Τρέχω να ξεφύγω απ’ όλους τους Αρισταίους,
μάταια,
ο δρόμος μου στρωμένος μ’ αγκάθια.
Με την άκρη του ματιού μου το ‘δα,
αρσενικό ήταν,
πετάχτηκε πάνω μου
ευθύς με δάγκωσε
το δηλητήριο του μέσα μου.
Το κοίταζα ασάλευτη
λίγο πριν σβήσω
σα να γέλαγε για το κακό που κάνε
Δεν ήταν η πρώτη δαγκωματιά
η πρώτη προδοσία,
όμως αυτή με σκότωσε
Κι όμως, θα ξαναπέθαινα
Βηματίζω χωρίς βήματα
απομακρύνομαι απ’ το φως
στον κάτω κόσμο ανήκω πια.
Μουσική διακόπτει το κενό μου,
μαγευτικά τραγούδια
ικανά να με σώσουν.
Η θαυματουργή λύρα του, λύγισε τους θεούς,
μα ‘γω δεν πιστεύω στα θαύματα.
Η αγωνία σου να με πάρεις μαζί σου
τελικά με ξανάστειλε πίσω
γύρισες και με κοίταξες
το βλέμμα σου σαν του Ιούδα
σφράγισε το θάνατό μου.
Η Ρένα Λασπίτη γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Εμπορία και Διαφήμιση και Διοίκηση Επιχειρήσεων. Εργάστηκε πέντε χρόνια στη διαφήμιση ως κειμενογράφος και μετά στο χώρο των Τραπεζών όπου βρίσκεται μέχρι και σήμερα. Παρακολουθεί το μεταπτυχιακό πρόγραμμα «Δημιουργικής Γραφής» στο ΕΑΠ, ποιήματα και διηγήματά της έχουν δημοσιευτεί σε διαδικτυακά λογοτεχνικά περιοδικά, καθώς και κάποια από αυτά έχουν διακριθεί και συμπεριληφθεί σε συλλογικά έργα από τις εκδόσεις «Παράξενες Μέρες», «Eyelands» και «Παρατηρητής της Θράκης».
