες επονοματίζουν τώρα
τῷ παντὶ καὶ ὅλον
και στο χυτήριο φασκιώνουν την σεπτή Μητέρα
Μία
ως Αγάπη.
Μέσα στο «αείζωον» θα αμφισβητήσουμε τον Χρόνο και τον Θάνατο ως έννοιες του Τώρα, θα περιηγηθούμε στην ουσία της Ψυχής αναζητώντας την ευδαιμονία, και θα συγχρονιστούμε από τον κόσμο του εύπλαστου με την Αρχή, τη Μία ως μοναδική αρετή στο κλάσμα της Μονάς που ισούται με την Αγάπη. Ένα υπαρξιακό ταξίδι στο Είναι, σε καθετί που οι φιλοσοφίες των πάντων προσπάθησαν να εξισώσουν.
Ενώ τα χείλη μου παραληρούν
στις αχλύς του Ελύτη,
το βάκλον μου εξαγνίζει τις χθόνας αδριάντων
από τα βάθη, τα σκότη, τις μοναρχίες·
Ω, πυρίδρομε
σήκω και φέρε μου εκείνο το πρωινό της αλμύρας,
ανέστησε τα σκύβαλα,
στοχάσου την σύνθλιψη της Μίας·
πλέον η Ολότητα ἐν ἐμοί ἐστι.
Κεντημένη στα σάβανα η υπεροψία
το Όν στο απόσπερμα λευτέρωσε,
μήτρες σε βράχο εξέφυσε
μιας γέφυρας αμείλιχτης·
αυτής που συνδέει το επίκτητο με το ποιητικό,
εμένα με εσένα.
«Το Αείζωον» εστεμμένο από τις εκδόσεις Ιωλκός αναμένει να βαπτίσει τον κάθε αναγνώστη που με τόλμη θέλει να βυθιστεί σε άγνωστες πτυχές του Είναι του και να τις κατακτήσει σε αυτό το κοσμικό ταξίδι της Ψυχής που καλούμαστε να ολοκληρώσουμε.
https://iolcos.gr/eshop/titlos/to-aeizoon/