Rediculus Amoris
• έπινε όλη μέρα• όχι την αποφράδα που
Σκοτώθηκε ο JFK
Ή έφαγαν λάχανο οι μυστικοί
Τη Νόρμα Τζην Μόρτενσον• (εξάλλου
Αυτά είναι γεγονότα
Βαθιά πίσω στο μέλλον
Που όμως θα ξαναζήσουμε αύριο)• ούτε
Τις μέρες που ανδραγάθησαν
Ο Τραϊανός ο Λάγιος ο Μακρής
Μουντζώνοντας το θάνατο με θάρρος
Αλλά (τί κατάντια
Να λωλαθείς και να μαζεύεις πέταλα
Τρέχοντας πίσω από μια γυναίκα)
Τη νύχτα και τη μέρα – άκου φάση – που
Εκείνη τον παράτησε σύξυλο
Για ένα πρεζόνι τής Αττικής Λεκάνης
Για ένα ξέφτι και αποφόρι τής Αθήνας•
Tender
(X)
Είχε πιει• σιγά την είδηση θα πείτε
Που θα γινόταν και τραγούδι
Ίσως ακόμη και πενιά
Να κλαψουρίζει στο καημόκουτο• και
Αρπάχτηκε με τον μπάρμαν – μαθημένα
Τα βουνά – για ένα θολό ποτό ή
Ένα σπασμένο καλαμάκι• πιο σωστά
– Αλλού ήταν το γαμώτο –
Για την τύπισσα
Που φούσκωνε το στήθος της – όλα τα λεφτά –
Χαμογελώντας στον καθρέφτη
Κι αυτός
Να τη γωνιάσει ήθελε στα σκοτεινά
Μέχρι να τής γίνει το θήτα φί •και ύστερα;
Ύστερα εκείνη έκανε φου και χάθηκε
Σαν οπτασία
Σαν ξωτικόμουντζο στο ρέμα
Άνεμος και σύννεφο μακρινό• είχε πιει•
Το ξαναλέμε
Μήπως βρεθεί κάτι
Που να εξιλεώνει τα καμώματα τής σεληνιάς
Και ξαφνικά
Σ’ ένα μακρύ κομπολόι από βρισιές
Τού την έπεσαν από πίσω
Ίδια κοψιά
Τρία καλόπαιδα ζοχαδιασμένα
Τής νύχτας ξέφτια και κατακάθια
Που δεν είχαν
Ούτε πετεινό ούτε κοκόρι για καλό
Ν’ αλωνίσουν τα ξένα άχερα• και έκαναν
Ντουπότοπο το σκυλοστέκι• και
Ίσως γιατί τα είχε κοπανήσει
Να μη θυμόταν μετά
Πώς στον κόρακα βρέθηκε
Παρασάγγες μακριά
Από τα κακά ξεμπερδέματα
Με το στόμα κολλημένο πάνω στην Oxana
Σα βρέφος που βυζαίνει για να κοιμηθεί
Και τό ‘να μάτι μαυρισμένο
Γερά σημάδια στα πλευρά
Να λογαριάζει – δαγκώνοντας
Γλυκά τις ρώγες της –
Πώς θα τους ζεματίσει
Πότε θ’ ανταποδώσει τα ίσα στα κωλόπαιδα
Ακόμη κι αν θα τό ‘βαζαν στα πόδια
Ακόμη κι αν θα τρύπωναν βαθιά
Στον κώλο μιας καμήλας•
